Chapitre Vingt

Ines Leveque

Ik zie Amelia aankomen. Het zou wel grappig zijn als Liam haar ineens hier ziet, maar het zou misschien beter zijn van niet. Dat kan ik hem nog uithoren, anders weet hij dat ik Amelia's beste vriendin ben, en bespreekt hij die dingen niet meer met Pièrre als ik het kan horen. Zal Amelia vast ook niet zo erg vinden. Ze weet niet eens dat hij m'n baas is. Dat is awkward. Ze denkt dat hij gewoon een collega is, die ik toch bijna nooit zie.
"En hup, wegwezen voor ik op mijn kop krijg", lach ik als ik haar een duwtje in haar zij geef.
"Ik ga al!" Amelia lacht nog even en gaat dan weer. Hm, dat betekent dus heerlijk eten vanavond. Altijd als Amelia kookt!
"Waarom zou jij op je kop krijgen?", vraagt Pièrre nieuwsgierig. Ik zie een grijns op zijn gezicht staan. Hij vindt het altijd leuk om mij en Hannah te plagen. Het is nogal irritant eigenlijk, maar of Hannah dat ook vind...
"Niks", lach ik.
"Haar huisgenoot gaat heerlijk eten maken", zegt Hannah.
"Jup", antwoord ik luchtig.
"Ze maakt echt het allerlekkerste eten van de hele wereld!", overdrijft Hannah. Oké, of toch niet zo erg overdreven. Amelia kan echt heel goed koken!
"Wie maakt lekker eten?", klinkt ineens een welbekende stem. De baas.
"Ines' huisgenoot schijnbaar", antwoordt Pièrre. Er verschijnt een klein glimlachje op mijn gezicht. Dit kan wel eens leuk worden als Liam zich met het gesprek bemoeit.
"Mm, zijn wij ook uitgenodigd?", lacht Liam.
"Kom maar langs als jullie willen, maar Mel en ik delen niet en eten alles zelf op", grijns ik. Die grijns komt vooral omdat ik het over Amelia heb, wat Liam niet door heeft omdat ik haar bij haar bijnaam noem.
"Hé! Je mag wel oppassen! Wij zijn je manager en baas en kunnen zo je loon inhouden", lacht Pièrre.
"Ach, nee. Dat doe ik alleen bij jou, en niet bij deze vriendelijke dames, die altijd goed werk verrichten", knipoogt Liam naar mijn en Hannah. Meteen ontploft een bom vlinder in mijn buik. Fuck, nee. Snel probeer ik het gevoel weg te stoppen en kijk ik maar naar Pièrre die zijn wenkbrauwen fronst. Pff, dit gevoel is niet goed. Het mag niet.
"Horen wij niet samen te spannen?", vraagt hij wantrouwig.
"Tegen jou samenspannen", lacht Liam. Argh! Waarom is hij ook zo leuk dat mijn beste vriendin ook op hem valt? Een ander had ik zo uit de weg geruimd. Ik kan best een bitch zijn. Maar niet mijn beste vriendin. No way!

"Weet je wie hier graag wilde komen eten?", vraag ik aan Amelia als we aan het eten zijn. Het is inderdaad heerlijk!
"Nou?"
"Je Liam", zeg ik.
"Hij is niet van mij", zegt ze meteen. "En waarom wilde hij hier eten?"
"Hij ving op dat mijn huisgenoot heerlijk eten ging maken. Hannah zei dat het het lekkerste eten van de wereld is", zeg ik als ik nog een hap neem. Amelia begint te blozen en te glimlachen.
"Zei Hannah dat echt?" Ik knik. Hannah is wel eens een keer hier blijven eten. Ze heeft een appartement in haar eentje, en toen heb ik haar eens een keer uitgenodigd. "Dat is echt lief van haar", glimlacht Amelia. "En wat zei Liam dan?"
"Niet zo heel veel. Hij wist wel niet dat het over jou ging, want ik zei alleen huisgenoot en Mel. Dan kan ik hem tenminste wel eens vaker uithoren over jou", lach ik.
"Uithoren? Over mij? Waarom?"
"Wil je weten wat hij zei laatst tegen Pièrre?", vraag ik.
"Nou?", vraagt ze nonchalant. Stiekem wil ze het best graag weten.
"Dat hij een mooi meisje had ontmoet, en het erg gezellig met haar had gehad in een café. Hij wist alleen haar naam niet, en heeft zich toen een hele week daar druk om gemaakt", zeg ik. Op Amelia's gezicht verschijnt een klein glimlachje dat ze snel probeert te verbergen.
"Echt?"
"Drie keer raden over wie dat ging", zeg ik.
"Hoe zit het eigenlijk met jou liefdesleven? Ik hoor je er nooit over praten, terwijl ik jou altijd lastig val met mijn gezeur", vraagt Amelia gauw.
"Ach, ik kijk gewoon wat rond", antwoord ik nonchalant. Amelia trekt haar wenkbrauw op.
"Oké, duidelijk, er is dus iemand die je leuk vind, ik zie het aan je gezicht." Ze heeft een big smile op haar gezicht staan. Ik weet dat ik niet de beste leugenaar ben.
"Dat gaat niet", zeg ik meteen. Ik voel m'n hoofd rood worden en krijg het een beetje benauwd. Meteen sta ik op en pak ik m'n bord op, breng het naar het aanrecht en ruim het op. Zolang Amelia maar niet mijn rode kop ziet.
"Hoezo niet?" Er klinkt een verbazing in haar stem. Hoe ga ik dit subtiel brengen? Ik weet dat ik er niet onderuit kom.
"Iemand die ik ken vind hem best leuk, en hij haar, en het is sowieso een beetje onmogelijk dat hij mij ooit leuk zou vinden", leg ik uit. Amelia staat al op en pakt haar jas. Ze moet werken. Gelukkig. Dan houdt dit gesprek niet de hele avond aan.
"Wie zou nou niet verliefd op jou worden? Het is dat ik hetero ben, anders..."
"Mel!"
"Ik zeg toch dat ik hetero ben. Elke jongen zou voor jou vallen. Dat weet ik zeker! Dus kaap hem gewoon bij dat meisje weg. Hij is vast niet verliefd op haar", zegt ze. "En nu ga ik. Daaag!" En ze is de deur uit. Als ze toch zou weten...