Verlies
Het valt je pas op hoeveel je leven waard is als je iets uit dat leven verliest. Dat lijkt een zeer vanzelfsprekende zin. Dat lijkt het leven ook en toch hebben we veel te verliezen. Kijk maar eens om je heen en verbeeld je maar eens dat er iets niet is en hoe je je dan zou voelen. Neem nou je huisdier of je laptop. Zonder die dingen zou je leven er een stuk leger uit zien.
Laatst kwam ik er zelf ook achter hoeveel dingen in mijn leven vanzelfsprekend zij en dan moet ik ook nog een decentrale selectie doen voor mijn vervolgopleiding. De teleurstelling nadat ik niet bij de top drie was geplaatst voor Kunstbende had er niet moeten zijn, maar die was er wel omdat ik tot dan toe iedere keer wel in de top drie stond. Het gevoel dat je dan niet goed genoeg bent, bekruipt je dan, terwijl ik toch hier op Quizlet gekozen ben tot columnist. Of nu mijn bijna 10 jaar oud konijn bij de dierenarts was en er een kans bestond dat hij niet wakker wordt uit de narcose. Eigenlijk had ik opgelucht moeten zijn: hij wordt eindelijk uit zijn leiden verlost, op welke manier dan ook. Maar het gevoel van verlies komt weer op de voorgrond kijken en maakt me ervan bewust hoe het zo vanzelfsprekend was dat hij er weer iedere keer is.
Ons leven lijkt allemaal zo vanzelfsprekend, ook al worden we er iedere dag weer voor gewaarschuwd dat het niet zo is. Op het nieuws valt te zien hoe kinderen worden dood geschoten als ze op weg zijn naar school, hoe een orkaan complete steden van de kaart veegt of hoe mensen strijden voor democratie, terwijl wij veilig en ongeroerd in ons huis zitten. Het lijkt bijna een andere realiteit dat wat wij dingen als vanzelfsprekend zien, wat door andere als geluk of onmogelijk wordt gezien en dat bij ons pas verlies nodig is om het vanzelfsprekende in te zien.
Hoe pijnlijk verlies ook is, het vertelt ons dat er een reden was om voor te leven en pas als je niets meer te verliezen hebt, heb je niets meer om voor te leven. Misschien zie je verlies in de dood van een huisdier of een paar slechte cijfer. Misschien zie je verlies in het afbranden van je huis of de dood van een familielid of vriend. Maar verlies, hoe pijn het ook doet, is goed.
Verlies wordt niet genoeg gewaardeerd. Verlies vertelt ons iets, verlies laat ons iets zien, maar het belangrijkste van alles, verlies laat ons ergens voor vechten. Bij slechte cijfers ga je harder werken, bij het niet plaatsen in de top drie ga je beter je best doen en word beter, bij het verlies van een huisdier weet je het volgende huisdier beter te waarderen. Verlies, hoe slecht ook, doet ook goed en dat vergeten veel mensen. Het familielid dat is overleden, leed misschien pijn en is het beter dat diegene uit zijn leiden verlost is geworden, ook al doet het verlies pijn. De uitdrukking ‘achter de wolken schijnt de zon’ is er niet voor niets en de volgende keer als je verdrietig bent, of iets hebt verloren in welke zin dan ook, probeer eens te kijken wat er mee gewonnen wordt. Dat maakt het leven zo’n stuk makkelijker!
Reacties (3)
mooi verteld.
1 decennium geledenmijn halve familie is gestorven aan leukemie, dus ik weet precies hoe het voelt om iemand te verliezen.
En als je nog iets kwijt wil, me gastenboekje staat voor je open.
XxXx
Mooi geschreven...
1 decennium geledenZelf mis ik een oom, oma , opa , oma, favo paard , 3 katten die helaas niet meer leven...
Misschien is het beter voor hun, geen leiden meer en nu gewoon vredige rust.
Maar voor ons is het moeilijk, maar de harde waarheid.
En de harde waarheid laat je harder strijden, harder na denken en je leert dingen meer waarderen dan eerst....
[q][/q]verlies is iets moeilijks. Mijn ouders hebben familie leden verloren aan kanker. Deze mensen hebben euternasie gepleegd. Hoe lastig dit soms ook te begrijpen is waarom iemand kiest om vroegtijdig dood te gaan, die mensen lijfden heel erg n ze kunnen niet meer. Soms is het daarom wel beter. Hoe moeilijk het ook is om afscheid te nemen, soms moet dit n is het beter
1 decennium geleden