073.

"Ken je Isa haar familie?" Vraagt Zayn voorzichtig. Ed knikt een beetje verward.
"Ja Sjoerd heb ik bijna net zo vaak gezien als Isa en ik heb een keer een weekje bij ze gelogeerd toen haar vader een optreden voor me had geregeld in Nederland" antwoord hij. Weer valt er een ongemakkelijke stilte waardoor Ed zo te zien alleen nog maar banger wordt.
"Gaat iemand me nog vertellen wat er aan de hand is? Ik snap er niks meer van" bromt hij als het hem te lang duurt.
"Isa is haar familie kwijt, ze zijn er allemaal niet meer" zegt Harry uiteindelijk.
"Haar vader, hij was ziek in zijn hoofd ofzo. Hij heeft ze neergeschoten en daarna zichzelf" zijn stem klinkt redelijk stabiel maar de rillingen die over zijn lichaam lopen verraden hem. Het doet pijn om om deze woorden weer te horen maar het feit dat ik veilig in Harry zijn armen lig die mij stevig tegen zich aanduwt houdt me enigszins rustig. Mijn gezicht verstop ik in zijn shirt in de hoop dat ik mijn tranen op die manier binnen kan houden.
"Nee, Bart zou zoiets nooit doen" fluistert Ed ongelovig. Langzaam draai ik mijn hoofd naar hem toe en kijk in zijn geschokte gezicht.
"He did?" Fluistert hij en kijkt me smekend aan. Bijna onzichtbaar knik ik waardoor er toch een traan uit mijn oog ontsnapt.
"Waarom heb je me niks laten weten? Je negeerde me uit het niets, ik had je kunnen helpen! Ik dacht dat ik iets verkeerds had gedaan, dat je me niet meer mocht" hij klinkt gekwetst en kijkt me afwachtend aan. Vragend kijk ik Harry aan die me meteen los laat. Voorzichtig kruip ik naar Ed toe en werp me in zijn armen. Zijn knuffels voelen zo vertrouwd aan dat ik meteen weer begin te huilen.

Als we alle twee weer iets rustiger zijn geworden en alle jongens, op Harry na, zijn weg gegaan kruip ik vermoeid tussen de twee heren in op de bank.
"Laat me raden, je bent halsoverkop hier naartoe gekomen en hebt je helemaal afgesloten? geen contact meer met je vrienden enzo" vraagt Ed zachtjes. Schuldig kijk ik hem aan en knik.
"Je praat niet meer, maar schrijf je wel?" Gelukkig beantwoord Harry die vraag meteen door het hele verhaal rond het interview te vertellen.
Ed zucht diep en trekt mij weer dicht tegen hem aan.
"Wat dat betreft ben je ook niks veranderd" mompelt hij. "Maar" hij legt zijn hand twijfelend op mijn arm en kijkt me vragend aan. Als ik mijn ogen neer sla is dat voor hem meteen een antwoord.
"Je had het ons beloofd" mompelt hij teleurgesteld waardoor ik me meteen schuldig voel.

Ik ben altijd al een extreme puber geweest, mijn emoties kwamen er erg extreem uit. Zo had ik ook mijn dagen dat ik me extreem depressief voelde. Op een zwakke dag heb ik toen voor de eerste keer naar een mes gegrepen. Ed en Sjoerd kwamen er al snel achter en ze lieten me beloven dat ik er mee zou stoppen. Daar heb ik me met moeite perfect aan gehouden. Vaak lag ik huilend op Sjoerd zijn bed of hing ik huilend met Ed aan de telefoon maar het was me gelukt om te stoppen tot dat ik mijn hele familie kwijt raakte. Harry die alles stilletjes heeft gevolgd legt zijn hand voorzichtig op mijn been
"Ze is al weer gestopt" antwoord hij voor mij. Blijkbaar heeft hij precies door waar het over ging. Zachtjes knijpt hij in mijn been. Ed heeft zijn arm nog steeds om mijn schouder liggen en zucht hard na een tijdje.
"Dit is niet zoals vroeger Isa, je kan niet stoppen met communiceren gewoon omdat je er geen zin meer in hebt. Toen je klein was was dat misschien nog grappig maar nu niet meer. Sjoerd was ook mijn vriend, ik wil antwoorden" zegt hij uiteindelijk verdrietig en in de war.
Twijfelend kijk ik hem aan. Echt uitleggen kan ik het niet maar misschien kan ik wel weer beginnen met schrijven.


----
wuutt 100 abbo's? dat zijn er echt veel!
Thank you voor het lezen van mijn verhaal (:
Als jullie nog meer van mij willen lezen kunnen jullie dit verhaal lezen.
Het verhaal heeft wel al bijna 500 hoofdstukjes, is het langste verhaal hier op Quizlet en het 'gaat over' Tokio Hotel (niet echt, het gaat meer over m. en haar problemen en als ik de bandnaam zou veranderen zou het hele verhaal nog kloppen zonder dat je door zou hebben dat het over tokio hotel zou gaan).
Dat verhaal update ik wel bijna dagelijks, het gaat bijna helemaal over mijn eigen leven en problemen dus het is een persoonlijk verhaal.
Als jullie dat verhaal gaan lezen laten jullie me dan even iets weten? dat vind ik leuk om te weten namelijk!