Chapitre Dix-Neuf

Amelia Rousseau

Ik sla m'n boek dicht en sluit het programma af op de laptop.
"Klaar!", roep ik blij. Ik praat in mezelf, aangezien niemand thuis is, maar dat maakt niet uit, want ik ben opgelucht dat m'n schoolwerk af is. Ik laat me naar achter op de bank vallen, en grijp naar de afstandsbediening. Ik lig op de kop op de bank, maar dat boeit me niet echt. Het resultaat is wel dat ik niet echt de tv kan volgen, omdat ik de ondertitels niet kan lezen op de kop. Dan zet ik de tv maar weer uit en pak m'n mobiel van de tafel. O, shit. Het wordt zwart voor m'n ogen. Snel ga ik rechtop zitten en check ik vervolgens mijn berichten. Helaas heb ik er helemaal geen. Lekker vriendloos! Jammer genoeg heb ik Liam's nummer niet. Ook eigenlijk best stom dat ik dat niet eens subtiel gevraagd heb. Gelukkig zie ik hem woensdag weer, want we hebben afgesproken rond half één in hetzelfde café als de eerste keer. Stiekem heb ik er eigenlijk best wel veel zin in. Ik werp een blik op de klok die aangeeft dat het half 5 is en ik spring op om eens in de keuken te kijken wat we allemaal hebben om te eten. Conclusie: niks. Wat zal ik vanavond dan eens maken? Dan ga ik gauw nog even naar de winkel. Misschien wilt Ines wel kiezen.
Amelia: Ien, wat wil je vanavond eten? Witlofschotel of zoiets dergelijke? x
Ines: Ooh, ja! Heerlijk!
Ik huppel naar de kapstok waar m'n tas op de grond ligt en pak die op. Ik trek m'n jas al aan en wil naar buiten gaan. Hoeveel geld heb ik eigenlijk? Ik kijk in m'n portemonnee, maar daar zit helemaal niks in. Helemaal niks! Blut. En op m'n bankrekening staat ook niks. Vanavond ga ik werken op een feest, en morgen krijg ik pas m'n geld van de afgelopen maand. Het is niet veel, maar tenminste wel wat. Ik werk soms in de horeca met Manon, als ergens een feest is en ik moet helpen met hapjes en drankjes. Ik vind het best leuk om te doen, maar niet om het elke avond te doen, of meerdere malen per week. Gewoon een 3 of 4 keer per maand. En daarbij heb ik één oppaskindje, maar daar kom ik niet heel erg vaak. Ach, mij hoor je niet klagen. Ik kan me tenminste focussen op mijn studie.
Amelia: Ik heb geen geld. Echt helemaal niks. Hoeveel heb jij?
Ines: Op m'n rekening staat wel wat geld, en ik heb een briefje van 20 in m'n beurs. Moet je even langs komen
Ik pak m'n sleutels uit m'n tas en maak de deur op slot. De wind gooit m'n hele haar overhoop. Dat vind ik dus niet leuk aan herfst. Het geeft altijd een warme sfeer met die bruine/groene blaadjes, die overal rond dwarrelen, maar die wind is vreselijk!
Amelia: Ben je nog op school?
Ines: Ik loop van school naar FT, dus kom maar naar FT
Naar het Financial Times kantoor dus. Daar tegenover ligt wel een klein winkeltje waar ik wat kan kopen, maar dat sluit om 5 uur. Dan moet ik opschieten.

Ik stap de metro uit, en loop meteen de trappen omhoog waar ik uit kom in de straat waar ik moet zijn. Ik zie het kantoor al liggen en loop er op een rap tempo naar toe. Het is al kwart voor 5. Ik weet op welke verdieping Ines werkt, dus daar ga ik dan ook meteen naar toe. Liam werkt hier toch ook? Dat zei hij tenminste. Bij Financial Times. Ik kijk om me heen als ik de lift uit stap, maar zie hem niet. Misschien werkt hij wel op een andere afdeling. Lijkt me een zeer grote kans, aangezien het nogal groot is. Ines ziet me meteen al aan komen.
"Heb je het?", vraag ik.
"Ja, wacht, hier, ergens", zegt ze als ze in haar tas rommelt. Ik zucht. Had ze dat niet kunnen zoeken toen ik onderweg was? Ze wist dat ik zou komen.
"Ien, schiet op, de winkel gaat bijna dicht", zucht ik.
"Ja, rustig. Hier is het al", zegt Ines als ze me het briefje van 20 overhandigt. "En hup, wegwezen voordat ik op mijn kop krijg!"
"Ik ga al", lach ik. Ik neem weer de lift naar beneden en in de hal kijk ik weer goed rond. Geen Liam, jammer. Dan snel nog maar even langs de winkel, eten kopen, eten maken, en vanavond werken. Wat een drukte!