Avondgezelligheid

Amy

Na het eten zitten we tot kwart voor acht op het terrasje en dan nemen we afscheid van de
anderen. ‘Gedraag je als ik weg ben Emma. Anders wordt het erg moeilijk voor je morgen
Oké?’ ‘Is goed, maar je kan wel wraakacties verwachten.’ ‘Ok, dan zie ik je straks wel weer.
Doeg.’ ‘Doei.’ Samen met Harry loop ik naar de eetzaal. Als we aankomen staat daar een
vrouw te wachten. Alle tafels en stoelen zijn aan de kant geschoven, maar er staat nog één tafel
met allemaal spullen erop. Er liggen cd’s, bladen met choreografieën en een paar hapjes.
Naast de tafel staan vijf rekken met kleding. ‘Wat is dit allemaal?’ vraagt Harry. De vrouw
ziet ons en loopt naar ons toe. ‘Jullie zijn vast Harry en Amy.’ We knikken. ‘Goed, de echte
lerares van deze activiteit heeft haar been gebroken en jullie gaan haar vervangen. Ik ben
Sharissa Coin, de assistente van meneer Laser. Ik leg alles snel uit, want straks heb ik nog een
afspraak. Dus aan het eind stellen we de vragen.’ Sharissa loopt snel naar de tafel met de
spulletjes. Ik zie nu pas dat er ook een dvd speler op staat. ‘Hier heb ik op de bladen allerlei
verschillende choreografieën en danspassen neergelegd en dvd’s die je in de projector kan
doen zodat jullie de pasjes kunnen bekijken. Als jullie pauze willen houden kun je deze
hapjes nemen.’ Dan loopt ze naar de kledingrekken. ‘Elke danser heeft zijn eigen kleding.
Jullie mogen kiezen wie welke dans doet en welke outfit ze daarbij zullen dragen. Vergeet
trouwens niet dat jullie zelf ook mee doen aan de uitvoering en elke dans die wordt gedaan uit
je hoofd te kennen. Oh, ik moet naar mijn afspraak. Als jullie iets niet weten kunnen jullie het
aan Jake vragen. Hij staat nu aan de bar. Ik moet gaan. Een fijne avond nog.’ En ze loopt
meteen richting de deur. ‘Ik begin met het uitzoeken van Emma’s jurk en Liam’s pak,’ zeg
ik. ‘Goed dan zoek ik alvast een dans uit voor ze.’ Ik zie van alles. Knalrode, nachtblauwe en
zelfs kanariegele jurken. Mijn oog valt op een knalroze hoepelrok. Perfect voor Emma. Ik
zoek een bijpassend pak en vind een zachtroze. ‘Kijk eens dit is perfect voor ze.’ ‘Leg maar
bij elkaar. Ik heb misschien de perfecte dans gevonden. Kijk je mee naar de video?’ ‘Is goed
wacht even.’ Ik leg ze bij elkaar op de grond. En ga op de tafel zitten. Harry doet hem in de
projector en komt naast me zitten. Op de witte muur verschijnt een danszaal. Er stappen een
man en een vrouw binnen en die beginnen te dansen. De hele tijd dansen ze tegen elkaar aan
behalve als ze een lift of een ander ingewikkeld danspasje doen. De dans eindigt met een
kus. ‘Perfect,’ zeg ik. ‘Dan schrijf ik op het blad met de choreografieën Emma en Liam op.’
Ik kan niet wachten om ze te zien dansen. ‘Volgens Sharissa moeten wij ook elk danspasje
kennen,’ zeg ik. ‘Dat kunnen we doen als we voor iedereen iets hebben uitgezocht,’ antwoord
hij. ‘Is goed ik zoek voor iedereen iets uit.’ Ik heb besloten om ieder paar zijn eigen kleur te
geven. Emma en Liam roze, Mariana en Zayn geel, Meredith en Niall rood en Stacey en
Louis groen. ‘Kijk eens! Voor ieder paar een kleur!’ ‘Leuk, ik zat te denken om ieder zijn
eigen dans te laten doen en eentje met zijn allen.’ ‘Is goed. Tijd voor een pauze?’ ‘Zeker. Ik
haal wel wat te drinken aan de bar en smokkel Emma en de jongens naar binnen.’ ‘Dan wacht
ik hier wel. Tot zo!’ ‘Tot zo!’ en hij loopt naar buiten. Zat ik hier net nou echt met dè Harry
Styles? Nee, ik zat hier met Harry. Een goede vriend van me die misschien meer wil dan
vrienden zijn. Stop! Nee, zo mag ik niet denken. We zijn vrienden, meer niet. Voordat ik
verder met mezelf kan discussiëren wordt ik gestoord door Harry die met Emma en de
jongens binnen komt. ‘Ik hoorde het wordt “hapje” dus ik ben gekomen,’ zei Niall. ‘En Amy,
wat heb je nu weer voor vreselijks geregeld?’ vraagt Emma. ‘Zie je morgen wel antwoord
ik. ‘We hebben even pauze dus mogen jullie hier eventjes blijven. Hier zijn de drankjes Amy.
Voor jouw heb ik een cocktail,’ zegt Harry terwijl hij mij een glas geeft. ‘Dankje.’ Ik neem
een slokje om te proeven. Het is echt lekker en ik drink het snel leeg. Ik kijk op de tafel waar
de hapjes staan. Of stonden. Ze zijn allemaal op. ‘Wie heeft de hapjes opgegeten?’ vraag
ik. ‘Ikke nie oor,’ zegt Niall met een volle mond. ‘Harry, wat heb jij nou weer voor ons
geregeld?’ vraagt Liam die de kleding bekijkt. ‘Nee! Je mag de kleding nog niet zien!’ Ik ren
er snel naar toe en ruim de kleding op. ‘Oh, jongens onze pauze is voorbij. Jullie moeten
gaan. Doeg!’ Harry werkt ze snel de deur uit. ‘Waarom waren ze hier eigenlijk?’ vraag
ik. ‘Geen idee. Waar waren we gebleven?’ ‘We gingen de dansen oefenen. Zullen we
beginnen met die van Niall? Die is het makkelijkste.’ We hebben de dansen snel onder de
knie. Die van Emma is het leukste. Daar staan we lekker dicht tegen elkaar aan. Nee, zo mag
ik niet denken! We zijn vrienden meer niet. Of toch wel?. Nouja, vanavond heb ik genoeg tijd
om er over na te denken. ‘Zullen we Emma die kus niet tijdens het oefenen laten doen maar
wel bij de uitvoering?’ vraag ik. ‘Ja, is goed ik wil wel weten of Liam juist boos op ons is of
juist dankbaar.’ ‘Ik heb serieus medelijden met hem. Zullen we nog iets gaan drinken voordat
we naar onze kamers gaan?’ ‘Ja, kom.’ We lopen naar de bar en bestellen iets. ‘Hoe laat zou
het zijn?’ vraag ik. Hij kijkt op zijn horloge. ‘Het is nu kwart voor twaalf. De anderen zullen
wel al in bed liggen.’ Als de barman de drankjes neerzet vraag ik: ‘Jij bent toch Jake? We zijn
klaar voor vandaag. De spullen liggen nog in de eetzaal.’ ‘Ik zal iemand sturen om het op te
ruimen,’ is zijn antwoordt. Als we het op hebben lopen we naar de kamers. Zijn kamer is twee
deuren voor de onze. Als we bij zijn deur zijn wacht ik nog even. ‘Zeg Amy, in welke kamer
zitten jullie?’ ‘Wij hebben nummer 205. Hoezo?’ ‘Dan zou ik misschien een keertje langs
kunnen komen.’ ‘Van mij mag dat altijd hoor.’ ‘Wie vind Emma het leukst van ons? Ik
bedoel misschien heeft Liam dan een klein beetje geluk.’ ‘Nu je het zegt, ik denk dat ze Liam
het leukst zou vinden.’ ‘En wie vind jij het leukste?’ Ik kijk hem aan. Ik weet niet of ik dat
wel durf te antwoorden in zijn bijzijn maar zeg toch zachtjes: ‘Jouw denk ik.’ Hij legt zijn
hand op mijn wang. ‘Echt waar?’ ‘Echt waar.’ Ik zie zijn gezicht dichterbij komen en sluit
mijn ogen. Even later voel ik zijn zachte lippen tegen de mijne. Na een paar seconden lieten
ze weer los. ‘Moesten we niet naar onze kamers?’ vraag ik zachtjes om de stilte te
verbreken. ‘Oh ja, daarom waren we hier.’ Hij klopt aan. ‘Harry?’ ‘Ja.’ ‘Zeg dit alsjeblieft
tegen niemand.’ ‘Zal ik doen.’ Hij klopt nog eens aan maar er wordt niet opengedaan. ‘Shit!
