Hoofdstuk 38

“Aimee, kleed je aan. We gaan zo weg”zegt Ilja vrolijk. Ik lig languit op mijn bed en heb iets makkelijks aan. “Waar gaan we naartoe dan?” “Naar de bios en Bruno gaat ook mee.” “Waarom gaat hij mee?” “Omdat hij mijn vriendje is”zegt ze alsof het de normaalste zaak van de wereld is. “Wat zeg je”zeg ik en zit meteen recht. “Hij is mijn vriendje, dacht je dat ik stil had gezeten toen je weg was. Hallo, je kent me toch.” “Ja en daarom ben ik nu ook zo verbaast. Ik ken jou maar ik ken Bruno ook. Hij is nooit zo snel.” “Nou blijkbaar wel. Kleed je nou om, dan kunnen we gaan.” Ik sta op en loop naar mijn kast. Ik pak er een leuk setje uit en kleed me om. Ik pak mijn super mooie Iphone en mijn portemonnee van mijn bureau en loop dan naar beneden. “Klaar?” “Ja.” “Gelukkig, want Bruno staat al voor de deur. Kom.” Ik trek mijn schoenen aan en pak snel een tasje waar ik mijn spullen in doe. Ilja staat al buiten en wacht op mij. “Aim, schiet op.” “Ja ja, ik kom al.” Ik pak snel mijn jas van de kapstok en loop dan naar buiten. Ilja trekt de deur dicht en we lopen naar Bruno toe. Ik stap achterin in en Ilja gaat voor zitten. “Hé lekkerding”zegt Ilja tegen Bruno en geeft hem een zoen. Eerder een speeksel lik, maar het moet een zoen voorstellen. Bruno start de auto en rijdt weg. “Naar welke film gaan we eigenlijk?” “ The Awakening”zegt Bruno. “Wat is dat voor een film?” “Horror.” “Ach nee! Ik haat horror. Waarom hebben jullie een horror film uitgekozen?” “”Dat leek ons leuk.” “Ja voor jullie. Jullie kunnen bij elkaar op schoot kruipen als dat nodig is. Ik kan dat niet.” “Ach Aimee, nu stel je je echt aan”zegt Ilja. “Ik stel me niet aan. Ik vind het alleen niks.” “Je stelt je wel aan.” “Echt niet.” Bruno lacht om ons beide en rijdt door. “Meiden kap. We zien wel hoe de film is en als je er niet tegen kan, Aimee, dan gaan we weg.” “Oké”zeg ik en laat me achterover vallen. Geweldig dit. Ik kan dus helemaal niet tegen horror. Mijn mobiel gaat af en ik kijk even.

Charlie:
Aimee, je negeert me!
Wat heb ik bij je gedaan?
Ik mis je. Please, praat weer tegen me.
Ik wil dit helemaal niet.

Niet reageren Aimee. Je mag niet reageren. Je moet hem vergeten, want hij is onbereikbaar. Je moet hem vergeten en niet reageren. Ik stop mijn mobiel in mijn zak en staar naar buiten. Heerlijk dit, iemand negeren, maar ik heb nu even geen andere keus.

Ik kijk weg van het scherm. Er is een spannend stukje en ik kan er niet tegen. Gadverdamme. Ik kijk opzij en zie dat Bruno en Ilja elkaar aan het aflebberen zijn. Waarom zit ik hier? Ik vind deze film toch niks en Ilja en Bruno zitten alleen maar aan elkaar. Zouden ze het merken als ik weg zou lopen. Vast niet. Ik sta langzaam op en loop de zaal uit met mijn spullen. Ik loop naar een trap en ga op één van de trede zitten. Ik pak mijn Iphone en zie dat Peter online is op Whatsapp.

Aimee:
Hé lekkerding.
Wat ben je aan het doen?
Peter:
Hé mop.
Ik zit nu op de bank, tv te kijken.
Wat ben jij aan het doen?
Aimee:
Ik ben net de bioscoop zaal uitgelopen en zit nu op de trap.
Peter:
Waarom ben je de zaal uitgelopen?
Aimee:
Ik zat bij een horror film en ik kan daar helemaal niet tegen.
En Ilja en Bruno waren elkaar aan het aflebberen.
Peter:
Ah, heerlijk.
Zou ik je anders ophalen?
Aimee:
Ik kom anders wel naar jou toe.
Het is toch niet zo ver lopen.
Peter:
Is ook goed.
Ik zie je dan zo.
Aimee:
Tot zo. <3
Peter:
<3

Ik sta op, trek mijn jas aan en stop mijn mobiel in mijn zak. Ik loop de bioscoop uit en begin naar het huis van Peter’s ouders te lopen. Na vijf minuten kom ik bij Peter aan en bel ik aan. Peter opent gelijk de deur en glimlacht naar me. “Hé mop”zegt Peter vrolijk en geeft me een kus op mijn wang. “Hé lekkerding”zeg ik en ik geef hem ook een kus op zijn wang. Ik sla mijn armen om zijn nek en Peter tilt me op. Ik sla mijn benen rond Peter’s middel en Peter ondersteunt mij door zijn handen onder mijn kont te doen. Peter draagt me naar binnen en laat me los, als we naast de bank staan. Ik val op de bank en Peter komt naast me zitten. Ik ga op zijn schoot liggen en kijk naar Peter’s gezicht. Eigenlijk heeft hij een best mooi gezicht. Zijn kin is niet te groot en zijn ogen zijn gewoon prachtig. Zijn mond is niet te vol en zijn neus is precies perfect. “Waar kijk je naar”vraagt Peter. “Jou.” “Mij?” “Ja. Je bent knap.” “Dank je”zegt Peter heel zacht en hij bloost. Wat is hij schattig als hij bloost. “Jij bent ook knap”zegt Peter weer zacht. “Dank je. Dat is aardig van je.” Peter kijkt me recht in mijn ogen aan en kijkt niet weg. Zijn ogen haken zich in de mijne en ik blijf hem aankijken. Wow, zijn ogen zijn prachtig. Peter’s hand gaat naar mijn wang en hij legt zijn hand op mijn wang. Zijn duim gaat langzaam heen en weer en ik blijf hem aan kijken. Peter leunt naar voren en komt steeds dichterbij. Zou hij me nu gaan zoenen? Peter komt dichterbij en gaat richting mijn mond. Hij gaat me zoenen! Peter kijkt me aan en geeft me dan een kusje op het puntje van mijn neus. Weer kijkt Peter me even aan en gaat dan weer rechtop zitten. Ik ga op zijn schoot zitten, met mijn gezicht naar de zijne gericht. Ik kijk naar hem en glimlach. Ik sla mijn armen rond zijn nek en trek hem naar me toe. Peter slaat zijn armen rond mijn middel en we knuffelen elkaar. Het is zo fijn om samen met Peter te zijn. Ik zou hem echt niet kunnen missen. Als ik bij hem ben, dan vergeet ik even al mijn zorgen. Dan vergeet ik Charlie gewoon even. Charlie. Peter. Ik trek Peter dichter tegen me aan en dan voel ik een traan naar beneden rollen. Ik heb geen idee waarom. Misschien omdat ik overal een zooitje van maak en Peter niet wegloopt. Misschien omdat ik hem ga missen als hij weg is. Misschien wel omdat mijn gevoelens voor Peter steeds sterker worden maar ik nog steeds met Charlie zit. Ik heb geen idee, maar ik weet wel dat ik heel veel geef om deze jongen en hem zeker nooit meer kwijt wil.