``200``

“word je wakker?” ik kijk wat slaperig naar Sam die naast me staat.
“waarom?” Sam gooit een shirt naar me toe en ik kijk er even naar. Dan herinner ik me weer dat ik geen kleren aan heb en glimlach wat onschuldig. “Dean zag je vanochtend zo en is nu al een tijdje weg. Ik ga hem zoeken, en jij en Chris gaan weer terug naar het huis als je er klaar voor bent” ik trek het shirt al liggend aan. “jup, ik ga douche en eten en dan ben ik klaar” Sam knikt en loopt weg. Snel douche ik me en loop dan met Chris naar het huis. “dus wat gaan we vandaag doen?” hij legt zijn arm om me heen en heeft een grote grijns op zijn gezicht. “we gaan luisteren wat Jackson te vertellen heeft” ik knik en we lopen verder.

Dean Pov
“Sam hou je mond! Ik wil er niets over horen oké!” ik gooi mijn mobiel naast me en grom hard. Wat ik vanochtend had gezien maakte me woedend. Ik had Alex gewaarschuwd voor hem en wat doet ze? Ze slaapt met hem! Met geweld gooi ik de impala voor een auto en parkeer hem. Eerst maar eten, dan kan ik even tot rust komen. Ik loop naar het restaurant en bestel wat te eten, de serveerster ziet er leuk uit. Tot ze haar rug naar me toe draait. Ze lijkt op Alex. Met een grom kijk ik naar buiten. Ik moet echt kalmeren. Waarom was ik eigenlijk boos? Ik ga na wat ik vanochtend had gezien. Oké, ik deed de deur van hun slaapkamer open en ze hadden allebei geen kleren aan. Nou ja geen boven kleren. Chris had zijn arm over haar heen en Alex lag met een glimlach tegen hem aan. Onbewust verstrakt mijn kaak. De serveerster komt terug en het enige dat ik kan doen is tegen haar snauwen. “Dean doe rustig!” Sam komt bij me aan de tafel zitten en schud zijn hoofd. “het lijkt wel of je jaloers bent” ik kijk mijn kleine broertje even aan. Jaloers? Denkt hij serieus dat ik jaloers ben! Voor ik echter wat kan zeggen gaat mijn mobiel en neem ik op. Het is Alex. “Dean, kom snel! Please…Ch- Ik… He-“ de verbinding verbreekt en ik sta gelijk op. “we moeten gaan!”

“Chris!” ik hou zijn lichaam in zijn armen en heb moeite met bij te blijven. Alles was fout gegaan. Stemmen vullen mijn hoofd en ik probeer het te negeren. “laat me met rust!” schreeuw ik huilend uit. Dit kon niet gebeuren. Ik kon Chris niet dood laten gaan. Hij bloede heftig en ik voel nu al het bloed al door mijn shirt heen komen. “Alex, het komt goed, ik beloof het je” zijn met bloed bedekte lippen vormen zich in een glimlach terwijl zijn ogen langzaam dicht vallen. “nee!” roep ik terwijl ik zijn hartslag probeer te vinden. “je zei dat alles goed komt!” tranen stromen over mijn wangen als ik me besef dat hij er niet meer is. “kom op meisje, het komt ook allemaal goed, ik ben hier om je mee te nemen” de vrouw die ik jaren geleden had gezien, op de avond dat ik de Winchesters had ontmoet staat achter me. Haar rode jurk die gerafeld is aan de onderkant zou erg moeten afsteken, maar omdat nu alles onder het bloed zat leek het bijna alsof ze geen kleren aan had. “ik ben Persephone, maar je kunt me Seph noemen. Ik ben een godin en wil je vragen om je zoektocht met mij voort te zetten. Ik heb gezien wat je kunt, hoe makkelijk je dingen kan vernietigen, en je bent perfect voor mijn missie” een vreemd soort kalmte overspoeld me. “ik kan je leren wat je echt bent, en hoe je alles wat je kan, kan gebruiken. Hoe je kan jagen, hoe je die zielige mensen die op jou soort mensen jaagt kan uitschakelen met maar 1 vinger” ik sta op en draai me naar haar om.
“waarom zou ik je helpen?” ze legt haar armen over elkaar en glimlacht naar me.
“heel simpel mijn lieve Alexandra, ik weet waar je vader en broer zijn” ze loopt op me af en zwaait haar hand voor mijn gezicht en dan zie ik Kane en mijn vader. Het beeld verdwijnt en ik kijk naar de vrouw. “hoe kan ik er zeker van zijn dat je niet liegt?” ze lacht kort en stapt over Chris zijn lichaam heen om me bij mijn schouders te pakken. “dat weet je niet, maar hier heb je niets meer” haar geur dringt diep door in mijn neus en ik moet moeite doen om niet over te geven. Ze ruikt naar lijken, naar de dood, bloed, verderf en alles wat maar slecht is. Ik kijk op en zie Sam en Dean in de deuropening staan. “sorry jongens, ze is van mij” zegt Seph met een grijns en we verdwijnen uit de kamer.