Het einde van het schooljaar betekent ook voor mij afstuderen, in mijn geval van het middelbaar onderwijs. Ik zie in heel mijn klasgroep, en ook daar buiten, dat het voor iedereen wel genoeg geweest is. We hebben een leuke tijd gehad, we gaan het ongetwijfeld nog enorm missen en we gaan ons met de nodige moeilijkheden aan moeten passen aan ons nieuwe leven. Werken of hogere studies, het is niet meer te vergelijken. We gaan ons stadje missen als we opeens in de grote steden staan, maar dat is niet zo erg.

Er is niets mis met een goede dosis nostalgie, zolang we maar beseffen dat alles moet eindigen en dat er voor alles een tijd is. Onze middelbare schoolcarrière zit er na zes jaartjes op, en het is tijd. Iedereen is moe en we zijn het allemaal minsten een beetje beu, hoe verder naar het einde, hoe minder zin iedereen heeft. De laatste loodjes wegen het zwaarst, dat is zeker.

Met lood in onze schoenen gaan we naar onze laatste grote uitdaging van deze zes jaar, de eindexamens. Een dosis zelfvertrouwen, maar niet al te veel, en een gezonde dosis stress en we zijn er klaar voor.

Het geeft een heel bijzonder gevoel, vind ik, een soort verbondenheid die in films iets te veel wordt weergegeven als 'voor het leven', want de kans is enorm dat we volgend jaar bijna niemand van onze groepjes nog zullen zien. Tijdens de vakantie zullen de minder close contacten verwateren, en wanneer we eenmaal nieuwe vrienden in een nieuwe stad hebben, zullen we elkaar minder en minder zien, het is jammer genoeg de realiteit.

Ik hoop toch zeker een paar mensen over te houden waar ik erg aan gehecht ben, maar dat zien we dan wel weer.

Zoals ik dus al zei, het is een heel bijzonder gevoel en we zijn er klaar voor!

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen