Maakt dat mij een slecht persoon?

Ik heb de laatste tijd een beetje gemengde gevoelens over bepaalde personen. Iets in mij denkt dat het beter zou zijn er gewoon een einde aan te maken, hoewel ik helemaal niet bot wil zijn, denk ik niet dat het echt werkt. Ik denk er dus over na mensen 'pijn te doen', al een tijdje. Ik voel me gewoon rot bij het idee dat ik hen 'wil' kwetsen, maar omdat ik hierdoor wacht, heb ik het idee dat ik hen aan het voorliegen ben, door niet te vertellen wat ik echt denk en voel. Ik wil hen ook niet onnodig aan het lijntje houden, dat is ook niet eerlijk.
Ik weet niet of ik er nu goed aan doe of niet door ze nog een kans te geven. Het kan best zijn dat het allemaal verloren moeite blijkt achteraf, dan heb ik hen beziggehouden voor niets, maar ik heb hen wel een kans gegeven. Misschien komt het allemaal wel perfect in orde, maar als de kans er nu eens niet dik in zit?
Verder weet ik ook niet of ze wel iets met die kans kunnen doen, omdat het grotendeels ook gewoon aan mijn gevoelens en 'twisted mind' ligt. In dat geval ga ik terug naar mijn gestuntel met mezelf. Ik bekijk mijn motieven, maar ik kan er niets sluitend of objectief op zeggen, het is gewoon een gevoel.
In het ene geval is de vibe er gewoon af, ik kan hopen dat die terug komt, maar hoe vaak gebeurt dat nu eenmaal? Het andere geval was nooit helemaal wat het moest zijn, maar dat is me de laatste tijd pas echt duidelijk geworden. Is het mijn schuld dat ik er te lang verder mee gegaan ben? Waarschijnlijk wel.

Maakt dat mij een slecht persoon? Dat ik zowel hen als mezelf geen last wil bezorgen? Waarschijnlijk niet, maar moet je wel iets blijven doen waar je intuïtie je negatieve signalen over geeft? Maak ik mezelf dan ongelukkig om een ander te sparen, of spaar ik grotendeels mezelf, op koste van hun gevoel. Waarschijnlijk merken ze er wel iets van, dus misschien ben ik wel helemaal fout bezig.

Volgend jaar is alles anders, zeg ik dan tegen mezelf. Dan zal je minder contact met hen hebben, grote stad, andere richtingen, maar ook dat geldt maar voor één van beiden. Voor haar bestaat zelfs de kans dat we dezelfde richting opgaan, het zou ook enorm helpen mocht ik voor mezelf een keuze zou kunnen maken voor volgend jaar, maar dat doet er niet echt toe.
Het andere geval zit me echt dwars, want het is niet vanzelfsprekend dat ik volgend jaar met hem contact verlies. Ik kan het dus niet zomaar laten aansluimeren en veronderstellen dat het zichzelf na 6 maand gaat oplossen.

Ik moet dus iets doen. Wederzijds pijnlijk, lost de tijd dit ook op of maak ik een egoïstische keuze?
Maakt dat mij een slecht persoon?

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen