Rondleiding door mijn hoofd.
Als eerste wil ik zeggen: Het spijt me. Ik heb inderdaad een hele tijd geen column geplaatst en aangezien ik wel graag columnist wou worden, is het zelfs een beetje onbeleefd. Als tweede wil ik hier een gloednieuwe start maken door jullie een beetje een rondleiding te geven door mijn leven. Daar zal ik nu dan ook aan beginnen.
Het begon namelijk allemaal op een mooie lentedag in het jaartal 1997. Op 20 maart kwam daar een meisje ter wereld die nu bekend staat als Tessa. Ik was geen probleemkind, sliep veel, at goed en was vrolijk. Ik was het eerste kind, dus mijn moeder was nogal bezorgd om mij. Ik moest precies om 19.00 uur een flesje krijgen, anders was het hele voedingspatroon in de war. Ik weet wel zeker dat mijn moeder er met een stopwatch bij zat om de secondes te tellen. "3, 2, 1.. Ja nu!" Al denk ik dat zoiets alleen in mijn fantasie bestaat.
Mijn moeder en vader hadden/hebben een drukke baan. Mijn vader heeft geen rijbewijs (Hij is bang voor auto's maar niet voor heftrucks), en daarom ging hij vaak op de fiets naar zijn werk in de Draka; een bedrijf gespecialiseerd in kabels maken. Op de Draka hadden ze ook elk jaar Sinterklaas, dan moesten we met z'n allen in de kantine gaan zitten en wachten totdat Sinterklaas kwam. Vooraf was er ook altijd een goochelaar om de kinderen te vermaken, maar de meeste kinderen waren in plaats van gefascineerd gewoon bang. ("Kijk kinderen, ik laat nu deze zakdoek verdwijnen. Één, twee, drie.. PLOEP! Hij is weg kinderen! WHOEOEOEEO"). Sinterklaas was toen heel spannend, al kwam ik nooit dichter dan drie meter bij hem in de buurt omdat ik ook voor hem bang was ("Wil Tessa Hilbrands naar voren komen om haar cadeautje op te halen?" Ik: "Nee, mama! Jij moet gaan, ik durf niet!").
Maar ik dwaal af. Ik ging altijd naar mijn oudoom en oudtante, dat waren mijn oppas. Zij hadden twee dochters, één van 16 en één van 14, dus ik vermaakte me daar altijd wel. Ik herinner me nog dat ik daar altijd de tuinslang pakte om vervolgens het te gebruiken als microfoon en liedjes van The Kelly Family te gaan zingen; ik was diehard fan. Op mijn derde ben ik zelfs naar Groningen gegaan om hun concert bij te wonen. Ik was de jongste.
Van mijn twee achternichten leerde ik alles op het gebied van Pokémon, Sims, klieren en pesten etc.
Ik vond het leuk met ze, ze speelden met me en soms waren ze gemeen ("Esther, hoe spel je 'Hilbrands' ?" Esther: "S...U...K...K...E...L"), maar dat hoorde erbij.
's Ochtends vroeg ik altijd aan mijn moeder of ik vandaag bij mijn vader was of bij mijn oom en tante en ik was zwaar teleurgesteld als het antwoord "Bij papa" luidde. Ook voor mijn vader was het geen pretje, want elke ochtend als mijn moeder wegreed naar werk ging ik voor het raam staan te huilen. "Ik wil naar mama!" en dan jankte ik zo twee uur aan mekaar. Mijn vader wist niet wat hij moest doen, tevergeefs ging hij dan weleens naast mij staan; "Ik ook!".
En zo is mijn leven een beetje op gang gekomen. Natuurlijk valt er nog veel meer te vertellen, maar dat laat ik maar achterwege; niet interessant genoeg, haha. (:
Reacties (6)
Haha, wat leuk. Ik kreeg al helemaal een glimlach bij het stukje van dat je vader naast je ging staan omdat je naar je moeder wilde en dan maar 'Ik ook' zei. Ik weet vrij weinig van mijn jeugd, alleen mijn moeder zei dat ik in de bus ooit eens ineens keihard 'Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, babe, I wanna knoooooow, if you be my girl.' ging zingen en dan precies die uithalen goed enzo. Die bus keek me nogal verbaasd aan;]
1 decennium geledenVerder.... Ik was nogal van, ik ga lekker mijn eigen gangetje, want ik heb een zus die tien jaar ouder is dan ik, mijn broer is negen jaar ouder en dan nog een zus, die vier jaar ouder is, dus het was altijd nogal druk. ;]