Keuzestress op een hoger niveau

Het einde van het academiejaar is weer in zicht. En ik ben op een punt gekomen dat ik ga moeten kiezen uit vier richtingen: maatschappelijk werk, maatschappelijke advisering, sociaal cultureel werk of personeelswerk. En nu komt het grote probleem: ik kan niet kiezen tussen twee afstudeerrichtingen. Maatschappelijk werk en personeelswerk staan mij beide aan.

Ik neem aan dat iedereen wel maatschappelijk werkers kent. Al is het maar die ene achter de bureau op school of degene die bij je thuis komt om met problemen te helpen. Zelfs in ‘zwaardere’ situaties ken je er: degenen die gevangen begeleiden of degenen die bij bijzondere jeugdzorg werken. Maatschappelijk/sociaal werk is over het algemeen gekend, niet altijd even goed, maar toch. Het is ook een redelijk brede waaier. Er zijn genoeg plaatsen waar je dagelijks komt en er eigenlijk niet van weet dat het een sociaal werker is.
Personeelswerk is een geval apart. Het is deels maatschappelijk werk, maar dan vooral toegepast in het bedrijfsleven. De personeelswerker is degene die de lonen en wedden berekend en dat ook stort op de werknemer zijn rekening. Hij is ook degene die aanwerft en ontslaat. Hij is de tussenpersoon tussen de werknemer en werkgever. Hetgeen dat nog het meest op maatschappelijk werk lijkt, zijn de in- en outtake gesprekken, de functioneringsgesprekken en de vertrouwelijke gesprekken met de werknemers. Als er ruzie is tussen werknemers zal de personeelswerker de bemiddelaar zijn of als er gepest wordt op het werk, zal het ook de personeelswerker zijn die er een einde aan maakt.

Voor de meesten lijkt personeelswerk saai, zeker met al die administratiewerken. Ik dacht daar ook zo eerst over, maar ik heb de richting leren kennen en nu heb ik dus mijn twijfels. Ik heb de laatste jaren van het middelbaar besloten dat ik maatschappelijk werker ging worden en je kon me niet van mijn stuk brengen. Zelfs niet toen ik het eerste academiejaar begon. En nu, wanneer ik moet kiezen, ben ik helemaal van mijn stuk. Deze twee richtingen hebben zoveel raakvlakken dat het in principe niet veel uitmaakt wat ik kies, maar toch wil ik 100% achter mijn beslissing staan zodat ik er later geen spijt van krijg. Ik ga ook niet werken met major en minor want dan moet ik nog steeds kiezen welke ik ‘leuker’ vind. Ik heb ook helemaal geen zin om met major en minor te werken, dat maakt alles alleen maar ingewikkelder. Ik wil graag zuiver in 1 richting afstuderen. Maar jah: in welke?

Dit noemen ze dus keuzestress. Alleen gaat het nu niet over welk merk choco je mee naar huis gaat nemen…

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen