Even pauze nemen.

Al een aantal jaar lang heb ik last van mijn polsen, wat er toe leidde dat ik van een massage-therapeute een soort van tape om mijn polsen moet doen om ergere overbelasting te voorkomen. Dit -en het feit dat de plaat van mijn klok niet goed staat, waardoor de 1 nu prominent bovenaan staat in plaats van de 12- heeft ertoe geleidt dat ik geen horloge meer draag. In het begin vond ik dat een zeer vervelende zaak, maar nu ik er aan gewend ben, begin ik toch wel een andere kant ervan te zien. Het valt mij eigenlijk op dat de Westerse mens erg opgejaagd is. Alles gaat precies op de minuut en er is geen adempauze tussendoor. Gauw nog even dit doen en daarna nog even dit doen, dan kan er nog kort even dat gedaan worden.
Het openbaar vervoer rijdt voor een groot deel punctueel en wanneer er dan een vertraging van vijf minuten optreedt, is menig persoon gepikeerd. Waar is dit eigenlijk voor nodig? Hoe zijn we van een samenleving waarin tijd niet bestond naar een samenleving gegroeid waar tijd langs een dag wordt gelegd als een meetlat? Ik merk steeds meer dat mensen ongeduldig zijn. Wanneer een consumptie (taart of iets) niet gelijk met het drankje gebracht wordt, vragen ze al ongerust of het er nog aankomt of delen ze mede dat ze dat ook nog besteld hebben, terwijl ze me zojuist nog met een dienblad vol hebben zien lopen.
Geduld is een schone zaak, zegt men wel eens en hier ben ik het dan ook volledig mee eens. Vroeger was er nog geen sprake van haast, alleen plicht. Zolang het maar gebeurde was het goed. Nu moet het ook nog eens zo gauw mogelijk en het liefst ook nog eens van een zo hoog mogelijke kwaliteit.
Waar zijn we eigenlijk mee bezig? Willen we een gezamenlijke burn-out? Gezellig met z'n allen thuis zitten omdat we van elkaar verwachten dat het zo gauw en goed mogelijk gebeurd?
In delen van de wereld, waar men te arm is om horloges of klokken aan te schaffen, werkt de maatschappij toch ook? Sterker nog, zij zijn veelal gelukkiger en minder gehaast. Waarom kunnen we dit hier ook niet? Zo'n samenleving zonder haast. Misschien gaan we elkaar dan ook minder veroordelen en worden we ook wat vrediger onder elkaar. Wanneer er een conflict is neem je eerst een kopje thee en praat je dan verder. Dat helpt al wat stoom weg te nemen en zo voorkom je een groot deel van de misverstanden en uit de hand gelopen conflicten. Maar nee, alles moet zo gauw en nauwkeurig mogelijk en iemand de daar niet mee kan omgaan heeft pech. En dit is erg jammer.
Dus de volgende keer dat je gestrest bent, stop even, neem een adempauze, filosofeer of de kip of het ei er eerder was en ga dan weer verder. Dit helpt niet alleen bij prestatiedruk, maar ook met ruzie met je ouders of vrienden bijvoorbeeld. We vergeten af en toe eens pauze te nemen, en juist dit kan het leven zoveel beter maken.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen