Autisme: Ben X of Rainman?
Whauw, het is opeens muisstil in huis. Mijn broertje zit eindelijk op internaat. Na 2 aanslepende jaren kon hij op internaat. Opeens ging het allemaal snel en vanaf deze week zit hij in het verre Brasschaat op internaat. Je weet of je weet niet dat mijn broertje autistisch is. Maar het probleem is dat mijn moeder daar niet mee goed over weg kan. Niet dat ze hem slaat of zoiets, maar bij iedere grill van hem, staat ze paraat. Omdat hij autistisch is en in zijn eigen wereld vertoeft, heeft hij hele egoïstische trekjes. Hij wil van alles, maar wil het gewoon krijgen, hij wil er zelf niets voor doen want hij is degene die autistisch is. Hij is degene met een ‘ziekte’, dus vind hij het niet meer dan normaal dat hij alles krijgt en alles mag. Mijn moeder beantwoordt iedere rel. Wil hij geen brood eten zoals de rest van ons gezin, dan gaat ze naar de bakker om een koffiekoek te halen voor hem. Je kan misschien al raden dat hij verwend is, maar wat nog erger is, is dat hij totaal geen structuur gewoon is omdat hij toch zomaar alles mag. Hij vindt het normaal dat hij om drie uur ’s nachts zijn metalmuziek op de hoogste volumeknop te zetten wanneer hij zit de gamen op de computer die op mijn ouders hun kamer staat (mijn ouders liggen dan te slapen op hun kamer). Genoeg geschetst?
Iets dat de meeste autistische mensen nodig hebben, is structuur. Ik ga nu niet veralgemenen, want niet iedere ‘autist’ heeft dat nodig. Mijn broertje heeft dat dus nodig. Maar omdat hij het gewend is om te doen en te laten wat hij wil, vind hij structuur en strengheid maar niets. Opeens zal hij een vaste indeling van zijn dag krijgen en regels die hij moet naleven. Regels die ook jij en ik moeten naleven, maar waar hij nooit heeft bij stilgestaan. Hij is nu dus redelijk boos op het gezin omdat hij weg moet. Want het is altijd hij die dit moet en altijd hij die dat moet. Maar hij ziet gewoon niet wat de rest van het gezin voor hem opoffert. Omdat hij zo met zichzelf bezig is, heeft hij daar problemen mee.
Het is als ‘buitenstaander’ gek hoe het allemaal in de hoofd van een autist eraan toe gaat. Dan denk je: “Zeg, heeft hij dat nu niet door.” of “Dat moet hij toch weten?”. Maar dat is dus ergens ook zo. Het is zoals de filosoof George Berkeley dat zegt: als ik iets niet zie, dan is het er ook niet. Esse est percipi, bestaan is waargenomen worden. Dus als ik aan het leren ben voor school op mijn kamer en hij zit op mijn ouders hun kamer, dan zet hij de muziek luid omdat hij me toch niet ziet. Ik ‘ben’ er niet, dus hij kan de volumeknop op zijn hoogste zetten. Pas als ik binnenkom om te zeggen dat ik wil leren, maar dat niet kan met die muziek, begrijpt hij dat anderen last hebben van zijn muziek. Of hij nu bereid is om die muziek stiller te zetten of zijn hoofdtelefoon op te zetten, is een ander verhaal.
Mijn punt is gewoon: vele mensen begrijpen autistische mensen niet. Ze weten wel dat die mensen ‘anders’ zijn, maar begrijpen hen niet. Ik vind dat jammer want het zou stereotypen uit de wereld kunnen halen. Niet iedere autist is zoals Ben X of zoals Rainman, onthoudt dat en denk er de volgende keer aan als iemand zegt: “Ik heb autisme.”. Het heet niet voor niets het autismespectrumstoornis (ASS). Ga heen en verkondig het woord!
Reacties (24)
Wow ik zie nu pas hoe lang mijn reactie is.,
1 decennium geledenmijn broertje heeft autisme, niet zo'n heel erge vorm, maar je merkt het wel. hij begrijpt ook totaal niet dat andere mensen dingen anders doen dan hij, en alles moet zoals hij het wil. maar mijn moeder gaat niet mee in zijn gedrag en daardoor gaat het beter dan eerst. Toen had hij heel veel woede-uitbarstingen (meestal naar mij want ik was het makkelijkste slachtoffer) maar dat gaat nu beter. Hij zit ook op een clubje met allemaal andere kinderen met 'stoornissen' (ik vind het niet fijn als mensen zomaar labels plakken, ik ben zelf hoogbegaafd en iedereen denkt dus dat ik megaslim ben ofzo, maar mijn laatste cijfer was een 3,8 voor wiskunde
) op dat clubje gaat het echt goed met hem. Eerst had hij ook maar één vriend, maar nu gaat dat veel beter..
) Er zijn bepaalde dingen die bepaalde mensen met elkaar gemeen hebben, maar er is niet echt een stereotype autist. Ook al denken sommige mensen dat dat er wel is, en dan stellen ze zich een soort mensenschuwe, vreemde freak voor.
