Fietsen

Ik heb de 'vreemde' gewoonte te gaan fietsen over het platteland als ik mij eens een uurtje dood verveel. Hoewel vreemd, er zijn mensen die precies hetzelfde doen, alleen dan zitten ze in een auto. Bij voorkeur een dure, met om het helemaal af te maken een open dakje.
Ik zeg als ik ga fietsen gedag tegen het internet en de slechte programma's die overdag worden uitgezonden. Tell Sell verveelt snel. Ik pak daarna mijn fiets uit de garage en visualiseer de route die ik zal gaan rijden in mijn hoofd. Voorpret.
Daarna gaat het volume van mijn muziek op vol. Het is slecht voor de oren, dat weet ik wel. Maar momenteel leef ik voor de lol. Alle langzame nummers worden doorgespoeld. Fietsen doe ik namelijk het liefst in een hoog tempo, en dat gaat nu eenmaal makkelijker met een fijne beat op de achtergrond.
Ik ben er inmiddels wel achter dat mijn gecross door het Groningse landschap meer is dan alleen bezigheidstherapie. Het is gewone therapie. Tussen de weilanden, helemaal alleen op een lange, winderige, uitgestrekte weg kan ik helemaal tot mijzelf komen en heerlijk uithuilen. Niemand die het ziet en de harde wind die alle problemen en tranen even wegneemt. Diezelfde wind komt later weer terug, eventueel met een vlaag van intens geluk die mijn aderen in wordt gepompt.
En dan is het nu even afgelopen met het literaire gezeur. Ik idealiseer mijn lichaamsbeweging veel te veel. Er zijn namelijk dagen waarop ik mijn lieve kleine fietsje haat en ik het liefst in een auto spring, het feit dat ik geen rijbewijs heb, maakt dan even niet uit. Deze dagen zijn niet eens de dagen waarop het regent of sneeuwt, maar wel de dagen met vrieskou, keiharde wind en gladheid. Dagen met eigenlijk alle factoren die ervoor zorgen dat ik niet binnen dertig minuten naar school kan fietsen, of naar huis en dagen met alle factoren die ervoor zorgen dat het voelt alsof ik bevries. Want hoeveel ik ook van dit landje houd, het klimaat kan mij gestolen worden.
Ondanks mij idealisering en afkeuring van het fietsen, mis ik het vooral als ik het een tijdje niet heb gedaan. Zoals nu, ik zit midden in een toetsweek en heb daardoor minder vrije tijd. Vrije tijd is essentieel voor mijn lichaamsbeweging. Zonder blijf ik binnen zitten, slechte columns typen voor Quizlet, een maand doen over het produceren van een stukje tekst van 500 woorden (de teller staat nu op 412, nog maar 90 te gaan). Ernstig.
Misschien moet ik mijn gedachten negeren, misschien moet ik ze uitdrijven, op de fiets. Misschien moet ik terug de weilanden in en de rest van de wereld vergeten. Misschien moet ik betoverende muziek afspelen, verdovende muziek. Misschien...

(ach, 463 is ook wel genoeg worden)

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen