025

Het bleef stil en dat leek wel uren te duren. Hij wendde zijn blik geen minuut af en elke seconde begon ik me slechter te voelen, schuldiger. Wat heb ik gedaan?Of wat heb ik gedaan in zijn ogen? En ook nog eens jaloers worden als ik hem met z'n vriendin zie zoenen. Waar slaat dat op!? Waarom ben ik jaloers op zo een jongen? Als hij zou weten dat ik hem gewoon weer leuk vindt, gaat alles verkeerd. Ik heb een vriendje en hij een vriendin. Ik zou hem alleen maar bozer maken. Maar misschien is het beter om het te zeggen, zodat het eruit is. Maar het is sowieso beter dat hij nou wat gaat zeggen want deze stilte is ondraaglijk. Maar moet ik wat zeggen of hij? Hij heeft MIJ toch uitgenodigd? Waarom moet ik dan degene zijn die begint met praten? Maar hoelang zitten we hier anders nog.

'I'm sorry.' zei ik opeens. Met tegenzin keek ik weer in zijn ogen. Hij keek me aan als mijn vader altijd deed als ik iets stouts gedaan had. Maar niet als ik iedereens leven op z'n kop had gezet. Er is zoveel gebeurd om hem te kunnen zien. 8 jaar is het geleden. Hij is volwassen geworden en zal dit niet door de vingers zien. Zijn ogen wendde zich eindelijk af. Hij stond op en liep wat rond te tafel. 'Me too..' zei hij na even. Het was een opluchting om hem te horen praten, maar de worden staken me als messen. 'I Hate It!' riep hij toen en sloeg keihard zijn hand op de tafel. Ik schrok en maakte me klein. 'What did I ever do wrong Nina!? You can't have an explenation for everything what happenend.' zei hij. Zijn stem was ruw en boos. Steeds dacht ik weer aan mijn droom en daarom kroop ik iedere keer als hij dichterbij kwam, in elkaar. 'What is the matter with you? You think I want to hurt you? Answer my question, what did I ever do wrong!?' Uit het niets begonnen de tranen over mijn wangen te lopen. Ik weet dat Zayn de gemene lijkt, maar in zijn ogen heb ik alleen maar gelogen. In zijn ogen was zijn eerste liefde iemand die hem haatte.

Net voor Zayn opnieuw in woede kon uitbarsten ging de deur krakend open. Voorzichtig keek ik op en ik zag dezelfde blondine, Perrie blijkbaar, door de opening komen en de deur zachtjes weer sluiten. Ze keek me hetzelfde aan als Zayn, nee eigenlijk nog arroganter. Ik weet nog dat ik dit een mooie vrouw noemde, maar dat was opslag verdwenen. Door mijn gevoelens over Zayn vond ik het eerder.. Een Bitch. Ik volgde elke beweging die ze maakte. Ze keek me recht in mijn ogen aan en haar mondhoeken waren iets, opgekruld, Zayn leek niet heel blijh te zijn met haar bezoek en meteen draaide hij zich om. Nog steeds grijnzend liep Perrie op hem af en deed ze langzaam haar armen om hem heen. Ik voelde me knalrood worden en ontzettend kwaad. Terwijl ik dat helemaal niet wilde. Waarom? Ze is misschien wel heel lief. Ze beschermd haar vriendje, zei de ene stem in mijn hoofd. Maar de ander zei: tegen wat? Tegen mij? Hoezo ga ik hem pijn doen dan? Nee. Helaas vond ik de tweede stem beter klinken en focusde ik me op die gedachtengang. Perrie deed ondertussen haar handen naar de zijne en behendig draaide ze hem om. Ik zag ze nu beide van de zijkant, dus kon ik alles nog beter zien. Ze legde haar hoofd op zijn borstkas, maar Zayn''s gezicht bleef neutraal. En onbewust toverde dat bij mij ook een kleine glimlach op mijn gezicht. Perrie leek het op te merken. Eerst keek ze wat arrogant en kwaad, maar vervolgens had ze een enorme grijns op haar gezicht en zachtjes duwde ze haar lippen op de zijne.

Meteen was mijn glimlach weg. Wat een raar kind is dat, gaan ze nou die hele scene opnieuw doen? Ik was zo blin dat ik niet alles had gezien. Toen ze haar handen door ze haren deed en meer aan zijn hoofd trok wendde ik mijn blik af. Blegh dit hoef ik niet te zien. Ik zie Zayn steeds als hoe hij vroeger was, maar dan loopt ie te zoenen met dar wicht. Nou wat een leuk beeld. Maar gelukkig deed Zayn me weer lachen: 'Perrie, stop it. What are you doing? You keep doing this just this day.' Perrie schrok. 'Wha? I love you Zayn. What's wrong?' Zayn duwde haar van hem af. 'You never do like this. You just do this since you knew Nina was coming.' Perrie werd kwaad. 'I love you, and I was afraid you would love THAT!' riep Perrie wijzend naar mij. Oke dat is de druppel. Ik stond kwaad op. 'THAT? YOU CALL ME A THAT?' riep ik. Maar toen Zayn me weer kwaad aankeek zat ik binnen een paar seconden weer op me stoel. 'Perrie, I'm sorry. You were right..' zei Zayn. Perrie lachte en ik werd weer boos. 'Love you Za-' 'I will love ''THAT'' again.' Perrie en mijn mond vielen beide open.

_______________________________________________________________
WHAHAHA WAT BEN IK TOCH GOED IN EINDES!
oke dat valt wel mee, ik geniet er gewoon van..

ZO SUPERMEGAONWIJSBEDANKT voor de reacties, abo's en kudo's
I love uu!! But u knew that already