Hoofdstuk 4

Snel roep ik Bruno naar me toe, 'BRUNO! Kom is hier jongen!' Bruno komt meteen naar me toe gerend en de blonde hond rent met hem mee, wanneer ze dichterbij komen zie ik het, ja het is echt Banjer, de hond van de enige echt DAAN ZWIERINK! Vrolijk begin in de honden te aaien, 'Hey Bruno en Banjer. ' Ik geef ze allebei een knuffel, 'Ahw, Banjer je bent echt een lieve hond!' Zeg ik terwijl ik hem zachtjes over zijn hoofd aai, op dat moment komt een blonde jongen aan rennen, ik had het niet door. Ik zit op me knieën naast Banjer als ik opeens een bekende stem hoor, 'Uhm ja, sorry, mijn hond wou met jou hond spelen denk ik.' Die stem, dat accent, die herkende ik uit duizenden, ik keek op, 'Hey ik ben..' 'Daan! Jij bent Daan! ' floepte ik er zomaar uit, 'Heee, hoe weet jij dat?' reageerde Daan lachen, 'uhm ja, ik ben eigenlijk een hele grote mainiac..' en ik bloosde. 'Super leuk! Ben jij niet dat meisje dat me toen straks tweetten dat je in Goor bent komen wonen?!' 'Ja, dat ben ik! Maar hoe weet je dat nog? 'Ik had eventjes naar je ava gekeken en vond je wel een mooi meisje..' zelfs Daan moest nu blozen, ik moest er wel om lachen. Even was het stil, totdat Daan weer begon te praten, 'En waar woon je ergens in Goor?' 'Ik woon nu bij mijn oom en tante, hier vlakbij 2 minuten lopen denk ik,' 'Ik woon hier ook vlakbij! ' 'Super leuk! Maar sorry, ik moet nu snel naar huis toe, ik zie je vast nog wel een keertje!' zeg ik en doe Bruno snel aan de riem, 'Ja, vast wel, nou, leuk je te leren kennen, doeg!' En hij geeft me onverwachts een knuffel en loopt daarna weer verder..