Allergisch voor pijnstillers
Ik ben ziek. Ik weet niet precies wat ik heb, het zou best eens een keelontsteking kunnen zijn, gezien de keelpijn en het hoesten, maar het komt er op neer dat ik zowat begraven ben in een collectie papieren zakjes en half stik in de pijnlijke hoestbuiën, daarbij komt ook nog de huidskleur van mijn melkfles. Ik ga niet naar een dokter gaan, zo erg is het ook weer niet, maar het blijft ontzettend vervelend...
Mijn moeder probeerde het hele zooitje op te lossen met een pijnstiller. Ze heeft me al enorm moeten dwingen, want ik háát pijnstillers, geen idee waarom, misschien omdat ik vind dat ze voor de echt erge gevallen zijn. Ik ben wel af en toe ziek, soms ook zwaar, maar ik vind het zelf nooit erg genoeg om mezelf te verdoven. Ik ben een harde...
Het maakt niet echt uit hoe, maar ik heb het dus toch naar binnen gespeeld. Hier heb ik enorme spijt van: ik voel me slap, doodmoe en mottig, er is geen ander woord voor. Ik zit hier met trillende handen boven het toetsenbord, nog steeds in mijn pyjama om half 7, dus daar komt geen verandering meer in. Het probleem is dat ik gek word, door de pijnstillers voel ik geen pijn, alleen de uitputting en het mottige gevoel, dat uit het niets lijkt te komen.
Nomaal als je ziek bent, weet je waar die gevoelens vandaan komen, je voelt de pijn in je keel, zeker als je hoest of slikt, maar ik ben alleen zo slap als een vod. Nu word ik gek, gewoon door de gedachte dat ik gek word omdat ik me onverklaarbaar zo slecht voel.
Nu begin ik denk ik te beseffen waarom ik pijnstillers zo erg haat, want ik loop wankel en er lijkt een soort vage mist aanwezig in mijn hoofd, waardoor ik traag denk. Ook deze lijkt door het gebrek aan symptomen een teken van gekte te zijn...
Ik haat dit gevoel denk ik erger dan de pijn, want dan weet ik ten minste dat ik me niets verbeeld. Er is niets dat me banger maakt dan me dingen voorstellen die er helemaal niet zijn.
Nu heb ik ook een goede reden om nooit meer een pijnstiller aan te moeten nemen: ik ben dus duidelijk een soort van allergisch voor deze dingen, dat zal ik mijn moeder tevreden vertellen, want ik ben op een onverklaarbare wijze doodsbang voor die dingen.
Nu ga ik ongeduldig wachten tot het eindelijk uitwerkt en de pijn terugkomt, ik ga het niet eens erg vinden, hoewel ik hem ook niet ga omhelzen, lijkt het de minst erge optie.
Wens me geluk mensen!
Kunnen jullie ook totaal niet tegen pijnstiller?
Reacties (11)
Intolerantie (allergie e.d) voor pijnstiller komt regelmatig voor. Het beste is dan om ze niet meer te nemen. Trillen is dan een symptoom van de allergie.
1 decennium geleden(volg opleiding apothekersassistent)
geen flauw idee, heb er nog nooit een gehad ;]
1 decennium geledennatuurlijk wel paracetemol... ik ben nooit echt vaak ziek, en anders dat slaap ik tot 1 uur en dan is het vaak weer over...
Mentaal ben ik niet allergisch voor pijnstillers, fysiek wel. Ik heb eens gehad dat ik van 1 pilletje 3 dagen non-stop heb moeten overgeven, tot bloedens toe. Ik verdraag ze niet allemaal.
1 decennium geledenTrouwens, soms is naar de dokter gaan wel goed, die kan je andere dingen dan pijnstillers voorschrijven. Al neem ik zelf mijn advies niet serieus omdat ik de dokter haat en er enkel heen ga voor de pil. x)
Ik haat pijnstillers, maar vooral omdat ze zo smerig zijn.. Ik krijg zulke dingen dus echt niet door mijn keel. $
1 decennium geledenIk ben ook tegen pijnstillers, maar ik kan er wel tegen. Ik ben ook liever iemand die hard van het pijn lijden. Eén van de weinige keren dat ik pijnstillers nam, was na een kleine ingreep onder plaatselijke verdoving.
1 decennium geledenTegen die grotere, plaatselijke verdoving d.m.v. prikken kan ik (denk ik) niet tegen. Toen stond mijn gezicht voor drie dagen opgezwollen (terwijl dit normaal dezelfde dag weg moest)