Nooit verwacht...
Het is vreemd hoe je leven kan veranderen op een manier die je nooit zag aankomen op een korte tijd...
Vorig jaar stond ik voor het dilemma studiekeuze, het probleem was al snel opgelost: een andere school. Ik was nooit heel gelukkig geweest op de school waar ik toen zat, maar je gaat de dingen meer appreciëren als je ze voor eeuwig dreigt te verliezen. Ik zat gezellig op het grasveld op mijn toenmalige school, mijn zusje en haar beste vriendin waren aan het lachen, twee jongens die bij ons groepje hoorden gooiden spelend steentjes naar elkaar, ik en mijn beste vriendin lagen gezellig te praten. Toen sloeg ik dat moment op als één van de laatste goede, een heilige herinnering, iets wat ik zou missen. Het leek op het moment dat ik het aan het verliezen was perfect.
Nu ligt dat absoluut anders. De herinnering is verdraaid, ik ben nu veel gelukkiger met mijn vriend, de beste vriendin van toen is nu een vage kennis, iemand van uit herinneringen, met het verschil dat ik haar iedere dag zie. Eén van onze jongens zie ik ook elke dag, maar het is veranderd, zonder zijn vriend was het komische duo een beetje gebroken en mijn zusje en haar beste vriendin, volgend jaar zit ook de laatste op een andere school en is er compleet niets meer over van dat moment. Jammer, denk ik soms... Denk, het gevoel erbij ontbreekt een beetje, ik voel me nu stukken beter, hoewel ik het me nooit had kunnen voorstellen.
Nu, ongeveer exact een jaar later voel ik me goed op een nieuwe school, ik ben socialer geworden, opgebloeid. Ik heb een nieuw, sterk imago en de lessen staan me beter aan, dus haal ik ook een hoger niveau, de aanpak en de mentaliteit daar ligt me veel beter. Ik voel me sterk, ik heb meer vrienden en hoewel ik vaak terugdenk aan de plek waar ik 9 jaar naar school geweest ben, ben ik tevreden met de keuze en waar ik terechtgekomen ben. Ik me de situatie van nu nooit voor kunnen stellen een jaar geleden, ik had me mezelf zoals ik nu ben nooit voor kunnen stellen... Ik ben kalmer, niet alleen meer in mijn handelen, maar nu ook in mijn denken, ik kan relativeren, ik ben in een korte tijd veel meer ontwikkeld naar een aangenamere versie van mezelf dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Ik vraag me af of ik volgend jaar ook zo terug zal kunnen kijken, ik hoop van wel, maar misschien zal het wel wat minder extreem zijn.
Hoe is jullie leven veranderd?
Reacties (1)
Het is idd vreemd dat dingen zo veel kunnen veranderen. Soms kun je je niet voorstellen dat ze ooit zo waren als een tijd terug en je beste vriend kan plotseling je ergste vijand zijn. Het is een van de grootste tragedies van het leven: Er is altijd iets dat veranderd. Sommige dingen heb je niet in de hand en andere dingen wel, maar het punt blijft dat er dingen altijd zullen blijven veranderen. Ook al kun je het soms geen eens verklaren waarom.
1 decennium geledenIk hou me altijd vast aan dat als er iets veranderd, het nooit een stap terug is, maar dat ik klaar ben voor iets nieuws.
Een soort van volgend level heb ik dan bereikt, maar dat het is hoe ik het zie.
Ik denk dat dit voor iedereen ook een vrij persoonlijk onderwerp kan.