Hoofdstuk 97

Yuna

Zonder wat te zeggen loop ik door de keuken in en ga aan tafel zitten. Ik hoor dat er iemand de trap op loopt en neem aan dat het Aiden is die de rest even niet wil zien. Net als ik trouwens, had ik dat van net niet moeten doen? Ik weet het zelf even niet meer en baal er dan ook van dat Ben naast me gaat zitten. Ik kijk hem een keer aan en weet niet wat ik moet zeggen.
‘Waarom is hij zo humeurig en jij zo stil?’ vraagt hij als ik weer terug naar de tafel kijk.
Ik zucht en haal mijn schouders op. ‘Doe niet alsof je het niet weet’ zucht hij.
‘Ik denk dat hij boos is op zichzelf en dat is mijn schuld’ zeg ik simpel.
Ik besluit het maar te vertellen en als ik klaar ben kijk ik weer naar de tafel.
‘Wat ga je doen?’ roept Ben zo hard dat ik weet dat het niet naar mij is bedoelt.
‘Ik ga jagen met Alana’ roept Aiden die nog steeds humeurig klinkt. Voordat iemand kan reageren wordt de deur dicht geslagen.
‘Hij heeft echt een rot humeur’ zegt Jack die tegen de tafel gaat hangen.
‘Laat hem maar. En het is niet jouw schuld’ zegt Ben.
Ik knik een keer hoewel ik het ergens niet geloof.

‘Ik zet Midnight even binnen’ zeg ik als ik al bij de deur ben. Niemand zegt iets en ik hoor ook niemand opstaan dus neem ik aan dat ik goedkeuring heb gekregen.
Midnight hinnikt een keer. Is er toch nog iemand blij vandaag. Eenmaal in de stal ga ik op een hooibaal zitten en leg mijn hoofd in mijn handen. Hoelang ik daar zit weet ik niet. Maar na een tijdje krijg ik het koud en ga, na nog een aai over de neus van Midnight, weer naar binnen.
De jongens zitten druk te praten maar ik neem niet de moeite te luisteren waarover het gaat. Ik pak wat te eten en ga bij ze zitten. Ik voel dat ze naar me kijken maar ze zeggen niks.
‘Heb je misschien een boek dat ik kan lenen?’ vraag ik na een tijdje aan Ben.
Hij staat nee, vliegt bijna de stoel uit. Ik kijk naar Jack die me raar aankijkt.
‘We weten nu dat als we hem ooit snel nodig hebben, we het woord ‘boek’ moeten gebruiken’ grapt Jack waardoor ik toch een beetje kan lachen.
Ben komt terug gelopen met een hele stapel boeken onze kant weer op. Hij zet de stapel op het kleine tafeltje.
‘Deze heb ik al uit dus hier kun je even mee vooruit’ zegt hij terwijl hij weer gaat zitten.
‘Helemaal goed! Dan heb ik wat te doen’ zeg ik terwijl ik opsta, de stapel pak en weer ga zitten.
‘Hou je van lezen dan?’ vraagt Jack als ik alle boeken heb bekeken.
Ik knik ‘Zeker weten! En hier zitten ook wat draken boeken bij, daar heb ik zeker wat aan.’
‘Eindelijk ben ik een keer niet de enige die boeken leest’ zucht Ben.
Jack kucht een keer. ‘Misschien kijkt ze er alleen maar in. Er zullen vast plaatjes in staan’ grijnst hij.
Na zo nog even te hebben gepraat besluit ik naar boven te gaan. Ik wens de jongens een welterusten en neem de stapel boeken mee.
‘En als je ze uit hebt kun je altijd andere vragen he!’ roept Ben nog.
‘Zo snel zal ik ze niet uit hebben hoor’ lach ik terwijl ik de trap op loop.
Ik verbaas me erover dat ze me toch een beter gevoel hebben kunnen geven.
Eenmaal boven op de kamer steek ik een paar kaarsen aan zodat ik me snel kan omkleden.
Ik laat de boeken met een plof op het bed vallen en ga onder de dekens liggen.
Ik pak het bovenste boek en sla hem open. Ik zucht een keer als ik net niet genoeg licht heb van de kaars die ik op het nachtkastje heb gezet.
Ik stap het bed weer uit en haal een paar kaarsen van de standaard af die bij de deur staat. Ik ga weer op bed zitten, zet de kaarsen neer en steek ze aan. Na mezelf weer onder de dekens te hebben gekregen zucht ik tevreden als ik zie dat ik nu wel genoeg licht heb.
Na een half uurtje heb ik al een heel stuk gelezen en zit zo in het boek dat ik bijna tegen het plafond zit als de deur open gaat. Aiden kijkt me verbaast aan.