Groningen

Wat ga ik Groningen missen, bedacht ik mij gisteren. Dit terwijl ik op de Grote Markt stond te springen bij Go Back To The Zoo tijdens Eurosonic Air. Ik ga de stad en zijn gebouwen missen, maar ook mijn vrienden en de evenementen die regelmatig georganiseerd worden. Ik ga de stad missen waar naar mijn mening altijd iets te doen is.
Mijn gedachte zette mij vanochtend op de fiets verder aan het denken. De wind die altijd duidelijk aanwezig is op de weilanden tussen Groningen en mijn dorpje zorgt altijd voor een fris brein en daarmee voor vele oplossingen of problemen. Ik bedacht mij dat ik straks misschien wel in een stad zou gaan wonen waar niets meer te doen was. Geen Eurosonic/Noorderslag, geen Noorderzon en vooral niet mijn geliefde Vera, club voor de de underground-popmuziek. Ik zit straks in een stad waarvan ik niet weet of er ook maar iets te doen is, buiten de onbetaalbare concerten in het grote park.
Deze gedachte bracht mij ook aan het twijfelen of mijn keuze voor de zuidelijke stad wel goed was. Ik bedacht mij dat een stad als Amsterdam misschien beter bij mij paste, daar is immers altijd iets te doen. Ik bedacht mij zelfs dat ik misschien wel in Groningen zou kunnen blijven, iets wat ik een halfjaar geleden voor onmogelijk hield.
Ik ben zelfs gaan twijfelen over mijn studiekeuze. Kan ik niet beter kiezen voor iets wat mij ook razend interessant lijkt en waarvan iedereen zegt dat ik het zo goed kan.
Ik dacht dat ik alles al had besloten, dat ik verder kon met mijn leven en al mijn keuzes al gemaakt had. Niet dus, helaas. Ik moet maar eens gaan praten met professionals en opnieuw open dagen gaan bezoeken. Ik moet het op tijd uitvinden. Een kamer vinden in Amsterdam is immers vrij onmogelijk.
Zoals het er nu uitziet ga ik proberen in Amsterdam te komen om de tijd van mijn leven te hebben. Anders lijkt Groningen mij een goede tweede optie.

Nu kun je zeggen: waarom verander je geheel van gedachten na een concert?
Ik verander van gedachten omdat ik al langer met de gedachte rondloop, alleen ik durfde er nooit voor uit te komen. Niet tegenover mijn ouders, omdat Amsterdam duurder is dan de stad in het Zuiden. Niet tegenover mijn vriend, omdat hij zich er helemaal op in had gesteld af en toe de trein naar Zwolle te moeten nemen, om dan vervolgen over te stappen op de trein richting Deventer.
Maar sinds gisteravond ben ik 'uit te kast', spontaan, door de adrenaline.
Nu alleen nog kijken waar deze gedachte mij brengt...

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen