11

De volgende dag ben ik vroeg wakker omdat we naar Hogsmeade gaan.
Arm in arm gehaakt lopen we de trap af. Harry en Ron zitten al in de Common Room.
‘wat gaan jullie doen in Hogsmeade?’
‘jurken kopen’. Zeggen we simpel. ‘mogen we mee?’ vraagt Ron met een smekende blik.
‘ja ho- ‘. Begint Hermelien ‘nee.’ Kap ik haar af. ‘dat mag niet’. En ik pak Hermelien bij haar arm en trek haar de Common Room uit. ‘waarom mochten ze nou niet mee?’ vraagt Hermelien. ‘omdat, het niet meer leuk is als ze al weten welke jurken we dragen.’ Zeg ik.
Ze trek één wenkbrauw op. ‘duh.’ Voeg ik er nog aan toe. Ze grinnikt even.
Dan komt Ron hysterisch aanrennen. ‘nee je mag echt niet mee’ zeg ik. ‘nee dat is het niet, we vroegen ons af of we om 7 uur zullen afspreken in the tree broomsticks?’
‘is goed, doeg’ en we lopen weg
Als we in hogsmeade zijn vraag ik ‘Dus welke winkel?’. ‘ik weet wel een winkeltje, er komt bijna niemand, het licht nogal afgelegen snap je?’. Zegt Hermelien. ‘aha, nou laten we gaan’ zeg ik.
Naar 5 minuten trekt Hermelien me een steegje in dat uitkomt bij een klein schattig winkeltje. ‘kom’ zegt Hermelien en ze trekt me mee naar binnen. Als we naar binnen stappen horen we een belletje rinkelen. Een oud vrouwtje dat achter de balie staat glimlacht naar ons, ik glimlach even snel terug. Als ik om me heen kijk snap ik waarom Hermelien hier heen wilde, er hangen hier prachtige jurken.
‘zullen we gaan passen?’ vraag Hermelien. ‘ja is goed, ik dit niet iets voor jou?’ vraag ik aan Hermelien terwijl ik een strapless paarse jurk omhoog houd. ‘nee bedankt, ik houd niet van strapless.’ Zegt Hermelien. ‘o, oké’.mompel ik. ‘wat vind je van deze?’ vraagt Hermelien terwijl ze een jurkje met rushes die van donker roze naar licht vervaagt omhoog houd. ‘die moet je passen’. Zeg ik en ik duw haar een pas hokje in. Ondertussen ga zelf even veder kijken. Niks,niks, ieuw, nee. Als ik het net wil opgeven valt mijn oog op een met een steendjes, zacht roze jurk hij heeft een bandje en hij is lang. ‘Hermelien?. ‘jah?’ antwoord ze. ‘ik ga ook even passen.’ Zeg ik. ‘oke’. Ik pak de jurk loop het hokje aan en doe mijn kleding snel uit. Ik pak de jurk en doe hem aan, hij past perfect. ‘Hermelien?’. ‘ja?’ vraagt ze. ‘ben jij al klaar?’. ‘ja maar ik weet het niet hoor..’zegt ze. Ik loop het pashokje uit. ‘wow, die moet je echt nemen, hij staat je prachtig’. Ze begint te glimlachen ‘echt?’. ‘zeker’ zeg ik ‘maaru kun jij even mijn rits vast doen?’.vraag ik. ‘tuurlijk.’ En ze doet de rits dicht. Snel doe ik mijn haar even los en kijk in de spiegel. ‘is ie niet overdreven, en staat ie wel mooi?’ vraag ik twijfelend. ‘ben je gek?! Hij is en staat je prachtig!’ zegt Hermelien. ‘dank je’. Glimlach ik.
‘dus die worden het?’ vraagt de mevrouw achter de balie. ‘jup’ antwoord ik.
‘dat word dan samen € 650,-‘ zegt ze. Hermelien verbleekt.
‘ik betaal wel, hier zo’. En ik geef een paar munten aan haar.
‘dat kan ik niet aan nemen hoor’ zegt Hermelien. ‘tuurlijk wel’ zegt ik, nou hier pak aan die tas’. en ik duw hem in haar armen.
Samen lopen we richting The Tree Broomsticks.
Als we naar binnen lopen zien we Harry en Ron al zitten.
Snel lopen we naar ze toe en schuiven aan. ‘mogen we de jurken z- ‘ begint Ron.
‘Nee, dat mag je niet.’ Zeg ik kortaf. ‘willen jullie een boterbiertje?’ vraagt Harry.
‘ehh, wat is dat?’ vraag ik, en ik voel me op dit moment officieel dom.
Ron kijkt me fronsen aan maar Hermelien zegt al snel. ‘dat is super lekker, echt waar,promise.’ Zegt ze. Ik grinnik even. ‘doe maar eentje’ zeg ik.
‘oke’ en Harry loopt naar de bar. ‘mag ik ze echt niet zien?’ vraagt Ron met een pruillipje.
‘waarom wil je ze zo graag zien? Wil je zelf ook een jurk ofzo?’ vraag ik grinnikend. ‘wat?! Nee tuurlijk niet, ik wilde gewoon, nou ja, laatmaar..’ mompelt ron. Hermelien en ik schieten in de lach. Ondertussen is Harry terug met z’n drinken. Dankbaar pak ik het aan.
Ze staren me allemaal aan. ‘wat?!’ vraag ik. ‘neem een slok’ zegt Ron.
‘oke, oke rustig aan’ mompel ik. Langzaam breng het het glas aan mijn lippen een neem een slokje, meteen word ik helemaal warm van binnen. ‘wow’ zucht ik.
Ze grinniken allemaal.
Als we ’s avonds aan het avondmaal zitten worden de school kampioenen bekent gemaakt.