Onbekende jongen, SPOORLOOS

Ongeveer 20 voor 6 loopt de wekker van Emma af zoals gewoonlijk als ze de trein moet nemen. Al snel begint de dag aan zijn gewone gangetje. Kleren aandoen, ontbijten, tanden poetsen, haren kammen en uiteindelijk naar het station vertrekken. Ook vandaag neemt Emma haar leerstof door in de trein en zoals altijd staat Lise haar op te wachten. Lise klaagt dat ze het koud heeft en dat ze hoopt dat Emma er snel is. Emma reageert koel en stelt haar gerust door erop te antwoorden dat ze er bijna is. Al snel gaan de lessen van start. De eerste 2 lesuren zijn het zwaarst en heel de klas van Emma is het daar mee eens. Iedereen is nog moe en werkt helemaal niet mee, Gelukkig begrijpt de leerkracht het en laat het zo. In de pauze gaan Emma en Lise weer op hun plekje zitten. Emma speurt de hele speelplaats af naar de onbekende knapperd die ze gisteren opmerkte maar tot grote spijt vond ze hem niet. Lise merkte gelukkig niets. Emma is al altijd bang geweest voor de reactie of opmerkingen van Lise. Emma weet niet hoe dat komt maar het is gewoon zo. Uiteindelijk ging de bel, deze keer was het niet 'saved by the bell' maar 'curse that supid bell'. Want Emma zou liever op zoek gaan naar de onbekende hottie in plaats van op de schoolbanken te zitten. 3 lesuren gaan voorbij. Op de middag gaan ze naar de refter, Emma hoopt dat ze nu wel de knapperd zal tegenkomen, maar deze keer komt haar wens niet uit. Lise merkte van heel het gebeuren niets, soms vroeg Lise wel eens of er iets was met Emma, maar Emma antwoordde dan dat ze gewoon moe was. Maar in werkelijkheid was ze gewoon treurig omdat ze de knapperd niet was tegengekomen. Lise en Emma babbelden nog wat over van alles en nog wat maar het interesseerde Emma eigenlijk geen bal, maar dat kon Lise niet weten. De bel ging, de lessen gingen weer van start, 'Dat het maar snel 16u is.', dacht Emma.
Net zoals altijd gaat Emma rechtstreeks naar het station om op tijd te zijn zodat ze haar trein niet zou missen. Op de trein zat ze naar buiten te staren dat het leek alsof ze aan het slapen was met haar ogen open. In plaats van op de trein te stappen had ze er beter voor gesprongen, dacht ze stil. Ze kon de jongen maar niet uit haar hoofd krijgen. Maar wat zou Lise ervan zeggen als Emma een oogje had op de onbekende knapperd?! En haar thuissituatie was ook niet alles. Emma draagt regelmatig dezelfde kleren, omdat ze gewoon het geld er niet voor hebben om kleren te kopen. Heel soms krijgt Emma eens een extra broek maar daar blijft het ook bij, Uitgebreid shoppen met vriendinnen is voor Emma niet weggelegd, Emma heeft haar daarbij neergelegd en er mee leren leven dat ze het niet breed heeft thuis, maar niemand hoeft dit te weten. Wat Emma niet wist is dat Lise haar moeder weet hoe de financiële situatie is bij Emma thuis. Emma maakte thuis haar boekentas, at iets kleins en kroop in bed. Ze wou gewoon de zorgen en dingen waarover dat ze piekerde gewoon vergeten, 'Hoe zou het zijn om voor eeuwig te slapen?', was haar laatste gedachte.