Eerste schooldagen

Ik zag laatst een filmpje op het internet. Het was een fragment uit het programma ‘De wereld draait door’. Een interviewer vroeg aan zo’n klein schattig jongetje met witblonde krulletjes of hij het leuk vond op school. Het jongetje knikte kort. Vervolgens vroeg de interviewer het meest domme wat hij vragen kon: “Waar is mama?” Vervolgens zette het jongetje grote ogen op waarna hij half huilend zei dat zijn mama thuis was.
Door dat filmpje moest ik denken aan mijn eerste schooldag. Voor het eerst een hele dag op school, met vreemde kindjes en een enge juf, terwijl mijn mama lekker thuis op de bank zat. Nou ja, lekker? Volgens mij zat ze daar niet echt ‘lekker’ aangezien ik daarvoor halfhuilend aan haar been zat vastgeketend. Niet bereid los te laten, want stel je voor.
Natuurlijk, na een paar maanden ben je helemaal gewend en begin je het zelfs leuk te vinden op school. Lekker knutselen en spelen in de poppenhoek, wie wil dat nou niet. Maar natuurlijk, ik was degene met problemen. Ik heb zelfs eens gespijbeld op 6-jarige leeftijd. Ik deed alsof ik ziek was. Mijn moeder bracht mijn kleine broertje, die inmiddels ook in groep 1 zat, naar school. Maar na een paar minuten beneden in de woonkamer geknutseld te hebben begon ik te huilen. Niet veel later kwam mijn moeder thuis en vroeg wat er aan de hand was. “Ik ben helemaal niet ziek”, bracht ik huilend uit. Toen had ik al de aanleg voor spijbelen zal ik maar zeggen.
Maar je groeit er over heen en voor je het weet heb je de 8 jaren basisschool er al op zitten. Je hebt 8 jaar met dezelfde mensen in een klas gezeten, bent met ze op kamp geweest en hebt samen met hun de schoolmusical gedaan. Toch moet je afscheid nemen en opnieuw beginnen op een nieuwe school. Een veel grotere school, met veel meer leerlingen en veel meer lokalen. En wat dacht van die veel meer enge, chagrijnige leraren. Ik voelde me weer een peuter die voor het eerst naar groep 1 ging. Alleen had ik nu een veel grotere tas bij me en was ik bang om uitgescholden te worden voor brugpieper.
Maar net zoals het begin van de basisschool was ik binnen no time gewend aan mijn nieuwe school. Voordat ik het weet moet ik weer afscheid nemen van de geweldige mensen die ik ontmoet heb op de middelbare, waarna ik weer een nieuweling ben op mijn vervolgopleiding. Maar ik vind het niet erg, laat die eerste schooldag maar komen. Ik vind het best.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen