Hoofdstuk 12

Zuchtend stond ik op. ‘Ik hou het niet meer Remus. Ik moet weten of ik een feniks, of een leeuw wordt.’ ‘Succes, maar onthoud er veranderen bijna geen mensen in gevleugelde dieren. De kans is dus klein.’ ‘Weet ik. Weet ik, maar een vermoeden zegt dat het toch zo is.’ Ik concentreerde me. Ik weet hoe het moet en kan het nog, sprak ik mezelf toe. Langzaam voelde ik hoe ik veranderde van vorm, maar het was anders. Ik landde niet meer met mijn normale vier poten op de grond. Ik voelde de grond niet meer. Ik zweefde. Ik klapperde vrolijk met mijn vleugels en vloog een stukje. Ik moest toegeven, dit voelde best goed. Vliegen zonder bezem. Het was veel comfortabeler. Ik vloog naar Remus en ik liet mezelf voor zijn neus zweven. ‘Je bent een feniks. Een mooie ook zeg.’ Ik voelde hoe hij over mijn hoofd streek. ‘Ik denk dat we dit Albus moeten laten weten.’ Ik veranderde langzaam weer terug. ‘Het is echt is het niet?’ ‘Dat is het inderdaad.’ ‘Ik ben bang Remus. Wat betekend dit? Ben ik zoveel veranderd?’ Een eenzame traan rolde over mijn wang. Remus trok me in zijn armen. ‘Je bent niet veranderd. Voor zover ik het weet. Je bent nog steeds even lief, even mooi en even spraakzaam en eigenwijs dat je vroeger ook was.’ Ik keek op in zijn, altijd vriendelijk staande, bruine ogen. Ik bracht mijn hoofd iets dichter naar de zijne. Zijn adem kietelde over mijn huid heen. De geur van aardbeien en frambozen drong mijn neus binnen. ‘Je ruikt naar aardbeien en frambozen. Mijn lievelingsfruit,’ fluisterde ik. ‘Jij ruikt naar chocolade en vanille. Mijn favoriete eten en geuren,’ fluisterde hij terug. Ik glimlachte even. Hij bracht zijn hoofd nog iets dichter naar de mijne. Onze lippen waren nog geen centimeter van elkaar verwijderd. Ik kon de kleine barstjes in zijn lippen bijna tellen. Ik overbrugde langzaam de laatste centimeter. Voorzichtig drukte ik mijn lippen, op de zijne. Ze waren zacht en smaakte, net zoals hij rook, naar aardbeien en frambozen. We lieten elkaar eigenlijk te snel weer los, maar misschien dat dit voor ons wel onverwachts was. Ik staarde hem aan en hij staarde mij aan. ‘Je verpest mijn lipgloss,’ zei ik met een kleine grijns. ‘Beter je lipgloss dan je mascara,’ zei hij met een grijns terug. ‘Dat is zeker beter.’ ‘Nou geef me nog een kus, dan gaan we daarna naar Albus. Ik weet het, maar het zal echt moeten.’ Ik glimlachte even en drukte een kus op zijn neus. ‘Nou valt dat even tegen.’ ‘Krijg je ervan als je het moment verpest.’ ‘Ja, ja ik snap hem. Laten we gaan.’ Ik sloeg mijn armen om hem heen en hij deed hetzelfde. Zo liepen we kasteel binnen. Het was rustig op de gang en onze voetstappen galmden door het kasteel heen. ‘Ik maak me zorgen,’ fluisterde ik. Ik kon het idee, dat het misschien wel erg was niet los laten. ‘Jolyn je moet echt niet zo piekeren. Het komt allemaal goed, dat beloof ik.’ Ik zuchtte diep en trok Remus is dichter tegen me aan. ‘Oké dan.’ We klopten aan mij Albus en een vriendelijk ‘binnen’ klonk. ‘Ah Jolyn en Remus nu al weet terug?’ Ik knikte voorzichtig. ‘Ook mijn faunatenvorm is een feniks,’ fluisterde ik. ‘Dan ben je de allereerste tovenaar en heks, die veranderd is in een feniks. Dat komt niet voor, alleen mijn patronus is een feniks.’ ‘En nu die van mij ook.’ Albus knikte. ‘Ik heb uitgezocht waar het voor staat. Kijk zelf maar.’ Hij overhandigde me een boek:

De Feniks:
De feniks is een vogel, die staat voor een nieuw begin. Hij vervlamt en gaat in rook op. Dan komt hij weer opnieuw terug, maar moet weer opnieuw groeien. De Feniks komt eigenlijk niet voor als Patronus en Faunatenvorm. Er is maar één persoon die de Feniks als Patronus heeft. Albus Parcival Wolfram Bertus Perkamentus. Er is nog nooit een heks of tovenaar geweest, die als faunatenvorm een Feniks heeft. Als dat wel zo zou zijn, zou dat komen doordat hij of zij veel heeft meegemaakt. Zijn of haar patronus zou dan moeten veranderen en zijn of haar faunatenvorm ook, wat eigenlijk nooit voorkomt. Alleen een machtige tovernaar of heks kan een patronus oproepen, die de vorm heeft van Feniks. Net zoals Albus Parcival Wolfram Bertus Perkamentus dat kan. Toch valt er niet zelf te kiezen welke vorm je patronus krijgt. Of je een Feniks krijgt zal dus ook aan je karakter liggen.

‘Het komt er dus op neer, dat het met mijn verleden te maken heeft?’ Vraag ik. ‘Dat klopt en er staat nog iets anders.’ ‘Alleen een machtige tovenaar kan er een oproepen.’ ‘Dus ik ben een machtige heks?’ ‘Dat klopt ja.’ Met open mond staarde ik hem aan. ‘Ik.. Ik kan geen machtige heks zijn. Ik ben pas sinds kort weer in staat een patronus op te roepen. Er moet ergens een fout zitten.’ ‘Die is er niet Jolyn. Laat het je even bezinken en pak wat rust. We hebben het hier later wel weer over.’