Ze slapen al.’ ‘Kan je nu niet naar binnen?’ ‘Nee, ik had geen sleutel meegenomen.’ ‘Je kan
wel bij ons blijven slapen. Dan ga ik bij Emma liggen en krijg jij mijn bed.’ ‘Nee, nee. Ik ga
wel op de bank als dat kan.’ ‘Is goed.’ Ik haal de sleutel uit mijn zak en open de deur. Ik stap
naar binnen en Harry doet de deur achter zich dicht. Ik gooi mijn tas neer op een stoel en kijk
of Emma al slaapt. ‘Ze slaapt al,’ zeg ik. ‘Gelukkig, anders had ze me nooit
binnengelaten.’ ‘Maar over net, misschien kunnen we het beter voorlopig tegen niemand
zeggen.’ ‘Ja, anders komt de paparazzi er meteen achter. Maar als we alleen zijn kan het toch
wel?’ ‘Dan kan het wel. Zou Emma het erg vinden dat ik het geheim houd voor haar?’ ‘Ik
weet het niet. Uiteindelijk vertellen we het wel toch? En je houdt nu toch ook geheim dat ze
een roze poefjurk aan moet?’ Ik knik. ‘Ik ga mijn nachthemd even in de badkamer aandoen,’

zeg ik en ik loop met mijn nachthemd in mijn hand naar de badkamer. Wat een dag! Niet te
geloven dat hij me heeft gekust! En dat hij hier komt slapen! Shit! Ik praat in mijn slaap!
Straks hoort hij het. Misschien ook niet aangezien Emma snurkt. Hopelijk snurkt ze hard
genoeg. Laat ik mijn haar maar in een vlecht doen. Dan zit het morgen niet zo raar in de
knoop. Als ik klaar ben zie ik dat Harry op de bank zit te wachten. ‘Ik zal wat dekens
pakken,’ zeg ik. Er ligt een stapel dekens op Emma’s bed die ze niet gebruikt dus pak ik
ze. ‘Deze kan je wel gebruiken denk ik.’ ‘Dankjewel dat ik hier kan overnachten.’ ‘Graag
gedaan.’ ‘Doen we morgen alsof er niks is gebeurd?’ ‘Ja, laten we ons normaal gedragen.
Nou, de dekens liggen klaar, ik ben doodop. Dus, slaap lekker.’ ‘Jij ook.’ Ik ga liggen en staar
naar het plafond. Dit is raar. Harry Styles ligt bij ons op de bank te slapen. Ik kijk naar de
bank. Harry slaapt nog niet. Hij kijkt hierheen. Hoe kan ik zo ooit in slaap vallen? Ik draai me
om en ga naar Emma’s bed staren zodat ik niet wordt afgeleid. Ik probeer mijn ogen dicht te
houden maar het lukt niet. Ik voel dat er iets zwaars op aan mijn voeteneinde zitten. Ik draai
me om en zie Harry zitten. ‘Kan je niet slapen?’ vraagt hij. Ik knik. ‘Heb ik vaker,’ voeg ik
eraan toe. Hij begint mijn wang te strelen en ik val langzaam in slaap. Het laatste wat ik nog
merk is dat Harry me een kus op mijn voorhoofd geeft en naar de bank loopt.

