Hoofdstuk 96

Aiden
Yuna zet haar voet achter de mijne waardoor ik mijn evenwicht verlies. Ik val achterover op de grond en omdat ik haar hand nog vast heb trek ik haar ook mee. Ze valt boven op me en moet lachen.
‘Wel opletten he?’ zegt ze lachend en drukt een kus op mijn lippen.
‘Dat valt nog niet mee’ zeg ik lachend en kus haar nog een keer.
Ze rolt van me af zodat ik weer kan gaan staan. Ik help haar overeind en ze klopt het zand van haar kleding af. We pakken onze zwaarden weer van de grond en gaan weer tegenover elkaar staan.
‘Klaar?’ vraag ik met een grijns en hef mijn zwaard voor me.
‘Ja ik ben er klaar voor’ zegt ze en houd haar zwaard met twee handen vast.
Yuna haalt uit en ik weer hem makkelijk af. Ze grijnst een keer en haalt weer uit. Deze keer is het minder makkelijk om hem af te weren. Nu is het mijn kans en ik haal naar haar uit. Ze lijkt afgeleid te zijn en ik kan mijn zwaard tegen haar nek aan leggen. Hijgend staan we tegenover elkaar en de punt van mijn zwaard glinstert in de zon op haar nek. De andere vampiers hebben het veld al eerder verlaten en we zijn met tweeën over. Haar heerlijke geur dringt mijn neus weer binnen en mijn hand begint te trillen.
‘Uhm.. Aiden? Gaat alles goed?’ zegt ze geschrokken.
Gespannen kijk ik naar de punt van mijn zwaard dat tegen haar nek drukt. Het is al weer even geleden dat ik ben gaan jagen en Yuna is een grote verleiding.
‘Aiden?’ dringt haar stem ineens tot me door.
Ik schrik wakker en kijk haar aan. Haar ijsblauwe ogen kijken me bang aan terwijl ze tegen de boom aan staat.
‘Hoor je wat ik zeg?’ fluistert ze dan en steekt trillend haar hand naar me uit.
Verward kijk ik rond en zie dat we aan de rand van het veld staan. Yuna staat tegen een boom gedrukt en kan geen kant meer op. Ik laat mijn zwaard vallen en zak op de grond. Ik hou mij handen voor mijn gezicht en weet niet wat ik moet zeggen.
Wat heb ik haar aangedaan? Ik heb haar zo bang gemaakt! En dat is niet de eerste keer. Ik had belooft om het niet meer te doen en nu deed ik het bijna weer!
Ik hoor dat Yuna bij me komt zitten en slaat haar armen om me heen. Ik sla ze van me af en ga een paar meter van haar vandaan staan. Geschrokken kijkt ze me aan en knikt dan een keer. Ze staat op van de grond en raapt de zwaarden op.
‘We gaan’ zegt ze kort en begint te lopen.
Ik draai me ook om en loop een aantal meter voor haar terug naar het huis.

‘Nu al weer terug?’ vraagt Jack en vliegt op uit zijn stoel.
‘Ja we zijn er weer’ zeg ik kort en gooi de zwaarden in een hoek neer.
‘Oeh iemand heeft een slecht humeur’ lacht Jack en raapt de zwaarden op.
‘Kappen Jack’ brult Ben en werpt hem een kwade blik toe.
Yuna loopt zonder wat te zeggen naar de keuken en ik ga naar boven. Ik hoef even niemand te zien. Ik gooi de deur achter me dicht en laat me op het bed vallen. Ik sluit mijn ogen en luister naar wat er beneden gezegd word. Zo te horen is Yuna aan het vertellen wat er allemaal is gebeurd. O wat voel ik me nu stom. Hoe heb ik het weer zo ver kunnen laten komen.

‘Aiden?’ en Alana komt mijn kamer binnen gelopen.
‘Ja wat is er?’ en ik ga rechtop zitten.
‘Wil je weer met mij gaan jagen?’ fluistert ze en komt naar me toe gelopen.
Haar rode ogen schitteren bij het kaarslicht. Buiten is het ondertussen donker geworden dus een perfecte tijd om te gaan jagen.
‘Ja ik ga met je mee’ en ik sta op van het bed.
Alana steekt haar hand uit en ik pak hem vast. Er komt een lach op haar gezicht en samen lopen we naar beneden. In de woonkamer is het rustig en stil. Iedereen is wel met iets bezig en ze merken het dus niet wanneer ik met Alana richting de deur loop.
‘Wat ga je doen?’ komt er dan vanuit de keuken?