Licht, camera en actie.

Hallo,

Misschien kennen jullie mij, maar misschien ook niet. Dat kan allemaal. Misschien heb je al eerdere columns van mij gelezen, maar dat betwijfel ik. Misschien heb je ooit al een keertje op mijn profiel gekeken. Als je dat doet zie je drie plaatjes. Een van de film 'Titanic', eenn van de film 'Gladiator' en een van de film 'Pirates of the Caribbean'. Ik heb die plaatjes gekozen omdat ze, naar mijn mening, een soort boodschap meegeven. Een soort van les, een waarde. Ik vind dat films soms zoveel zeggen met hun woorden en beelden. De meeste vinden dat een boek veel meer zegt, maar in mijn ogen is dat anders.
Een film kan je dingen laten voelen, door de muziek, door de kleuren, door de locatie, door de woorden, door de spanningen, door de karakters of door het verhaal. Misschien is dat een reden dat ik graag regisseur zou willen worden of scriptschrijver. Ik heb ideeën, ik weet precies welke kleur, welke muziek en welk beeld erbij hoort. Maar om eerlijk te zeggen: het gaat me niet lukken om regisseur te worden en alles wat ik tot nu toe aan films heb bedacht, blijft in m'n hoofd zitten waar het vandaan komt.
Nee, dit is niet bedoeld als zeikcolumn. Ik hou niet van zeiken, ik hou niet van negativiteit. Ik ben een vrolijk mens, en dat lieg ik niet. Waarom vertel ik jullie dit dan? Ik weet niet, maar is dat ook niet het punt? Gaat het bij het schrijven van columns er niet om dat je je lezers een verhaal kunt vertellen wat over van alles kan gaan. Niks actueels, niks historisch, niks dat met ethiek te maken heeft, maar gewoon een verhaal over mijzelf?
Ja, ik zou ook wel schrijver willen worden. Ik heb genoeg ideeën. Het enige lastige is dat ik na een paar weken al een ander idee heb en om eerlijk te zijn denk ik bij een boek al meteen aan een verfilming. Een verfilming van mijn eigen boek.

Ik kan jullie nou wel heel wat van mijn ideeën vertellen, maar dat is saai. Denk ik. Voor mij wellicht niet, maar voor jullie wel. En zoals ik al aan het begin van dit column had gezegd, is het waarschijnlijk zo dat jullie mij niet kennen. Als je me niet kent, weet je ook niet dat ik ongelofelijk eigenwijs ben en dat ik daarom gewoon een van mijn ideeën aan jullie ga uitleggen.

Nee, toch niet. Dat bespaar ik jullie.

Ik wil regisseur worden, of scriptschrijver. Of actrice. Maar zoals het er nu uitziet ga ik Europees Recht studeren later, over drie jaar. Regisseur wordt ik niet, dat gebeurt bijna alleen als je in de Verenigde Staten woont.
Om jullie dag misschien nog meer te verpesten (of juist op te vrolijken, ligt eraan wat je van dit column vond), gooi ik er nog wat filosofisch in:

We zijn allemaal regisseurs, regisseurs van ons eigen leven. Wie in jouw film speelt en welke tekst hij/zij heeft, wordt weleens door een ander bepaald. Maar onthoud dat jij degene bent die de muziek kiest.


Zo, heeft dit column toch nog een beetje intellectuele waarde.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen