Hoofdstuk 10

Derk en ik hadden afgesproken om elkaar buiten het stadion weer te zien, dus daar sta ik met Yorick. Ik ben nog helemaal met mijn hoofd in de wolken, was dat nou allemaal echt gebeurd? Ben ik nu Derk zijn vriendin? Ik zie mijn ouders aan komen, nu zullen ze Derk dus ook ontmoeten.
“En?” vraagt pap.
“Gaya heeft een vriend!” zegt Yorick blij voordat ik überhaupt de kans kreeg om te reageren.
“Ja, Derk,” antwoordt mijn moeder.
“Ja, maar het is nu officieel, hij had op het scherm haar gevraagd als vriendin!”
“Oh echt waar? Wat romantisch,” antwoordt mam.
“Uh, ja…” Ik voel me verschrikkelijk ongemakkelijk en hoewel ik van de daken wil schreeuwen dat Derk nu mijn vriend is, is dit gesprek nou niet echt iets waar ik op wacht. Gelukkig komt Derk er aan lopen, of nou, gelukkig?
“Hé,” zegt hij vrolijk, hij geeft pap en mam een hand en stelt zich voor. Mijn moeder glimlacht naar me als een teken van goedkeuring.
“Wat gaan jullie nu doen? Terug naar Tilburg? Jullie kunnen eerst wel bij ons langskomen als jullie willen?” stelt mam voor. Ik kijk Derk aan, hij glimlacht en antwoordt dat het hem een leuk idee lijkt.
“Dan gaan we daar nu heen, zie jullie straks.” Mam, pap en Yorick lopen alvast richting ons huis.
“Zullen we de auto halen?” vraagt Derk. Ik knik en hij slaat een arm om me heen en drukt een kus in mijn haar. We lopen naar de parkeerplekken voor de spelers en nadat hij netjes de deur voor me geopend heeft stap ik zijn auto in.
“Schrok je?” vraagt hij dan. Ik lach.
“Tuurlijk, ik had dit echt niet verwacht.”
“Maar je wilt het wel toch?” vraagt hij een beetje onzeker.
“Ja! Dat heb ik toch ook al gezegd?”
“Ja, maar gewoon voor de zekerheid. Ik was bang dat je niet zou willen.” We komen bij ons huis aan en we stappen uit.
“Waarom? Ik vind jou echt heel erg leuk, ik ben misschien wat een sukkel in dit soort situaties maar dat betekent niet dat ik je niet leuk vind.” Derk lacht en slaat zijn beide armen om me heen.
“Je bent geen sukkel, je bent leuk.” Hij kust me en dan trek ik hem mee naar de achterdeur.
“Haast?” vraagt hij dan lachend. Ik schud mijn hoofd en geef hem dan nog snel een kusje waarna ik naar binnen loop. Ik ruik gelijk de geur van iets eetbaars, wat het is weet ik niet, maar mijn moeder wil altijd iets te eten klaarstaan hebben als er iemand langskomt om wat te drinken. Derk gaat bij mijn ouders en Yorick aan tafel zitten en ik geef hem en mezelf wat te drinken. Mijn moeder heeft allemaal hapjes op tafel gezet, ik heb alleen niet echt trek.
“Vertel eens, hoe kennen jullie elkaar?” vraagt mam. God, daar begint het al. Derk lacht en begint gelijk te vertellen. Hij praat met mijn ouders alsof ze elkaar al jaren kennen, dat is best fijn.
“Wat vindt Marlous er van?” vraagt pap dan. Oh! Marlous! Die heb ik nog helemaal niet verteld over dit alles.
“Ja, die vindt het helemaal leuk,” antwoord ik. Derk kijkt me lief aan, ik glimlach en pak dan mijn telefoon om Marlous een berichtje te sturen. Al vrij snel nadat ik op verzenden gedrukt heb belt Marlous me, moet ik nou opnemen? Het is wel een beetje raar, maar ik wil het haar heel graag vertellen.
“Marlous belt,” zeg ik dan.
“Nou, die komt het volgende half uur niet meer terug de kamer in,” zegt mam lachend. Ik schud mijn hoofd en neem op terwijl ik naar de keuken loop.
”Vertel!” schreeuwt ze door de telefoon.
“Nou, het was echt leuk, de wedstrijd was afgelopen en ineens ging iedereen fluiten en juichen enzo. En ik had niks door, totdat Yorick zei dat ik op het scherm moest kijken en daar stond de vraag of ik zijn vriendin wilde zijn!”
“Wauw, dat is echt super lief! En nu? Waar zijn jullie? Waarom heb je überhaupt de tijd om op te nemen?” Marlous is helemaal hyper lijkt het wel.
“Ja bij mijn ouders nu, Derk kan blijkbaar goed met ze opschieten, dus ik kon er wel even tussenuit.”
“Oké, oh ik ben echt heel erg blij voor je! Ga maar snel terug naar Derk,” zegt ze grinnikend.
“Ja ja, zie ik je morgen?”
“Tuurlijk! We appen wel, veel plezier en groetjes!”
Ik loop terug de kamer in, mam kijkt verbaasd op.
“Dat was snel,” zegt ze lachend.
“Ja, groetjes van Marlous.” Ik ga weer naast Derk zitten. Hij legt zachtjes zijn hand op mijn been zodat niemand het opmerkt, behalve ik natuurlijk. Ik kijk hem even aan en hij glimlacht.
“Ik denk dat we zo maar terug moeten, het is nogal een eindje rijden,” zegt Derk dan.
“Ja, jullie kunnen hier natuurlijk slapen, maar ik denk dat jullie terug willen,” antwoordt pap.
“Je wilt nog wel terug rijden, toch?” vraag ik aan Derk.
“Ja hoor, geen probleem.” Gelukkig. Ik heb eerlijk gezegd geen zin om bij mijn ouders te blijven slapen nu. Ik sta op en pak mijn spullen. Derk doet hetzelfde.
“Tot snel,” zeg ik als ik afscheid neem van mijn ouders en Yorick.
“Goede reis naar huis, het was erg leuk om je te ontmoeten, Derk,” zegt pap.
“Insgelijks, tot de volgende keer.” We lopen naar buiten naar de auto, mijn ouders zwaaien als we wegrijden. Ik voel een tevreden gevoel opkomen, ik heb een vriend, en wat voor één!
“Je hebt leuke ouders,” zegt Derk dan.
“Ja, ze zijn lief.”
“Had ook niet anders verwacht, eerlijk gezegd,” zegt hij. Ik lach en haal mijn schouders op. De hele reis praten we over van alles, ik kom meer te weten over zijn ouders die me minstens net zo leuk lijken als mijn eigen. We rijden mijn straat binnen, ik begin nu ook wel wat moe te worden, het is dan ook al 1 uur geweest.
“Zie ik je morgen?” vraagt hij.
“Ik denk het wel,” antwoord ik, de vlinders in mijn buik beginnen weer als gekken rond te vliegen.
“Oké, slaap lekker,” zegt hij en hij geeft me een kus… En nog één, en nog één. Als het aan mij ligt hoeft het ook niet te stoppen.
“Laatste,” mompelt hij dan. Hij zoent me nog eens heel erg lang en dan ga ik echt de auto uit, ik zwaai naar hem als hij wegrijdt en voel me gelukkiger dan ooit. Ik heb een vriend, een knappe, lieve, sportieve en geweldige vriend. Wauw.