Waar een wil is...
Als er iets is waar ik niet tegen kan, dan zijn het mensen die bij elke klein tegenslag in een hoekje gaan zitten huilen, helemaal ondergedompeld in zelfmedelijden. Alsof het zo goed komt, dat haalt niets uit!
Als iets mis gaat, raap jezelf bij elkaar, leer misschien uit je fout hoe je ze moet voorkomen en ga verder met je leven. Het leven is te kort om spijt te hebben van alles wat mis gaat. Ga door, los het op!
Deze column is een uitlaatklep voor de irritatie die ik voel wanneer ik het zinnetje 'ik kan het niet' hoor. Deze vervloekte woordcombinatie wordt slechts waar als je ze uitspreek, want ze betekend gewoon dat je gaat stoppen met proberen. Opgeven is voor mij, hoewel de verleiding soms groot is - iedereen maakt dat volgens mij wel eens mee - geen echte optie. Doe ik iets zonder veel plezier, dan zij het zo, maar stoppen is voor mij niet echt mogelijk, achteraf wordt ik dan altijd kwaad op mezelf. Om terug te komen bij het vervloekte zinnetje: een gebrek aan talent en aanleg voor iets kan goedgemaakt worden door veel hard werk.
Dus waar een wil is, is een weg. Een spreekwoord dat je echt niet wil horen als je in de put zit, want je wil het liefst in alles rust zielig zijn, maar wel het beste advies dat iemand je kan geven. Je moet een weg creëren als je er geen vindt, als er nog geen was. Een pad ontstaat door het te bewandelen, niet door ernaast in elkaar gezakt te zitten als een hoopje miserie. Dan kan je er lang zitten.
Ik laat mezelf nooit toe om zwak te zijn, laat staan om het te laten zien, hierdoor kan ik het ook niet van iemand ander appreciëren. Soms vinden mensen mij hierdoor hard en grof, maar ik kan er niet echt iets aan doen, zo zit ik in elkaar.
Je hoeft natuurlijk niet alles alleen te doen, iemand kan je best weer overeind helpen je op het goede spoor zetten, waarna je je eigen pad weer kunt bepalen. Toch kan een beetje hulp niet alles doen, uiteindelijk ben jij het zelf die terug op je benen moet terechtkomen, maar iemand die je op weg zet is altijd mooi.
Ik wil geen stenen werpen en ik weet dat deze column een beetje wanordelijk is, maar ik ben momenteel bezig met het vinden van mijn eigen weg. Het gaat niet van zelf, maar ik geef niet op, ik blijf proberen en uiteindelijk zal ik er vast wel geraken. Wens me succes en als je zelf ook vast zit met jezelf, weet dat het uiteindelijk wel goed komt!
Good luck people!
Reacties (4)
Natuurlijk heb je gelijk, opgeven is niet iets wat je moet doen.
1 decennium geledenMaar soms doet iets gewoon pijn, dan kun je niet meteen niet opstaan en weer doorgaan.
En misschien juist omdat je je eigen weg gaat, wordt het moeilijker. Omdat mensen liever willen dat je over de gebaande paden loopt. En zoals Scandel al zegt, sommige dingen liggen gewoon buiten onze capaciteit.
Wow, sterke column. ;o
1 decennium geledenEn het is helemaal waar, haha. ;d
Ik heb altijd mijn eigen pad gemaakt. Ik heb ook altijd voor mezelf en niet voor anderen gekozen. Het is mijn toekomst. ^^
1 decennium geledenMaar je veralgemeent wel in je column. Soms kan je gewoon niet omdat het buiten jezelf ligt. Al is het nu fysiek of mentaal, het wil niet zeggen dat je opgeeft. Ik kan zonder lenzen/bril niet ver zien, geef ik dan meteen op? Het ligt niet in mijn aard om mensen te negeren of uit te schelden, dus ik kan dat niet. Geef ik dan op? Ik bedoel maar: niet alles 'dat je niet kan', is omdat je het opgeeft. Soms ligt het gewoon buiten je vermogen.
Veel succes.
1 decennium geledenVind dat je een punt hebt!