Beeldvorming

Nog een klein weekje en dan is het zo ver. Dan gaat mijn grote avontuur in het grote, boze buitenland beginnen. Ik moet eerst nog wel eventjes een tentamen halen en wat andere dingetjes, maar dat is bijzaak. Over zeven dagen rond deze tijd, hoop ik lekker buiten te zitten, met een glaasje wijn en waarschijnlijk zelfgebakken taart, luisterend naar verhalen uit die goede, oude tijd.
Die goede, oude tijd is voor mij alleen wat vreemd. Namelijk: mijn lieve schoonmoeder is geboren en getogen in de voormaling Duitse Democratische Republiek. Ze heeft zich er nog niet helemaal bij neergelegd dat Duitsland inmiddels niet meer uit Oost en West bestaat en dat haar vaderland niet meer socialistisch/communistisch is.
Zoals al gezegd, vond ik dit toen ik haar net ontmoette een beetje vreemd. Ik had immers op school altijd geleerd dat het in Oost-Duitsland verschrikkelijk leven was. Met mijn standplaatsgebondenheid en die van mijn klas hadden wij al snel bepaald dat het verschrikkelijk zou zijn als er geen echte vrijheid was, dat je altijd op je woorden moet letten, dat je geen idee had wie je kon vertrouwen en wie niet. Het werd mij, door haar verhalen, al snel duidelijk dat zij het anders ervaren had en dat er meer was dan slechts de Staatssicherheit. Voor haar was de DDR vooral zekerheid, meer zekerheid dan ze nu heeft. De overheid zorgde voor haar bevolking, nu moet de bevolking dat zelf doen.
Los van het feit of ik het maar eens ben of niet, ik vind de verhalen van vroeger wel ontzettend interessant. Ik heb geschiedenis überhaupt altijd al interessant gevonden. Ik vind het stiekem heel gaaf om een uitleg te krijgen van hoe het echt was in die tijd, of in welke tijd dan ook, om met de meer informatie mijn kennis aan te passen en wellicht nieuwe meningen te vormen.
Ik dacht altijd dat ik een kritische denker was tijdens mijn jaren op de middelbare school. Ik was waarschijnlijk ook kritischer dan de rest, behalve op dit onderwerp (misschien ook door de sterke beeldvorming van de film ‘Das Leben der Anderen’, die ik in mijn zes jaren slechts een keer of tien heb gezien, zonder te overdrijven).
Hoewel ik erg tegenop zie om een maand lang alleen maar Duits aan te horen en het ook te moeten spreken, heb ik ontzettend zin in mijn vakantie. Ik ga veel nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe vrienden maken, heel veel leren, heel veel nieuwe indrukken, nieuwe beeldvormingen en waarschijnlijk ontzettend veel plezier hebben. Ik mag even weg uit het Nederland met al haar verplichting en mag een maand zorgeloos rondreizen. En het is bijna zo ver. Heerlijk.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen