Ouders vs tieners

Niks is zo kenmerkend aan een gezin met tieners als bijna dagelijkse discussies over wat wel en niet mag. Bijvoorbeeld over hoevaak je mag uitgaan, tot hoe laat je weg mag gaan, mag je vriendje blijven slapen,...
Ik zal eerlijk zijn; ook bij mij is het niet anders. Meestal vinden de discussies ook maar met weinig respect voor elkaar plaats. Kinderen weten immers niet wat het is om oud(er) te zijn, en ouders zijn allang vergeten hoe complex het leven van een tiener in elkaar zit. En in die zeldzame gevallen dat ze het nog weten denken ze er neerkijkend op terug. Groepsdruk is maar een woord, en al onze grote problemen zijn voor hen slechts futiliteiten. Dat denk je nu meestal over anderen hun problemen. Onze eigen problemen zijn altijd de belangrijkste, hoe klein ze ook mogen zijn. Eigenlijk is er in het algemeen nog maar weinig begrip tussen mensen, maar tusse ouders en tieners valt het me het meeste op. Misschien omdat ik er zelf elke dag opnieuw mee wordt geconfronteerd, of misschien omdat daar de botsing tussen vroeger en nu het duidelijkst voelbaar is.
Maar deze dicussies intrigeren me vooral omdat ik zo weinig kinderen ken die ze ook daadwerkelijk winnen van hun ouders, ookal slagen hun argumenten meestal nergens op. Als ouder heb je die n de praktijk ook niet altijd nodig. Ah nee, want het is jouw kind, en als jij 'nee' zegt, is het ook gewoon 'nee', einde discussie. Maar dat vind ik eigenlijk nog grotere onzin, omdat leren discussiëren wel iets is dat elk individu van jongs af aan zou moeten leren, maar dat even terzijde.
Het meest gebruikte argumenten door ouders zijn waarschijnlijk: 1) Ik mocht dat vroeger ook niet, of 2) Wij doen al zoveel voor jou!
En eerlijk gezegd vind ik beide argumenten pure nonsens. Niet in de zin van dat ze niet waar zijn, maar dat ze gewoon nogal weinig bijdragen aan de situatie. (En nee, daarmee zeg ik niet dat die van mij beter zijn!)
Over het eerste argument wil ik zeggen dat het nu eenmaal een feit is dat de tijden veranderd zijn, en dat die vooral veranderd zijn doordat zij er zelf voor hebben gevochten. Het zou dan wel een klein beetje onzinnig zijn om de tijden nu terug te willen omkeren. Hoewel, als ik kijk naar de gemiddelde eerstejaar van tegenwoordig...
Over het tweede argument wil ik zeggen dat dat wel iets is waar je als ouder nu eenmaal voor kiest als je aan kinderen begint. Je weet dat het veel werk en moeite met zich zal meebrengen, en je weet dat kinderen alleen maar meer een meer zullen willen. Zo zitten wij nu eenmaal in elkaar!
Ik blijf toch voorstander van het feit dat ouders hun kind vrijheid moeten geven. Je leeft immers maar 1x en je hebt die vrijheid nodig om te ontdekken wie je echt bent en wat je echt wilt. Natuurlijk zijn hier grenzen aan, maar mensen van 18 die nog niet uit mogen gaan bijvoorbeeld, is dat ook niet een beetje overdreven? Ik ben voor gecontroleerde vrijheid van het jeugdig individu!
Maar misschien is dat wel gewoon mijn typische, naïeve, kinderlijke kijk op het leven, egoïstisch als tieners nu eenmaal zijn. Over 10 denk ik hier waarschijnlijk helemaal anders over, maar voorlopig blijf ik vechten voor mijn vrijheid. Wees daar maar zeker van!

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen