12

‘De eerst schoolkampioen van dit toernooi is’ en er komt een papiertje uit de beker.
‘Victor Kruml!’ zegt Perkamentus. Meteen barst de zaal in applaus uit.
‘De tweede schoolkampioen van dit toernooi is’ weer een papiertje. ‘Fleur Delacour!’
Zegt Perkamentus. Weer applaus. ‘de derde schoolkampioen van dit toernooi is.’ Weer een papiertje. ‘Blaire Willows!’ Perkamentus klikt woest. Geen applaus.
Wacht?! Blaire Willows? Dat ben ik! Meteen spuug ik mijn pompoensap uit. ‘sorry Marcel’ mompel ik. Langzaam in trance loop ik naar de andere kampionen.
‘De vierde schoolkampioen van dit toernooi is, Harry Potter’. Weer klinkt Perkamentus woest.
Meteen ben ik uit trance snel geef ik Harry een knuffel ‘heb jij je na- ‘ begint Harry . ‘Nee, jij?’.vraag ik ‘nee’ antwoord hij. ‘naar jullie Common Room’s!’ zegt Perkamentus.
Meteen loopt hij de deur door en geeft aan dat wij hem moeten volgen.
‘hebben jullie je naam erin gedaan?’ vraagt hij woest maar hij lijkt ook nieuwschierig.
We willen net antwoorden als iemand anders antwoord ‘natuurlijk niet, niemand onder de 17 kan zijn naam in de beker doen’.
‘mogen we dan wel mee doen?’ vraag ik hoopvol, ik wil namelijk helemaal niet mee doen.
‘Jullie zullen wel moeten’ zegt Perkamentus. ‘nou, hup, naar jullie Common Room’s’.
Sluit Perkamentus af. Als we aan komen in de Common Room is iedereen druk aan het smoezen. ‘hoe heb je het gedaan?’ hoor ik meerdere keren, en als ik dan zeg dat ik het niet deed negeren ze me.
Al snel heb ik de bruine krullen van Hermelien gevonden snel loop ik Harry meetrekkend, naar haar toe. Zodra Ron ons ziet staat hij op en loopt weg. Vragend kijk ik Hermelien aan. ‘hij geloofd jullie niet, hij denkt dat jullie op een of andere manier jullie naam erin hebben gedaan.’ Legt Hermelien uit. ‘maar dat hebben we helemaal niet’ zegt Harry met een boos,geïrriteerd gezicht. ‘ik geloof jullie wel..’ zegt Hermelien. Maar je ziet dat ze liever geen kant kiest. Harry en ik gaan samen op de bank zitten. Langzaam stroomt de Common Room leeg, als er niemand behalve ons meer is begin ik met praten ‘ik ben bang Harry, ik wil niet’.
Ik zit hier nog maar net, laat staan dat ik net zo goed kan toveren als jullie’. En ik voel dat er een traan over mijn wang loopt. ‘ik wil ook niet’ zegt Harry terwijl hij de traan van mijn wang veegt. Als ik weer wat gekalmeerd ben raap ik al mijn moed bij elkaar en vraag ‘Harry, wil je met mij naar het Kerstbal?’ ik knijp mijn ogen stijf dicht, bang voor zijn reactie. ‘tuurlijk’ glimlacht hij. Ik zucht ‘echt?’. Vraag ik vrolijk. Harry knikt. Gelukkig denk ik. En ik geef Harry een knuffel.