-003-

Alle ogen waren op ons gericht. Snel trek ik Kaoru mee de klas in. We stellen ons netjes voor en zoeken een plaatsje in de klas. Al snel merk ik dat we ongewoon veel aandacht hebben van de meisjes, ik grinnik om de gedachte dat ze mij toch nooit zullen krijgen. De hele les kan ik niet opletten, ik blijf maar in mijn gedachten zitten met vanmorgen. Het was eigenlijk best wel fijn zijn lippen op mijn wang. Ik word uit mijn gedachte gehaald door Kaoru. ‘Hikaru de les is voorbij, ik denk niet dat je veel mee hebt gekregen omdat je de hele tijd voor je uit zat te staren….’ Kaoru blijft maar door ratelen en ik let al niet meer op wat hij zegt. Als we de gang in lopen staat hij opeens stil. ‘zat je te staren naar dat meisje voor ons?’ geschrokken en met een steek in mijn hart blijf ik die zin herhalen. Ik sta als verstart in de gang. Ik schud mijn hoofd, ‘nee ik zat niet naar dat viswijf te kijken hoor’ een grinnik verlaat Kaoru zijn mond. ‘hé weet je al waar we kunnen studeren?’ vraagt Kaoru opeens. Ik schud weer mijn hoofd. nee dat weet ik niet. Kom we gaan opzoek! Ik trek Kaoru aan zijn jasje mee. Onder weg botsten we bijna tegen twee andere jongens aan. ‘wat zijn jullie aan het doen?, waarom hebben jullie zon haast?’ klinkt een zachte best charmante stem van een van de jongens. Ik draai met een ruk om en zie dat een van de jongens Kaoru bij zijn arm heeft. ‘wie ben jij? En wat doet zo een mooie jongen hier alleen?’ ik zie dat Kaoru verstard bij de aanrakingen van de blonde jongen en een steek van jaloezie gaat door me heen, het duurt ook niet lang voordat ik met een vaart op de jongen af ren en hem probeer te slaan. Helaas word ik door de andere jongen met zwart haar en een bril tegen gehouden. ‘ dat gebeurt hier niet. En trouwens dat zou ik ook niet doen dat is niet goed voor je reputatie hier op Ouran Hikaru’ zegt de jongen met zwart haar. ‘hoe weet je mijn naam?’ verbaast kijk ik de jongen aan. ‘oh ik was me vergeten voor te stellen. Ik ben Kyoya Otori en die blonde daar is Tamaki Suoh’ zegt Kyoya. Verbaast en best wel beledigt laat Tamaki Kaoru los en loopt op ons af. Hij pakt mijn hand en zegt nogal arrogant ‘ ik ben ahum René Tamaki Richard de Grantaine’ ik sta ook wel bekend als de Prince type, je hebt vast wel over mij gehoord.’ Ik trek me hand los en loop boos van de twee weg. Als snel merk ik dat Kaoru met betraande ogen naast me loopt. Ik kijk snel op me rooster en zie dat we vandaag al uit zijn. ‘we studeren wel op onze kamer’ fluister ik tegen Kaoru en trek hem mee. als we aan gekomen zijn bij onze kamer neem ik Kaoru in mijn armen. ‘wat heeft die sul gedaan?’ fluister ik in zijn oor. ik merk dat mijn onderbuik weer vlinders aan het produceren is en laat Kaoru los. ‘hij zat aan me, niemand mag zomaar aan me zitten alleen jij’ fluistert hij en wend zijn hoofd af. Ik kijk mijn broer verbaast aan. Kaoru loopt op me af en knuffelt me weer. ‘het zijn hufters ik bescherm je wel’ fluister ik in Kaoru’s haar en druk een kusje op zijn kruin.