Worldpeace
Toen ik de film Miss Congeniality voor het eerst zag, heb ik me helemaal kapot gelachen. De film met Sandra Bullock in de hoofdrol als lompe, ongemanierde FBI agente die undercover gaat op een miss verkiezing was voor mij simpelweg lachwekkend. Ik bewonderde de mooie jurken, was aan het zwijmelen bij de romantische scenes. Ik hield van die film, heb hem zó vaak gekeken. Ik weet nog goed wat de wens van iedere miss was. Worldpeace. Het waren net robots, of alsof ze uit een boekje voor stonden te lezen. Allemaal hetzelfde boekje. Het was belachelijk. Hoe kon je nou wereldvrede wensen? Als ik daar zou staan zou ik geld wensen. Of spullen. Ik denk dat we als kinderen allemaal behoorlijk materialistisch waren ingesteld. We dachten meer aan onszelf dan aan anderen.
Op dat moment vond ik het enorm grappig, het leek niet nodig. Ik was nog klein, was me niet bewust van de wereld om me heen en om heel eerlijk te zijn. Het interesseerde me niet. Mijn polly pocket verzameling (Samen met mijn barbies) waren véél belangrijker dan wat er om me heen in de wereld gebeurde. Wat maakte het mij uit dat er iedere dag mensen dood gingen? Ik leefde in mijn eigen wereldje, liet Ken en Barbie met elkaar trouwen, kindjes krijgen en liet ze vliegen. Gaf ze hun mooiste kleding aan. Ik borstelde hun haren, praatte tegen de levenloze poppen, en dacht dat ik nooit gelukkiger zou worden.
Nu piep ik wel anders. Inmiddels ouder, mezelf bewuster van de wereld om ons heen. Door de social media weten we alles binnen een paar seconde. Je gooit het online en het zal nooit meer van de wereld verdwijnen. Je volgt het verhaal, praat met vrienden over de wereld, over de gebeurtenissen. We worden met onze beide voetjes op de grond gezet. Boston, twee jongetjes vermoord door hun vader die zelfmoord heeft gepleegd, gekken die winkelcentra’s of scholen inlopen, gewapend en voor de lol in het rond schieten. De Facebook-moord, bepaalde rechten in Texas (want laten we het “legaal” maken je escort neer te schieten omdat diegene geen sex met je wil). We live in a fucked up World. De hele wereld is gek geworden. De mens is een wezen dat graag vernietigd. We bouwen niets, we breken af, we boren dingen de grond in. Volgens de bijbel zouden we de kroon op de schepping zijn, de rentmeester van de aarde. Natuurlijk. Volgens Boeddha is het leven een lijdensweg.
Ik weet niet meer wat ik moet geloven. We zijn geen kroon op de schepping. We zijn slimme wezens, slimmer dan ieder ander wezen op deze wereld, maar we maken alles kapot. We zijn onszelf aan het vernietigen. Door elkaar uit te moorden, door met elkaar oorlogen aan te gaan. Het milieu uit te putten, ruzie te zoeken. En dan is het idee van wereldvrede opeens niet zo gek, raar en lachwekkend meer…
Reacties (9)
idc and idk
1 decennium geledenIk ben het helemaal met je eens!! We zijn wel het ergste wat het wereld ooit heeft gehad. Soms wil ik gewoon weer 5 jaar oud zijn. Mijn moeder deed alles voor me en mijn enige zorgen was het opruimen van speelgoed. Nu zijn mijn zorgen school, mijn toekomst en vooral mijn veiligheid.
1 decennium geledenWauw, wat een topcollum! Ik ben het met je eens, helemaal. Maar je hebt dit zo goed beschreven, ik.zat helemaal in je collum. Ik lees ze nooit, dit is de eerste die ik.lees, maar vanag nu ga ik er veel meer lezen.
1 decennium geledenWant wij mogen wel de slimste zijn, we gedragen ons niet als de slimste.
Je hebt helemaal gelijk, de mens is van nature egoïstisch ingesteld, wilt alles beter maken voor hemzelf maar vernietigt daardoor de natuur. Laat de volgende generatie de problemen die wij gecreëerd hebben maar oplossen. Natuurlijk zijn er mensen die voor de natuur opkomen en de schade proberen te herstellen, maar als er mensen van de politiek hen dwarsbomen kunnen ze geen kant op. Als we zo blijven verder doen gaat de mens de aarde eerder kapot maken dan de zon dat zal doen..
1 decennium geledenDat is echt zo waar. Soms wil ik gewoon weer even vijf jaar oud zijn...
1 decennium geleden