4. Taking Action

Harry pov

Met grote glimmende ogen kijk ik Zayn en Liam na. Hij redde me van die enge man en gaf ons wat te eten. “Wow, dat was echt super vriendelijk. Wie had gedacht dat 2 rijke lui jongens nog vriendelijk konden zijn.” Zegt Louis met een lach terwijl hij me zachtjes duwt. Ik knik, en volg Louis. “Lou, naar waar gaan we?” “Terug naar de markt ik wil even een kijkje nemen hoe het is afgelopen met die tovenaar in die krant.” Zegt hij, bijtend in de appel. Zonder verder iets te zeggen stappen we door de drukke straten. Ik kijk naar de appel die ik nog steeds in mijn hand heb en de broden. Met een kleine glimlach bijt ik in de appel.

Even later stoppen we vlak voor het grote raam van de kranten winkel. Ik kijk naar de grote titel:

“grote heren komen op voor jonge tovenaar!”

Met een glimlach kijk ik naar het glas. “Dat is goed nieuws he. Eindelijk iemand die het voor hun opneemt.” “Ja, misschien kunne deze er echt iets aan doen. Ze zijn tenslotte heren.” Zegt Louis starend naar het artikel.

Zayn pov

Met een glimlach stap ik samen met Liam het huis binnen. “Hallo Zayn, Liam.” “Mam, wat doe jij hier?” vraagt Liam met glimlach terwijl hij zijn mam een knuffel geeft. “Ik gok dat Julie de krant nog niet hebben gelezen?” ik kijk haar aan. “Nee, hebben we iets belangrijks gemist dan?” met een glimlach schuift ze de krant naar ons toe. Raar kijk ik naar de titel. “Dat is goed, eindelijk neemt iemand het voor ons op.” Zegt Liam enthousiast. “Ja, jullie vaders willen alleen nog even bespreken hoe ze het gaan aanpakken. Maar momenteel is de gevangen tovenaar veilig.” Mijn ogen worden groot. “Je bedoeld de heren zijn onze vaders?” met een glimlach knikt ze.

Met een knal gooi ik de deur open van mijn vader zijn kantoor. Met een grote glimlach kijk ik hem aan. “Ik gok dat je de krant las.” Ik knik. “Je bent gek, maar ik ben blij dat je iets hebt ondernomen. Waarom eigenlijk?” Ik hoor hem zachtjes lachen, als ik hem in een knuffel trek. “Ja, waarom? Je was er zo van aangedaan dat ze weer een tovenaar hadden gevangen, dat ik wel iets moest doen, wil ik je veilig houden. Maar ik weet niet echt hoe het nu verder moet.” Ik haal mijn schouders op. “Dat kun je straks ook nog uitdokteren, ik wil je bedanken, dus we gaan uit eten.” Ik trek hem uit zijn stoel en sleur hem mee de deur uit.


Sorry dat het weer zo lang duurde. Ik zag net dat ik 10 abo's heb, SUPER!! Dit is trouwerns maar een opvullertje. Ik beloof dat het volgende hoofdstukje iets meer actie zal bevatten.