Vakantieblues

Ik mis Turkije. Niet gewoon graag wat langer gebleven zijn, maar bijna in tranen schieten iedere keer ik eraan denk. Het was een geweldige vakantie, iets om nooit meer te vergeten. Maar nu ben ik terug thuis, terug in de realiteit, met school voor de deur. Laat me heel eerlijk zijn, het snijdt echt diep.

Natuurlijk heb ik wel zin in mijn laatste jaar, maar er is één domper op mijn normaal redelijk gemakkelijk parcours van een schooljaar: het eindwerk. Ik heb nog steeds geen idee over een persoonlijk thema waar ik zoveel over kan schrijven. Ik kan best taken en testen maken, maar het komt er op neer dat ik het dus een stuk minden zie zitten.

Verder ben ik mijn hart verloren. Niet aan een jongen, maar aan de sfeer van het hotel, het zwembad, de zee, de natuur. De eekhoorntjes in het vakantiepark. Ik mis het allemaal zo erg.
Wat ik het meeste mis is de inspiratie die het me daar bracht. Ik heb geen verhaal bedacht, geen mooi fantasy idee binnengekregen,jammer genoeg. Maar dat doet er niet toe, ik heb iets beters gevonden. Inspiratie over het leven, voor mijn leven.
Ik heb iemand ontmoet, hij was perfect, maar zelfs dat doet er niets toe, hoewel het natuurlijk heerlijk was om naar te kijken. Ik heb iemand gezien die zijn roeping volgde als animator. Iemand die geboren lijkt voor wat hij voor job zal doen en hopelijk blijven doen. Ik heb nog nooit iemand gezien die ergens zo op zijn plek was als Diëgo in ons hotel. Mensen vermaken, dansen, zo gek als een deur zijn en omdat hij helemaal zichzelf was, zo geliefd zijn door zoveel mensen. het was heerlijk om zien en het doet je streven naar een plek om te zijn wie je bent en er helemaal geapprecieerd om te worden.
Ik heb gezien hoe ik mijn leven wil lijden, iets wat ik daarvoor nooit aan gedacht had. Nooit op die manier, althans, de vraag hield mij al veel langer bezig en eindelijk heb ik het antwoord gevonden.
Je "fouten" omzetten in je eigen vorm van "perfectie". Dat is hoe ik wil leven, gelukkig, in een functie waar ik voor gemaakt ben, geliefd zijn om wie ik ben. En het liefst van alles nog onder de zon.
(Niet onder de Belgische zon, althans, want warmte hier is 25 graden en veel te vochtig, wat ik zeer onaangenaam vind. Toch heb ik mijn winterliefde deels laten varen, want ik heb 45 graden en wat minder vochtigheid meegemaakt, het is echt heel aangenaam...)
Ik wil mij goed voelen in mijn vel. Het heeft me zelfs aangezet tot sport, want om de hele dag te dansen zoals hem heb je wel conditie nodig

Het voelt alsof ik heel wat kwijt ben. Mijn hart, 25 graden, een paar aangename gesprekspartners, iemand om mee te dansen...
Maar eigenlijk ben ik er zelf wel rijker van geworden. Ik heb nu motivatie om dat ene meisje haar perfecte lichaam te krijgen, om mijn roeping en mijn geluk verder te zoeken dan alleen maar 'oké', ik wil nu bijna perfect gelukkig zijn. Ik zal ervoor vechten en ervan dromen.

Iemand leuke dingen meegemaakt op vakantie?
Inspirerende personen ontmoet?

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen