076.

Hij is even een tijdje stil als hij klaar is met lezen. Hij wrijft met zijn vrije hand door zijn haren, waarschijnlijk omdat hij zich nu heel erg ongemakkelijk voelt en ook niet goed weet wat hij moet doen of zeggen.
“so, you like like me?” zijn stem klinkt twijfelend en hij durft me niet aan te kijken.
yeah, but you’re not supposed to know.. Ik zit nog in de ontkenningsfase krabbel ik in het boekje. Sinds Ed terug is merk ik dat er steeds meer van de oude zelfverzekerde Isa terug komt, ik heb altijd heel erg moeite gehad om dingen geheim te houden en zei dan ook eigenlijk bijna alles altijd gewoon zoals het was. Ik hield er niet van om om dingen heen te draaien en dat komt nu op zekere hoogte weer terug.
“het is waar wat Ed zei, ik geloof dat ik verliefd op je ben. Of ik heb op z’n minst een enorme crush op je” geeft hij uiteindelijk toe. Zijn hoofd is zo rood als een tomaat en hij schaamt zich duidelijk. “maar ik snap dat het te snel voor je gaat, daarom heb ik je ook zo veel mogelijk met rust gelaten. Niet dat dat echt gelukt is maar ik heb je niet gevraagd of je met me op date wilde weet je wel” Harry stamelt een beetje, hij weet echt niet wat hij met deze situatie aan moet en ik begin een beetje medelijden met hem te krijgen. Ik schuif iets dichter naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. Mijn hoofd verstop ik in het kuiltje van zijn nek en ik voel dat hij hetzelfde doet.
“we hebben de tijd, we hoeven niets te overhaasten” mompelt hij in mijn nek. Ik weet niet of hij het tegen mij heeft of dat hij het zegt om zichzelf gerust te stellen maar ik verstevig toch mijn grip om zijn middel om hem te laten weten dat ik hem heb gehoord.
“het is wel fijn om te weten dat je stiekem hetzelfde voelt” grijnst Harry als we weer gewoon naast elkaar liggen. “Kunnen we tot de tijd dat jij er klaar voor bent wel gewoon door gaan met ons zogenaamde ‘couple with benefits’ gedoe?” vraagt hij twijfelend waardoor er een glimlachje op mijn gezicht komt. Zachtjes knik ik, ik denk niet dat ik mijn dagen nog door zou kunnen komen zonder Harry zijn knuffels. Twijfelend pak ik zijn hand vast en verstrengel onze vingers .

“Morgen moeten we naar het ziekenhuis voor controle van je been” helpt Harry me herinneren en ik trek meteen een vies gezicht. Dat betekend dat ik dus naar het ziekenhuis moet en dus ook naar buiten.
’hebben jullie vrij morgen? Ik heb ook nog een afspraak in de tattooshop’ krabbel ik op het blaadje. Harry zijn ogen lichten meteen op en nieuwschierig vraagt hij wat ik ga laten zetten. Eigenwijs schud ik mijn hoofd en schrijf dat hij dat morgen wel ziet. Als een klein kindje begint hij te zeuren en als hij ook nog puppy ogen opzet leg ik mijn handen snel over zijn gezicht heen zodat ik niet alsnog ga toegeven.
“HEEEEEEEEEEEEEEEY LOVEBIRDS, blijven jullie de hele avond romantisch in die tent liggen of komen jullie nog gezellig bij ons zitten” Louis stormt de kamer in en kijkt ons grijnzend aan.
“oh sorry, stoor ik?” vraagt hij heel onschuldig waardoor Harry en ik hem beide een boze blik toe werpen. Ik ga overeind zitten en steek mijn armen uit zodat hij me overeind kan helpen. Misschien is het inderdaad wel beter dat we nu even bij de rest gaan zitten voordat er dadelijk nog iets gebeurd.