Ik wordt wakker van geschreeuw. Ik doe mijn ogen open. Het is midden in de nacht! Ik kijk
om me heen en zie da ter en licht aan staat. Ik kijk verder en zie dat het Emma is die zo hard
schreeuwt. Dan zie ik Harry ook. O ja, hij sliep hier. Hij probeert haar iets uit te leggen. Om
te laten weten dat ik er ook nog ben zeg ik: ‘Wat is er aan de hand?’ Ze kijken allebei op als
ze mij horen. ‘Er is een inbreker,’ zegt Emma als eerste. ‘Emma, ik heb hem uitgenodigt,’
zeg ik. ‘Waarom?’ ‘Omdat hij zijn sleutel vergeten was. Herken je dat niet?’ ‘Dat is geen
reden waarom hij hier is.’ ‘Hij logeert hier op de bank.’ ‘Maar dat wil ik niet!’ ‘Emma,
alsjeblieft. Het is maar één nachtje.’ ‘Goed maar dan ben je me wel iets verschuldigd,’ zegt
ze terwijl ze terug naar haar bed loopt. ‘Ben ik hier nu niet ongewenst?’ vraagt Harry. ‘Nee,
totaal niet.’ ‘Slaap lekker dan maar weer.’ ‘Slaap lekker.’ Nadat ik ben gaan liggen val ik
meteen in slaap.
 
Emma

Ik was net mijn bed in gestapt, ik lag een half uur lekker en ik was bijna in slaap gevallen toen ik de deur krakend open hoorde gaan, ik hoorde iemand mijn kamer inkomen en zag toen ik mijn ogen een heel klein beetje opendeed dat het gelukkig Amy was. Ik hoorde hoe ze terugliep naar de ‘woonkamer’ en hoorde hoe ze iets tegen iemand zei. ‘ze slaapt al’ zei Amy, ‘Gelukkig anders had ze me nooit binnengelaten.’ ‘maar over net, misschien kunnen we het beter voorlopig tegen niemand zeggen.’ ‘Ja, anders komen de paparazzi er meteen achter, maar als we alleen zijn kan het toch wel?’ ‘Dan kan het wel, zou Emma het erg vinden als ik het geheim houd voor haar?’ ‘Ik weet het niet, uitlendelijk vertellen we het toch, en je houd toch ook geheim dat ze een roze poefjurk aan moet.’ Mijn ogen vlogen open, wat ook niet zo slim was want misschien hadden ze dat kunnen zien, maar gelukkig was dat niet zo, MOET IK EEN ROZE POEFJURK AAN!! IK HAAT ROZE!! Dacht ik, ik was ongeveer een net zo grote hater van roze als van de babyclub, van de babyclub was ik een grotere hater natuurlijk maar roze was afschuwelijk. En met Lepelmans dansen, o jee, het was net alsof mijn op 1 na ergste nachtmerrie uitkwam, dat was namelijk roze aanhebben en met babyclub omgaan en dansen, (fysiek contact hebben) ik wist al bijna zeker dat ik 99% van de tijd helemaal vastgeplakt tegen Lepelmans aan moest staan, een troost was wel dat hij dan niet zijn hand op mijn heupen kon leggen, dat was nou jammer, dacht ik, daar had Amy mooi een fout in gemaakt, als ik een poefjurk aanhad dan kon hij lekker nooit zijn hand op mijn heup leggen. Ik moest lachen. Maar mijn nachtmerrie zou alsnog uit moeten komen. Relax, zei ik (nou ja, dacht ik) tegen mezelf, het is niet mijn ergste nachtmerrie, ik moest niet zoenen of trouwen met een van die lelijkerds, OOOO, NEEE!! Tijdens de film moest ik Lepelmans kussen!! AARGG! AL MIJN NACHTMERRIES KOMEN UIT!! En terwijl ik lag te woelen en uiteindelijk in slaap viel was mijn nachtmerrie begonnen, ik droomde.
