Het mooiste dat je kan doen
Een goede thuissituatie betekent alles. Werkelijk alles. Je thuissituatie bepaalt namelijk voor het grootste deel hoe je erbij loopt, hoe je je voelt, wie je bent en wie je gaat worden. Natuurlijk zijn er ook heel veel andere factoren die hier een grote rol in spelen zoals school, vrienden, en zelfs de media, maar hun rollen zijn lang niet zo groot als die van je thuissituatie.
Je thuis is immers de plaats waar je naartoe gaat als je nergens anders naartoe kan. De plaats waar je heengaat na een zware dag, waar je kan rusten en waar je even jezelf kan zijn. Waar mensen zijn die je respecteren en die je altijd zullen steunen door dik en dun.
Of zo zou het toch moeten zijn.
Als dat niet zo is, als het thuis echt niet gaat, om welke reden dan ook, dan zul je daar vroeg of laat de gevolgen van ondervinden in je dagelijks leven. Die gevolgen kunnen groot of klein zijn, maar ze zullen er zijn.
Dat is iets dat ik ook al wel langer weet dan vandaag, maar wat ik nog niet wist is dat je dat in sommige gevallen echt aan een persoon kan zien hoe het er thuis aan toegaat. Vooral bij kleine kinderen valt dat op. Daar ben ik onlangs achtergekomen op het werk aangezien ik als animator met veel verschillende kinderen in contact kom.
Zo ha dik bijvoorbeeld een paar weken geleden twee kindjes, broer en zus, van ongeveer 7 jaar oud, en ze zagen er allebei nogal raar uit. Nu weet ik ook wel dat je niet zomaar blindelings op iemands uiterlijk mag afgaan, en normaal doe ik dat ook niet, maar bij hen was het veel meer dan alleen hun uiterlijk. Het was bijna of hun hele gezicht, hun hele lichaam schreeuwde dat ze hulp nodig hadden, en dat het thuis niet goed ging. Het is moeilijk om uit te leggen, maar toen ik hen zag was het eerste dat ik dacht: 'Oei, die worden thuis niet opgevoed', en achteraf bleek dat ook echt zo te zijn.
Die kinderen waren zelf aan het vertellen dat hun mama thuis was weggegaan, en toen we hen terug naar huis brachten en hun vader de deur opendeed kon je een walm van wiet ruiken...
Het pijnlijkste is dan nog dat je weet dat je niks kan doen voor die kinderen buiten bidden en hopen dat er voor hen een oma, opa, tante, nicht, leerkracht, buurman,... wat dan ook is die dapperder is dan ik en die het voor hen durft opnemen, want ze verdienen echt wel beter dan dat. véél beter.
Dat vind ik nu net het mooie aan het beroep van dingen als sociaal werksters, jeugdzorg, en al die andere dingen die er bestaan om kinderen in probleemsituaties ook effectief te geven waar ze recht op hebben; een leven.
Want eerlijk is eerlijk, het mooiste dat je in je leven kan doen is iemand anders z'n leven redden, in welke betekenis van het woord dan ook.
Reacties (3)
@Scandal: same here! (en ik was nog wel van plan een dag niet aan school te denken)
1 decennium geledenoké, ik studeer orthopedagogie, maar da's waarschijnlijk zowat hetzelfde
En het is gewoon jammer dat er zo weinig aan te doen is. Zelfs als die kinderen nu daar worden weggehaald is de kans groot dat ze toch nog een deel van het gedrag van hun vader zullen overnemen later.
Wauw, ik had er nooit zo over na gedacht. Maar het is allemaal waar, ik zou er echt alles aan doen om er voor te zorgen dat iedereen gelukkig is. Want als ik iemand zie die verdrietig is wordt ik ook verdrietig, als ik iemand zie die boos is wordt ik ook boos, zie ik iemand die glimlacht een vrolijk is, wordt ik ook vrolijken krijg een glimlach. Hoop voor de kinderen dat iemand genoeg moed had om er iets aan te doen en het te laten stoppen. Ik vind het echt super zielig.
1 decennium geledenHet leven is hard.
Laat ik nu net voor sociaal werker leren.
1 decennium geledenHet valt op dat ik ontwikkelingspsychologie aan het leren ben, want ik herken zoveel leerstof. :')
Nja, jij ziet maar 1 situatie zo. En je denkt vaak: "Goh, dat komt niet vaak voor." Maar cijfers liegen er niet om. Het gebeurt vaker dan dat we denken. En het zal ook een eeuwigdurend probleem blijven want er is enorm veel kans dat de kinderen die nu slecht opgevoed worden, later in hetzelfde patroon als hun ouders vallen.
Dat geldt niet alleen voor kinderen die met drugs groot gebracht worden. Ook dingen zoals sociaal isolement van de ouders slaagt over op de kinderen. Of als een vader zijn zoon slaagt, is er kans dat de zoon dat ook bij zijn zoon doet. Natuurlijk is dit niet altijd het geval en zijn de kinderen soms mentaal sterker, maar ook dat ligt voor een deel aan de opvoeding, specifiek van -9 maanden tot peuter.
Ik ga stoppen voordat ik hier een hele paper ga schrijven...