Chapter 10

Quinn

Met stille tranen lig ik op bed, het ontbijt was heel heftig geweest niet alleen voor mij maar ook voor Tom & Alli.
Ik moest ze gaan vertellen waarom ik hier was wat mijn vader me allemaal heeft aangedaan, gelukkig heeft Cody me geholpen toen het echt niet meer ging.
Ik heb mijn blauwe plekken laten zien en Tom was in huilen uitgebarst, kinderen zoals hij zouden hier eigenlijk helemaal niet in aanmerking mee mogen komen,Alli was had me geknuffeld en gezegd dat ze er voor me was. Maar het moest wel ik moest het ze vertellen het was voor hem anders ook raar dat ik hier zou zijn en iedereen mij hier aandacht gaf.
Langzaam hoor ik de deur open gaan ik neem de moeite niet om te kijken wie het is ik ben zo uitgeput, ik voel het matas achter me inzakken en voel dan 2 sterke armen om me heen Cody, ik draai me om en begin te huilen Cody pakt me steviger vast en fluisterd lieve woordjes in m'n oor op de hoop me wat te kalmeren.
'ik vindt het zo zielig vooor Tom dat hij dit allemaal moet meemaken en dit allemaal moet zijn wat mij is overkomen, misschien is het maar beter als ik terug naar huis ga' en ik probeer me los te wurmen uit de armen van Cody maar daar neemt Cody zich geen genoegen mee en pakt me nog steviger vast. Ik voel dat zijn armen op me schrammen en blauwe plekken drukken 'Au Cody je doet me pijn' 'sorry quinn maar je moet weten dat je hier moet blijven, het is voor Tom ook belangrijk dat hij weet hoe erg sommige thuissituaties kunnen zijn en hoe hij anderen kan helpen, papa en mama praten wel met hem misschien kun jij als het beter met je gaat ook even met hem praten zodat hij zich hier ook fijn bij voelt' ik weet dat Cody gelijk heeft maar ik wil niet toegeven 'Quinn ik weet zeker dat het beter is dat hij het nu weet' alsof hij mijn gedachten kan lezen ik glimlach even slap, opeens gaat de deurbel ik schrik en kijk Cody met grote ogen aan 'WAAR IS QUINN, JIJ GAAT ME NU GODVERDOMME VERTELLEN WAAR QUINN IS' 'WIE IS QUINN? IK KEN GEEN QUINN , DUS NOU OPGESOTEMIETERD' ik hoor mijn vaders stem en kruip nog dichter tegen Cody aan 'snel, verstop je' zegt Cody en hij loopt naar zijn kast en trekt de achterwand open net zoiets als de boekenkast in het Anne Frank huis ik kijk hem verbaasd aan en hij maakt een wijsgebaar dat ik erin moet kruipen snel kruip ik erin Cody pakt mijn spullen ik hoor al zware voetstappen naar boven, snel stopt cody mijn spullen erin en doet de wand dicht.
Ik hoor de slaapkamer deur open gaan, 'WAAR IS QUINN, IK WEET GODVERDOMME WEL DAT QUINN HIER IS NOU VERTEL ME WAAR ZE IS' hoor ik mijn vader naar Cody toe schreeuwen 'sorry meneer maar wie bent U?' 'ACH MANNETJE ALSOF JIJ DAT NIET WEET' 'meneer ik verzoek u nu vriendelijk om te vertrekken als u dat niet doet moet ik maatregelen nemen om zomaar mijn huis binnen te stormen' hoor ik de vader van Cody zeggen 'ACH ALS JULLIE MIJ NU NIET VERTELLEN WAAR ZE IS NEEM IK MAATREGELEN' 'u moet met de poten van haar afblijven' Cody dat had die beter niet kunnen zeggen gelijk hoor ik een klap en hoor ik Cody schreeuwen.

Oeeeh en wat nu ?