Ik had een schattige lach op mijn gezicht en knipperde verwoed met mijn ogen om de aandacht van supersterren die One Direction werden genoemd te trekken, ik had mijn schattigste roze jurk aan met geborduurde rode roosjes, dat moest wel opvallen. En inderdaad, Louis zag me, hij pakte elegant mijn hand en leidde me naar de dansvloer waar we een dans deden waar we de hele tijd dicht tegen elkaar aan moesten staan. Ik lag met mijn hoofd tegen zijn borst aan en voelde me als een engel in de hemel. Oh, met Louis van 1D dansen was het einde, hij keek naar mijn strakke, prachtige roze jurk en grijnsde, ik keek naar zijn roze smoking met de kleur van de zonsondergang, prachtig, ik knipperde nog een paar keer met mijn ogen tot ik kreeg wat ik wilde, ik kreeg zijn nummer en hij vroeg naar de mijne. Wat een schat was het, met zijn prachtige onschuldige lach en zijn lieve gezicht, als ik naar hem keek was het net alsof ik naar de zonsondergang zelf keek. Maar toen besefte ik iets, ik was geen fan van de babyclub en ik had een mini oorlog met Koeis, ik liet hem abrupt los en zei tegen hem ‘ik haat one direction’ en toen werd ik eindelijk wakker uit deze nachtmerrie. Ik wist uit ervaring dat als ik nu verder zou gaan slapen mijn nachtmerrie of overnieuw zou beginnen of verder zou gaan, maar ook nog een derde optie, en dat was dat het een veel ergere variant van dit zou worden. Ik liep naar de badkamer om een slaappilletje in te doen, ik stopte hem in een glas water en wilde naar de bank toelopen, het probleem was dat er al iemand zat, ik schrok me wild en sprong achteruit, het water klotste over mijn glas heen en ik deed het licht aan. Parry zat met een enorme lelijke bos haar met slaperige ogen naar me te kijken, ik zette mijn beker neer en begon verwoed vragen te stellen. ‘Waarom ben je hier!!!’ ‘De jongens lagen al te slapen en ik had de sleutel niet.’
‘Waarom maak je ze niet gewoon wakker!!’ ‘Ze worden chagrijnig!’ ‘Nou en! Ik ook!’ ‘Wat is er aan de hand?’ vraagt Amy die in haar hartjes pyjama de woonkamer in komt lopen, dat is waar ook, ik heb een blauwe aan met teddybeertjes er op. ‘Er is een inbreker’ zeg ik venijnig ‘Ik heb hem uitgenodigd!’ Zei Amy. ‘Waarom?!’ ‘Omdat hij zijn sleutel vergeten was! Herken je dat niet?’ ‘Dat is geen rede waarom hij hier is.’ ‘Hij logeert hier op de bank.’ ‘Maar dat wil ik niet!!’ ‘Emma, alsjeblieft, het is maar één nachtje!’ ‘Goed maar dan ben je me wel iets verschuldigd.’ Parry trok zijn grote bek open: ‘Ben ik hier nu niet ongewenst dan?’ vroeg hij ‘NATUURLIJK WEL!!!’ fluisterde ik, maar hij kon het niet horen, ik kon Amy nog net als een moeder tegen haar baby horen kirren, ‘Ga maar lekker slapen hoor!’ ‘Wat is dat Emma?’ vroeg Amy. ‘Slaapmiddel, ik had net een nachtmerrie, waarschijnlijk heeft Parry me horen praten… toch Harry!!??’ vroeg ik. ‘Yep, je zei dat je One Direction haatte.’ ‘Klopt,’ zei ik. ‘Maar dat is toch geen erge droom voor jou?’ ‘Inderdaad maar eerst was die wel erg, op dat moment kwam ik net bij zinnen, en uit mijn eigen ervaring weet ik dat als ik nu ga slapen mijn nachtmerrie door gaat.’ Ik liep naar mijn bed toe ging er op zitten en goot in een keer het medicijn naar binnen. ‘Dus Amy, ik lig heel diep te slapen en dat houd ik graag zo, ik kan haast niets horen maar maak me wel wakker als de ballroomlessen gaan beginnen, ik heb geen zin om dezelfde straf als jullie te moeten ondergaan.’ Pas later merkte ik dat ik Parry niet had laten sweren dat hij dit niet tegen Koeis mocht zeggen, nou ja, ik vertrouwde er maar op dat hij dat niet deed.