Surprise me.

POV. kim.

Nerveus keek ik naar mijn weerspiegeling in het raam en wreef even onder mijn ogen. Ik zag er vermoeid uit vond ik zelf. Het zou me ook helemaal niets verbazen als ik straks hier op de grond val en in dromenland verdwaal. Al hielpen mijn zenuwen mij om wakker te blijven. Gisteravond had ik geen oog dicht kunnen doen omdat ik steeds nachtmerries kreeg dat er iets fout zou gaan. Ik wilde gewoon dat vandaag alles perfect zou lopen en dat ik mezelf straks niet voor schut ging zetten. De rij schoof naar voren en ik zette een stap dichterbij mijn bestemming. Nog even en het zou gebeuren. Ik had me er al zo ontzettend lang op verheugd, en vandaag ging het eindelijk gebeuren. Ik ging op mijn tenen staan en keek over de mensen massa heen. Overal stonden gillende fans op en neer te springen, jong en oud. Een gevoel van geluk ging door mij heen toen ik nog alleen maar een paar plukjes haar kon zien. Er verscheen een grote glimlach op mijn gezicht bij het ontdekken van Niall zijn blond geverfde haar. Ik vond ze allemaal fantastisch maar de schattige Ier liet mijn hart toch stiekem sneller kloppen. Tussen de stappen die ik zette leek steeds meer tijd tussen te komen. Na twee uur te hebben gewacht stond ik nu voor aan en kon ik ze gewoon zien. Gewoon zien hoe ze bewogen in het echt. Niet dat het zo een speciale manier van bewegen was, maar toch. Dit was een moment om nooit meer te vergeten. Ik zag hoe Zayn zijn pen liet vallen en hoe Louis hem kort uit lachte. Ik grinnikte even totdat Niall op keek van zijn werk en oogcontact met mij zocht. Ik glimlachte verlegen en opeens werd de grond heel erg interessant. Ik begon te blozen en vervloekte mijn rood wordende wangen. Toen ik op keek was Niall met een grote glimlach op zijn gezicht al weer verder aan het gaan met handtekeningen uit delen. Ik zag hoe het meisje voor mij schreeuwend op ze af rende en Niall een knuffel gaf. Nou ja ze sprong zo wat over de tafel heen en trok Niall naar haar toe. Meteen kwam de beveiliging in actie en werd ze mee genomen. Wist ik dat ook weer, niet de jongens onverwachts gaan knuffelen. Er werd geseind dat ik aan de beurt was en mijn hart begon te kloppen in mijn keel. Zenuwen gierden door mijn lijf. Verlegen ging ik voor Niall staan en overhandigde ik hem mijn blaadje om hem te laten signeren. Niall pakte een pen en keek even op. Zijn mond viel een beetje open en zijn ogen onderzochten mij.
‘uh hi…’ stamelde hij zachtjes. Ik schoot door de zenuwen en door zijn verlegenheid, wat ontzettend schattig was, in de lach. ‘Hoi’ Was Niall nou aan het blozen?
‘Wat moet ik er op schrijven?’ vroeg hij aan mij wijzend op het blaadje. Ik haalde verlegen mijn schouders op. Ik had al zo vaak aan dit moment gedacht en iedere keer dacht ik dat ik ze meteen zou knuffelen en met ze gaan praten, maar in het echt was het toch veel spannender.
‘Verras me maar’ zei ik zacht terwijl ik even met mijn wenkbrauwen wiebelde, wat Nialls wangen nog roder maakte. Hij begon te schrijven op het blaadje en nieuwsgierig boog ik voor over om zo mee te kunnen kijken. Niall keek even kort op en zag dat ik mee keek. Ik boog snel terug en deed alsof er niets gebeurd was.
‘Dat zag ik’ grinnikte Niall. Ik glimlachte even onschuldig en wende mijn hoofd af. In mijn ooghoeken zag ik hoe Niall zijn arm beschermend voor het blaadje lag zodat ik niet meer mee zou kunnen kijken. Hij vouwde het blaadje dubbel en gaf het terug aan mij. Ik wilde het open vouwen, maar Niall legde zijn hand op de mijne waardoor het nu mijn beurt werd om te gaan blozen.
‘Pas open maken als je om de hoek van de straat bent en voor het eerste restaurantje wat je ziet staat’ zei Niall geheimzinnig. Ik keek even naar het blaadje en toen weer in zijn prachtige ogen waarin ik zo in verdwalen kon. Ik knikte kort en zijn hand verliet de mijne. Een paar mensen begonnen te schreeuwen dat ik op moest schieten en snel liep ik naar Zayn toe en gaf hem een ander blaadje.
Ik keek zoekend rond. Waar was toch dat restaurantje waar Niall het over had? Tijdens de signeersessie kon ik me niet meer goed concentreren en verloor ik steeds weer mijn aandacht door de gedachte aan Niall en het briefje. Eindelijk stond ik voor een gebouw wat toch aardig leek op een restaurant. Tenminste er stonden veel tafels, stoelen en er zaten ook een paar mensen te eten aan de tafels. Ik graaide in mijn zak waar ik het veilig in op geborgen had en pakte voorzichtig het briefje eruit. Vol nieuwsgierigheid vouwde ik het langzaam open. Ik liet mijn ogen over het blaadje glijden en mijn mond viel open.

