Leven en laten leven
Iedereen heeft het vast al wel meegemaakt. Je bent gelukkig, of je probeert het te zijn, en dan ineens komt er iemand langs met een berg commentaar op jou of je werk en bam. Weg zelfvertrouwen, weg hoop. Weg mooie dag.
Commentaar kan je in deze context ook verstaan als in 'ik-ben-te-bang-om-het-je-te-vertellen-maar-ik-zal-je-wel-op-elke-mogelijke-manier-duidelijk-maken-dat-ik-je-op-geen-enkele-manier-mag.'
En echt, ik haat het zó ontzettend hard als mensen erin slagen -of ze het nu opzettelijk doen of niet- om mijn zelfvertrouwen, en alles wat ik ben, volledig de grond in te boren. Ik heb het niet enkel over mezelf, maar ook over de rest van de wereld, en jullie allemaal, want ik denk dat bijna iedereen hier wel ervaring mee heeft.
Alsof het zo moeilijk is om even je mond toe te houden, en iemand gewoon gerust te laten? Ik vraag me vaak af, of, als mensen wisten wat hun woorden/daden doen met iemand, of ze het dan nog zouden doen. Helaas denk ik dat ik deze vraag met 'ja' moet beantwoorden, want het egoïsme dat tegenwoordig in de wereld heerst...
Ik kan er niet vanover, nee.
Mensen zijn mensen. Dat houdt in dat ze fouten maken, dat hebben ze altijd gedaan en dat zullen ze ook altijd blijven doen. Maar is het daarom nodig om mensen aan hun fouten te blijven herinneren, en ze het onder hun neus blijven te wrijven?
"Mens zijn" houdt ook in dat je zou moeten leren om deze fouten te vergeven, en gewoon verder te gaan met je leven.
En dat is wat ik met deze column probeer duidelijk te maken.
Welke fouten je ook maakt, welk ongeluk je ook mag tegenkomen in je leven... geef nooit op. Leef je leven gewoon volledig. Volledig als in; laat geen enkele mooie kans aan je voorbij gaan, probeer er elke dag het beste van te maken,... En als het vandaag niet lukt zoals je zou willen, dan heb je nog altijd morgen.
Jij krijgt de geweldige kans om van je leven te maken wat je wilt, maar geef die kans ook aan anderen. Iedereen heeft recht op een leven, op kansen. Gun hen die ook.
Hoe moeilijk het ook voor jou mag zijn om eens je mond te houden, doe het gewoon als je het gevoel hebt dat je er mensen serieus mee kwetst. Laat mensen gewoon doen wat ze willen doen, laat ze hun leven leven op de manier die zij willen, als hen dat gelukkig maakt.
Wat ben je er nu immers mee vooruit als je zomaar een leven neemt, vanwege jouw grote mond? Ik zeg niet dat je niet je eerlijke, ongezouten mening mag geven, maar let op met hóe je het zegt, en op wàt je het zegt. Er is bijvoorbeeld een verschil tussen zeggen:"tekenen is niet mijn ding" en "het is dom om graag te tekenen", om maar even een voorbeeld te geven.
Alsjeblieft. Leef en laat leven, wat je ook doet.
Reacties (4)
Ik ben het helemaal met je eens. Maar wat bedoel je met "het egoïsme dat tegenwoordig in de wereld heerst" ? Waren we vroeger niet even egoïstisch als nu?
1 decennium geledenDit sluit perfect aan bij de wijze woorden van Adèle
oh, je hebt echt gelijk. Ik word er echt gek van dat mensen altijd maar zeurt, in plaats van helpt. Ik weet ook wel dat je van fouten kunt leren, maar je hoeft mensen inderdaad niet constant op hun fouten te wijzen.
1 decennium geledenIk denk dat dit echt afhangt van de streek waar je woont/bent. En het hangt er zeker vanaf wat je opleiding is/was. Als ik kijk naar mijn opleiding is iedereen vriendelijk tegen elkaar en helpt iedereen een andere zich te laten ontplooien. Als ik naar een andere blok op de campus kijk, is dit al vaak anders. Mensen komen vaak niet tot hun recht of worden zelfs gepest. Nu zeg ik niet dat het er vanaf hangt of je slim bent of niet, maar wel wat de mentaliteit van de richting/ van jezelf is.
1 decennium geledenIk hoop na mijn bachelor en eventueel master(s) echt een verschil te kunnen maken. Al is die maar miniem. Als is het maar 1 iemand zijn mentaliteit die ik verander. Je moet ergens beginnen.