1 decennium geledenHij heeft ook structuur nodig anders raakt hij in paniek (zoiets heb ik ook, ik kan me niet aanpassen als dingen niet gaan zoals ze zouden moeten)
Er is ook zo'n boek over een jongen die heel erg extreme autisme heeft, het wonderbaarlijke voorval met de hond in nacht. Dat is toch wel erg heftig..
Maar er zitten ook andere kanten aan autisme. Mijn broertje (gaan we weer, ik heb namelijk geen ander voorbeeld) kan enorm geconcentreerd zijn, en dingen op een heel andere manier bekijken, en daardoor ga ik ze ook anders zien.
Maar het rare is, elke autist is heel anders. Je kunt twee willekeurige autisten naast elkaar zetten, en je merkt dat hun gedrag totaal anders is. (wow ik klink net een wetenschapper die een nieuwe diersoort heeft ontdekt
Maar ik herken dat niet in de autisten die ik ken (de vrienden van mijn broertje zijn andere autisten die ik ken, maar niet goed genoeg om als voorbeeld te nemen) dat zijn gewoon normale, grappige jongens die net een beetje anders zijn.
Maar als alle mensen hetzelfde waren zou het ongelofelijk saai worden op aarde.
Toch?
Mijn oudere broer heeft ook een vorm van autisme en hij is nooit begonnen met praten, waardoor hij nu nog steeds de grootste moeite heeft om de simpelste zinnetjes te zeggen. Hij is ondertussen 23 en kan nog steeds niet goed praten. Hij kan ons vertellen wat hij wil eten, dat hij naar de wc moet, dat hij naar bed wil, maar een gesprek voeren gaat niet. Soms zit hij ook zonder (duidelijke) reden ineens heel hard te lachen en als we hem dan vragen waarom hij lacht, kijkt hij ons alleen maar heel moeilijk aan, omdat hij het antwoord op zulk soort vragen niet kan produceren. Het is ook heel gek, want het stereotype dat mensen hebben van autisten, is dat het mensen zijn die niet aangeraakt willen worden, die niet tegen (wat voor vorm dan ook van) verandering kunnen, die veel soorten tics vertonen. Mijn broer heeft alleen de tics, verder is hij gewoon kieskeurig in wie hem wel en niet mag aanraken. Iemand heeft wel eens gezegd dat ik autistischer ben dan mijn broer (maar dat ben ik niet, ik ben getest), omdat ik slechter tegen verandering kan en in paniek raak in drukke ruimtes. Ik vind het altijd wel fascinerend om te zien hoeveel vormen van autisme er zijn, zeker omdat mijn broer een vorm heeft die ik nog nooit bij een ander ben tegengekomen. Mijn ex is ook autistisch en daar merk je echt helemaal niks aan, hij heeft ook zijn tics kunnen onderdrukken.
1 decennium geledenJe maakt wel een goed punt, maar ik denk eerlijk gezegd dat het onmogelijk is om een autist te begrijpen. Niet omdat ik denk dat ze het niet willen of (zoals mijn broer) niet kunnen vertellen, maar gewoon omdat er zoveel vormen zijn en omdat je als niet-autist nooit echt zal weten hoe het voelt. Ik denk dat het enige dat je zou kunnen begrijpen (als ik dat zo kan zeggen), is dat elke autist anders is en dat ze inderdaad, zoals jij al zegt, niet allemaal zijn zoals Ben X of Rainman.
Wat ik me eerlijk gezegd afvraag, gewoon persoonlijke interesse, is of veel mensen met autisme (of mensen die iemand kennen met autisme) het opvatten als een handicap. Mijn broer is namelijk wel echt gehandicapt (hij kan niet praten, denk dat dat wel een handicap is), maar bij mijn ex zou ik het niet zo noemen. Ben wel benieuwd naar meningen voor mensen.
Okee, deze reactie is bijna een column op zich, maar dit is dan ook wel iets wat me echt interesseert, zeker omdat mijn vader mij ook heeft laten testen.
Mensen plakken heel snel ticketjes op kinderen en mensen, dat vind ik heel jammer.
1 decennium geledenWant vaak zeggen mensen "Ohnee, die heeft autisme, ik ga daar niet mee om hij/zij is raar of gevaarlijk." Dat vind ik zo onrechtvaardig want diegene met autisme zijn vaak de eerlijkste of meest onschuldige personen... Ik heb ook twee vrienden die autisme hebben en ik vind het prachtige mensen! (:
Een vriend van me heeft een vorm van autisme: Asperger. Daar denk je niet over na, want het is een gewone jongen op Atheneum. Wat wel meteen opvalt is dat hij het moeilijk vindt om vrienden te maken. Dan is hij aardig, maar hij zegt hij net de verkeerde dingen waardoor mensen een afgunst van hem hebben. Ook hij is iemand die structuur nodig heeft, hij kan moeilijk tegen verandering. Daarom doet hij nu aan huiswerkbegeleiding. Ik kan het wel allemaal zielig vinden, maar uiteindelijk is het gewoon zo en hij heeft niet het gevoel dat hij helemaal anders is, terwijl anderen dat wel van hem denken.
1 decennium geleden