Hey I just met you,
And this is crazy.
But here’s my number.
So call me maybe.

En daaronder stond zijn nummer. Ik knipperde een paar keer voordat ik eindelijk kon beseffen wat er stond. Ik begon te schreeuwen en sprong op en neer om de energie even zijn vrije loop te laten gaan.
‘Zo te zien ben je blij’ hoorde ik een bekende stem grinniken. Een stem die ik al zo vaak had gehoord op Cd's en filmpjes. Beschaamd draaide ik me om en daar stond hij.
‘Wat sta je daar nou nog?’ grinnikte hij. Ik schudde even verward mijn hoofd en draaide me weer naar Niall toe, die nu in de deuropening van het restaurant stond.
‘Uh…Ik…Was… Ik kom al’ stamelde ik. Lachend lopen we naar binnen en gaan bij het tafeltje achterin het restaurant zitten, zodat Niall niet meteen herkend zou worden. We hadden de hele avond gepraat en plezier gehad. Dit was de beste tijd van mijn leven geweest.
We stonden op het balkon van het hotel waar Niall overnachtte. Ik hing over de railing en staarde omlaag. De stad zag er echt super mooi uit in het donker en alle lichtjes die de stad toch nog een beetje verlichte. Ik voelde dat Niall mijn hand vast pakte en de vlinders in mijn buik namen toe en dwarrelden vrolijk rond. Ik begon te zuchtten. Straks was alles weer voorbij en zou ik Niall misschien nooit meer zien.
‘Wat is er?’ fluisterde hij in mijn oor. Een rilling ging door mijn lichaam en kort keek ik hem aan, om daarna weer naar de stad te kijken.
‘Ik ga dit missen’ zuchtte ik.
‘Hoezo ga je dit missen?’ Verbaasd keek ik hem aan. ‘Omdat ik me nog nooit zo gelukkig heb gevoelt’ Niall knipperde even met zijn ogen en keek me toen liefdevol aan. Hij schoof naar me toe en legde zijn arm om mij heen.
‘Ik ook niet, maar als je nog nooit zo gelukkig was waarom wil je dit dan gaan missen?’ Verward keek ik Niall aan. ‘Ik wil dit helemaal niet gaan missen…?’ Niall begon te glimlachen zonder enige reden. ‘Dan blijf je hier, want jij bent nu van mij’ En voordat ik hier op kon reageren trok Niall me tegen hem aan en drukte zijn lippen zachtjes op de mijne. Ik was nu officieel van hem, en hij was van mij. Alleen van mij.

Tell me what ya think? ^-^