Dat noem ik liefde.

Ik was laatst op vakantie in Frankrijk en liep daar over de boulevard, langs de zee. Begrijp me niet verkeerd, ik vind Frankrijk een leuk, maar ook een vies land. Alle kleine dorpjes lijken een beetje onguur en dan heb ik er bij voorbaat al geen zin in om er heen te gaan, dan ga ik liever naar een toeristisch strandplaatsje (al heb ik ook een hekel aan toeristische plekken).

Maar goed, terug naar mijn verhaal. Ik liep daar en het eerste wat me opviel was de hoeveelheid mannen en wat voor mannen er allemaal wel niet rondliepen. Gebruind, breed, zonnebril van een of ander duur merk, T-Shirt met groot de merken "Nike", "Jack & Jones", "G-Star", "Diesel" of "Adidas" erop geprint, halfbroeken, slippers en een kapsel waarin volgens mij wel een liter gel in zit. O, en om niet te vergeten: een bulldog die naast het baasje aan een riempje loopt. Ik zeg niet dat dit verkeerd is, maar het is zo patserig en nep. Ik heb het gevoel dat die mensen op het midden van het plein in elkaar zakken omdat ze constant hun buik inhouden en hun borst vooruit houden.
Vervolgens gaan ze op een terras zitten (het liefst een terras met een Engelse naam en een zwart logo) en bestellen ze géén koffie, ook géén bier, ook géén cola, maar een Latte Macchiato, een mojito of Coca Cola Zero (absoluut geen Light; dat is niet stoer). Dan zitten ze een tijdje en halen ze hun iPhone, Blackberry of HTC uit hun schoudertas (o ja, dat was ik vergeten; die hebben ze ook). Als ze hun drinken op hebben, lopen ze weer terug naar hun auto, die natuurlijk in het zicht geparkeerd staat en waarvan je de naam amper kan uitspreken, en vertrekken ze weer naar de volgende boulevard.
Dit is als ze alleen zijn, de meeste hebben namelijk ook nog een vriendin.
De vriendinnen zijn óf geblondeerd, óf hebben bruin haar en een gebruinde huid. Ze hebben stijl haar, krullend zie je niet vaak, en hebben net zoals hun 'mannetje' een dure zonnebril en vaak een kort rokje of jurkje aan zodat je nog net niet hun kont kunt zien. O, en hakken. Geen sleehakken, gewoon hakken. Ze zitten constant aan hun haar en lopen óf met een schoothondje in hun handen óf met hun mobiel. Sommige hebben ook nog een piercing in de kin. De vrouwen bestellen natuurlijk ook een mojito en hebben ik-weet-niet-hoeveel make-up op, die ze constant lopen te checken in de weerspiegeling op het schermpje van hun mobiel.

Van zulke mensen vraag ik me altijd af wat ze nou doen met z'n tweeën en of ze wel echt verliefd op elkaar zijn. Het lijkt soms alsof ze niet met elkaar lachen en alleen maar bij elkaar zijn omdat ze er goed uitzien.
"Hallo, ik ben Miranda en ik ben heel slank, heb dikke tieten en een dikke kont. Ik heb een Blackberry en een chihuahua en wil best half naakt door een drukke winkelstraat lopen. Had ik je al verteld dat mijn papa rijk is? Mijn lievelingsparfum is die van Chanel en ik geef m'n geld liever uit aan de nagels van mijn hondje dan aan een goede opleiding."
Dit is allemaal wel heel stereotype-achtig, ik weet het. Maar zo zie ik het gewoon in m'n ogen, als je er bij was geweest had je vast hetzelfde gedacht.

Dus, daar loop je dan in Frankrijk, omringd door dit soort mensen en dan zie je opeens op een bankje een oud koppel zitten die samen een ijsje delen. Een aardbei-ijsje om precies te zijn. De man wijst naar de horizon en de vrouw lacht naar hem. Dit vind ik mooi om te zien. Dat noem ík liefde.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen