Calme avant la tempête
Er ging iets gebeuren. Er hing iets in de lucht. Je kon het ruiken vandaag. Ik kon het ruiken vandaag. Er hing een storm in de lucht. De grauwe wolken boven Groningen maakten de dag ijzig en kil, maar weigerden regen los te laten. De stad was gehuld in een fris weer. Weer dat de geest losmaakt en creatieve woorden stromen ondersteund. Weer waar ik van houd.
Ik besloot dat het tijd werd mijn veilige thuishaven te verlaten en de stad te verkennen op mijn geliefde fiets. Haren los, haren vast zijn alleen voor tijdens het studeren en het schrijven. En dan tijdens het schrijven in een losse knot, met een flinke los lok, zodat een oog het scherm altijd door tralies ziet. Haren horen in het gezicht te hangen, de wereld te vervagen. Een reflectie is mooier dan de werkelijkheid. Geen jas, alleen een dun vest. Het was tijd om door te waaien, om te verkleumen tot op het bot. Af en toe ben ik krankzinnig.
Ik fietste en fietste. Wind mee, zodat je lijkt te vliegen. En de lucht? Er hing nog steeds iets in de lucht. Er ging meer gebeuren vandaag.
Het grote nieuws, de gebeurtenis, viel in als een bom en leek mijn fijne avond van pizza en een goede film totaal te verpesten.
Hij had een vriendin. Ik voelde me gekwetst, aan de kant gezet en merkte dat ik mijzelf later met zijn nieuwe aanwinst ging vergelijken via Facebook. Ze leek vrolijker dan ik, dunner dan ik, knapper dan ik. Bovendien was zij, in tegenstelling tot mij, blond. Een eigenschap waarvoor hij altijd al was gevallen.
Ik kon niet meer blij voor hem zijn en kan dat om eerlijk te zijn nog steeds niet.
Ik zit hier met een brok in mijn keel te typen, terwijl de emotionele muziek van een pas geziene Franse film door de speakers knalt. Mijn huisgenoten moeten me maar even haten. Ik voel me verschrikkelijk en ga fouten maken. (Zo heb ik bijvoorbeeld in deze net driehonderd worden al vaak gewisseld tussen de tegenwoordige en de verleden tijd, dan wel niet voltooid.)
Ik ben kwaad op hem en op mijzelf. Vooral op mijzelf. Ik ben kwaad op mijn gevoelens. Ik zou ze niet moeten hebben. Ik heb geen recht op deze gevoelens. Wie was namelijk diegene die het na een prachtig feest zonder hem plots uitmaakte? Wie was diegene die na krap een maand alweer een ander had? Wie was diegene tegen wie hij ondanks al dit alles altijd aardig is gebleven? Wie heeft nooit aan zijn emoties gedacht na dit alles? Ik.
Ik voel me een hypocriete slet. Ik wil klagen maar vind dat ik het recht niet heb. Ik had hem immers nog kunnen hebben, als ik niet voor een ander was gegaan. Nu het te laat is, zie ik wat voor een egoïstisch bitch ik ben geweest. Dit rotgevoel is mijn verdiende loon. (Spijt heb ik overigens niet, het is toch echt beter zo).
Ik heb hem laten lijden en nu moet ik door het stof. Het stof dat de storm liet opwaaien.
Karma is een bitch. Misschien heb ik mijn gelijke ontmoet.
Reacties (5)
Ik moet zeggen dat ik je schrijfstel super vind. En ik weet precies hoe je je voelt, ook helpt dat op dit moment niet echt.
1 decennium geledenEn het is al eens gezegd maar ik vind het ook; je bent te hard voor jezelf. Als je jezelf gaat vergelijken, daar kom je niet ver mee. Iedereen is uniek.
Love can be a basterd !
Veel sterkte x
Je bent te hard voor jezelf! Al weet ik wel hoe je je voelt.. Trouwens Blond? Ik ben het ook en ik ben ook niet perfect! Dat is niemand, ik weet zeker dat jij ook heel veel goede kanten hebt.
1 decennium geledenHeel veel sterkte!
wow, respect. Maar wees net zo hard voor je zelf! waarom denk je dat jíj de gene bent die fout was? Je schreef alleen maar over de dingen die jíj had gedaan, maar waar zijn de dingen die híj had gedaan??? wat ik er zo uit kan halen door tussen de zinnen door te lezen wa ij ook niet moeder's liefste. En sowieso, niemand is perfect! Daarom zijn wel allemaal zo verschillend en uniek! en over dat donkere haar: Dat heb ik ook, en daarom word ik ook vaak nagefloten. Blond haar is niet alles, het is alleen maar een hipe die over een paar (dagen, weken, manden...) wel weer af gelopen is.
1 decennium geledenik hoop dat je er weer bovenop komt. sterkte en suc10 nachtkat
Wees niet te hard voor jezelf.
1 decennium geledenWat vervelend voor je! Graag had ik je nu veel tips gegeven, wat je het beste kunt doen nu, maar helaas, dat kan ik niet. Ik heb namelijk zelf nooit in zo'n situatie gezeten (afgezien van het feit dat ik pas 15 ben), en de eerste keer dat ik een vriendje had, was op de basisschool, wat toch vaak telt als kalverliefdheid. Ik kan wel zeggen dat je het niet uitmaakte voor geen reden. Denk aan die reden, misschien helpt het. Of denk er helemaal niet meer aan. Ga joggen! Sporten! Fitnessen! Misschien helpt het (en als je op boksen gaat, kan je ook nog wat frustratie kwijt), of voel je je in ieder geval beter.
1 decennium geledenSterkte!