7. Gale

Hij kwam binnen en ik voelde me meteen tot hem aangetrokken. Hij was speciaal, mysterieus en totaal anders. Zijn ogen vonden de mijne en hij lachte lief. Ik wou weg kijken maar het lukte niet, hij te mooi om waar te zijn. Hij gaf me het gevoel dat als ik weg zou kijken hij er daarna niet meer zou zijn. Nadat hij bij 3 andere jongens was gaan zitten keek ik nog steeds naar hem en hij soms ook naar mij. ‘May! Luister je wel ?’, vroeg Lucas die nog steeds aan het vertellen was. Verveeld draaide ik mijn hoofd terug en zag Lucas verdrietig kijken. ‘Sorry Lucas ik werd een beetje afgeleid maar ik moet nu naar de volgende les’, ik wou opstaan maar hij pakte mijn hand vast. ‘Ik zie je wel in de pauze’, zei hij, en voordat ik iets terug kon zeggen liep hij al weg. Achter mij hoorde ik Jade lachen en ze gaf me een knuffel. ‘May!! Ik heb nou aardrijkskunde en daarna bio, zie ik je in de pauze?’, vroeg ze. ‘Ja is goed veel plzier en tot straks Jade’, ‘dag May’, en weg was ze.

In een keer vond ik het lokaal en behalve de leraar was er nog niemand. Ik liet hem het briefje dat ik meekreeg vam de receptie ondertekenen en ging ergens op de 4e rij zitten. verveeld staarde ik voor mij uit en zag dat er nog meer binnen kwamen. Ze pakte allemaal hun boeken dus deed ik het ook maar. Nadat ik mijn tas op de grond had gezet keek ik recht in 2 hele mooie ogen. ‘Hi ik ben Gale Cullen, mag ik naast je komen zitten?’. ‘Ja eh... natuurlijk’, zei ik zo nonchalant mogelijk en probeerde me een beetje normaal te gedragen. Hij staarde me minuten lang aan en ik vroeg me af wat in hem om zou gaan. ‘Mevrouw White wat is daarop uw antwoord’, vroeg de leraar. Geschrokken keek ik zijn kant op en dacht na waarover het zou gaan. ‘En...?’, drong de hij aan. ‘Nou dat weet ik niet’zei ik brutaal. De leraar liep rood aan en ik dacht dat hij elk moment uit elkaar zou kunnen knappen. Hij zei niks maar wees naar de deur en dat betekende genoeg. Ik pakte mijn spullen in en verliet het lokaal.

Nou daar stond ik dan. Ik had nooit gedacht dat ik zoiets zou zeggen. Wat zou ik nou eens gaan doen. Langzaam liep ik weg maar achter mij hoorde ik een duer open gaan. Ik draaide me om en zag Gale het lokaal uitkomen. ‘Wat doe jij nu weer’, vroeg ik. Hij zei niks, hij deed niks. Hij staarde me alleen heel hongerig aan.