The first memory.

Ik bracht mensen naar binnen zodat ze konden zitten. Nu was ik weer Doris Jones, omdat niet iedereen mijn ware identiteit hoefde te weten. Ik liep naar Harry toe, die er nu uitzag als een roodharige Wemel. ‘Zie je Xenofilus?’zei ik. ‘Wel mooi, dat gele.’ We lachten en ik liep ernaar toe om te kijken of ik Loena zag. ‘Dag Doris.’zei ze toen ze me zag. ‘Alle goed met je?’ Ik knikte. ‘En met jou?’ ‘Goed hoor, maar ik moet even naar mijn vader toe.’ Ze liep naar hem toe. Ik zag dat Loena een zonnebloem in haar haar had. Ik glimlachte en keek of ik nog wat mensen kon begeleiden. Toen iedereen zat, ging ik ook zitten. Ik zat diep in gedachten. Toen hoorde ik dat iedereen op moest staan en ik deed het ook. Ik zag dat Bill en Fleur gingen dansen, gevolgd door meneer Wemel en mevrouw Delacour en mevrouw Wemel en meneer Delacour. Ik zag dat Ron Hermelien meesleepte en Loena ging in haar eentje dansen. Ik keek het eerst aan, maar toen sleepte George me de dansvloer op. Ik lette goed op dat mijn handschoen niet zakte. Na weer ik hoeveel nummers zei ik dat ik moe werd en even moest gaan zitten. Ik ging naar Harry en Hermelien toe. Ron was wat drinken aan het halen. We praatten wat en toen zag ik een zilveren Lynx. ‘Het ministerie is gevallen. Schobbejak is dood. Ze komen eraan.’zei die en ging er weer vandoor. Ik stond op en pakte mijn stok. Hermelien riep om Ron. Ze wouden Verdwijnselen met mij, maar ik ging voor ze staan. ‘Ga nu maar! Ik moet hier blijven. Het valt teveel op als ik er ook niet ben. GA!’riep ik toen ik de dooddoeners zag. Ik voelde dat ze Verdwijnselden. Veel mensen waren al weg. Ik zag mevrouw Wemel en rende naar haar toe. ‘Mevrouw Wemel, ga naar binnen met Ginny, meneer Wemel, Bill, Fred, George en de Delacours. Ik zal kijken of ik kan zorgen dat ze jullie geen pijn doen.’ Mevrouw Wemel trommelde iedereen bij elkaar en gingen naar binnen. Ik keek ze na toen in een keer een hand mijn keel greep en me tegen de muur van het huis aan drukte. ‘Waar is hij.’zei een stem. Ik hoorde dat het Fenrir Vaalhaar was. ‘Laat…me…gaan.’fluisterde ik. Ik kreeg haast geen adem. Toen hij me niet losliet, zei ik: ‘Ik stuur mijn moeder op je af. Ze zoekt naar een gelegenheid om je af te maken, en als ik haar nu roep, zal ze het zeker doen.’ Hij liet me gelijk los en ik greep naar mijn keel. Toen holde ik naar binnen, want ik had een dooddoener naar binnen zien gaan. Ik rende langs hem heen naar de Wemels en ging met opgeheven stok voor ze staan, met mijn rug naar ze toe. ‘Aan de kant, Doris. Ik moet ze uithoren over Potter.’zei hij. Ik bleef voor ze staan, hijgend. ‘Dat kan ook zonder de Cruciatusvloek.’zei ik. Ik wist dat hij dat zou gaan doen. Fenrir kwam ook binnen. ‘Dus ons meisje wil niet aan de kant gaan?’zei hij pesterig. ‘Wie niet horen wil, moet maar voelen.’ Hij pakte zijn stok en richtte hem op mij. ‘Crucio!’zei hij. Ik zakte gelijk op de grond. Ik gilde van de pijn. Fenrir lachte. Ginny ging geschokt op haar knieën bij me zitten. Op dat moment kwam iemand binnen. ‘Fenrir, stop.’zei diegene. Fenrir draaide zich geschrokken om en de pijn stopte. Ik sprong op (met hulp van Ginny), pakte mijn toverstok en verlamde hem. Toen keek ik wie er in de deuropening stond. Ik had de kans niet om goed te kijken, want toen werd ik tegen een muur geslagen en viel ik bewusteloos op de grond.
‘Kom Roos, de herinnering is afgelopen. Dit is alles wat ik me kan herinneren.’ Roos en ik stonden weer in mijn kantoor. ‘Wat denk jij ervan?’vroeg ik. ‘Nou, het zou die grote, enge man met het harige gezicht kunnen zijn. Maar zit die niet in Azkaban?’ Ik knikte. ‘Het had inderdaad Fenrir Vaalhaar kunnen zijn als hij niet gevangen had gezeten. Nee, het moet iemand anders zijn.’ ‘Ehm, professor?’vroeg Roos voorzichtig. ‘Wat is er?’vroeg ik. ‘Zou ik u misschien kunnen helpen met het zoeken naar aanwijzingen. Als u dat wilt natuurlijk.’ Mijn gezicht klaarde op. ‘Dat zou ik heel fijn vinden Roos. Maar kijk eens hoe laat het is! Je moet naar je les toe, hup hup!.’ Ze lachte toen ze wegliep en zwaaide nog naar me. We hadden afgesproken dat ze ’s avonds rond zeven uur naar mijn kantoor zou komen zodat ze me kon helpen.