Bloem, boter en bakken beslag.

Muziek aan, haast onleesbaar geschreven briefje vastgeplakt aan de keukenkastjes en een (nu nog) netjes aanrecht waar de ingrediënten netjes op een rijtje staan. Op de tafel staat een weegschaal en verscheidene bakken om alles in te kwakken. IJverig ga ik aan de slag met alles wegen, het liefst tot op de gram precies. Ik ontspan me langzaam, alle stress zweeft weg.. En dan hoor ik Alwin in mijn oor tetteren omdat het zíjn taak is om alles af te wegen.
Bakken is, voor mij, één van de meest ontspannende dingen op deze planeet. Als ik gestrest ben, me slecht voel of gewoon écht iets moet doen met mijn handen, zal ik mij richten tot de keukenkastjes, het aanrecht en de bakafdeling van de supermarkt. Het is therapeutisch, op zijn eigen, rare manier. Natuurlijk doe ik dit liever niet alleen en streef ik er ook naar om anderen blij te maken met mijn baksels, maar dit is niet de voornaamste reden. Ik licht op als iemand zegt dat ze het lekker vinden, maar ook dit is een deel van de therapie die bakken inhoudt. Want geef eerlijk toe; wat is er nou beter dan mensen blij maken met iets wat jou blij maakt?
Misschien is voor mij een manier om te ontsnappen aan het dagelijkse leven. De sleur van mijn dagen enigszins te doorbreken. Actief iets te doen waarbij ik haast obsessief nauwkeurig bij moet zijn, waardoor mijn gedachten geen tijd hebben om af te dwalen.
De therapeutische waarde van dit soort kleine dingen moet niet onderschat worden. Niet alleen bakken, maar ook dingen als breien en zelfs cadeaus inpakken kunnen er al voor zorgen dat een persoon zich tijdelijk even ergens anders bevindt dan in de verstikkende dieptes van zijn eigen gedachten. Ik weet dat ik in het dagelijks leven zoek naar momenten waarop ik kan ontsnappen aan die sleur. Bakken is voor mij uitlaatklep, een uitweg. Al dan niet vluchtig, het is iets om aan vast te houden en me tot te wenden als ik nodig heb. Natuurlijk is het niet de enige, maar wel de handigste. Ik kan me daarna immers altijd nog volproppen met wat ik gemaakt heb.
Het punt dat ik wil maken, is dat de kleinste dingen kunnen helpen. Mensen onderschatten vaak de kracht van de kleine dingen des levens. Vooral wanneer ze zich slecht voelen. Naar mijn mening zijn het juist de kleine dingen die het verschil maken. Zelfs al moet je jezelf dwingen om die kleine dingen te doen of op te merken, probeer het. Zelfs al zijn de resultaten gericht op de korte termijn en vluchtig, in het geheel zijn het de resultaten die de lange termijn mogelijk maken.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen