[07] Games

Al snel bleek dat bladeren een mooie uitkomst boden aan verveling. grote bomen betekenen grote bergen bladeren. als er een periode was dat het droger was veranderde de sfeer hier, in La Push, direct. het werd rustiger. in het bos was iedereen te vinden die oud genoeg was om zonder ouders op pad te mogen tot de gene die van school af waren. iedereen was daar. de allerkleinste gooide met blaadjes naar elkaar aan de bosrand. de oudste die gooide bladeren naar jongeren. wij gooide blaadjes naar elkaar en hadden ook weer een hut gebouwt. hij bleef niet heel lang op staan alleen. een stel oudere jongens leken het leuk te vinden om erop te springen.
ach ja. het waren een stel takken die we tegen elkaar zette om wat open ruimte te hebben waar Jason dan in probeerde te zitten.
Uiteindelijk waren we achter Thomas en zijn oudere Broer Glen aan. ook een paar andere jongens uit de klas waren de uitdaging aan gegaan om de gladde bomen in te gaan.
in de toppen van de bomen was het ook prima uit te houden. dingen naar onderen gooien was bezigheid nummer een. na praten dan. al ging dat dan weer merendeels over het dingen gooien en over Luke die door zijn vader de boom was uitgestuurd.
'hier komt hij de komend jaar niet meer vanaf he?' vroeg Jason lachend. We begonnen toen uitgebreid te lachen en zeiden van nee.
dat was hoe de droge dagen voorbij gingen. droge dagen waren echter zeldzaam, en ze werden steeds zeldzamer na mate de tijd verstreek. al snel sloeg november toe en bleef het regenen en sneeuwen. de natte sneeuw was niet erg intresant. mensen die erover uitgleden wel. anders niet. sneeuwballen gooien leerde we snal af, of je nou geraakt werd of niet, van een sneeuwbal maken werd je zelf al helemaal doorweekt. eerst smolt de sneeuw waardoor je handschoenen dorweekt werden, dan liep hij langs je armen je jas in. je voeten werden überhaupt al nat dat kon zelfs als je geen sneeuwballen maakte.
in iedergeval, we bleven zoveel binnen als mogelijk, Gamen bij iemand thuis. vaak waren mijn ouders de dupe, mijn huis lag namelijk het dichts bij school. gelukkig kon de tv harder dan isabella.
'bedankt voor de chips moeder van Chivato' mompelde jason die al een zak open begon te scheuren. ik zette vast het spel klaar dat we samen gingen doen.
'geen probleem, zeg, wij gaan even weg, willen jullie her huis niet afbreken en je zusjes niet vermoorden terwijl we weg zijn?' vroeg mijn moeder die nu ik even goed keek haar jas aan trok.
'moet je werken?' vroeg ik. ze moest wel vaker de deur uit voor haar werk.
'Soort werk, we heben een euhm.. bespreking met de andere oudsten, je kan dus hier blijven Jason want Embry en Bo zijn ook weg, je blijft hier eten' zei mijn moeder bijzonder opgewekt.
'oh.. dus opa is daar ook al?' vroeg ik terwijl ik gefixeerd naar de tv keek en mijn hand met paprika chips vulde.
opa was normaal altijd thuis, beneden, in de woonkamer.
'klopt, nou, ik zie jullie vanavond wel, veel plezier!' ze rende daarna de deur uit.
'zo, rust' zei Jason lachend.
'zeg dat wel. Isabella heeft dat herrie schoppen vast van mijn moeder' zei ik grinnikend terwijl ik op de knoppen van mijn controler begon te drukken.
'... zeg, je valt alleen mij aan, wil je-' begon Jason na een tijdje spelen.
'Nee. dat is juist leuk' zei ik grinnikend terwijl ik een combinatie aanval tegen het karakter van Jason op het spel deed.
'Damn, homo, hou op!' zei Jason geirriteerd.
hij pakte me niet veel later terug door een Final smash te gebruiken tegen mij.
pas na een paar uur stopte we met spelen. ik stond oververbeterlijk achter. chivato kreeg namelijk eindelijk door met wel personage hij kon winnen.
'zeg, we gaan denk ik snackbar eten he?' zei Jason. 'sinds wanneer is er zoveel om over te praten?'
'ze willen vast sneeuw afschaffen' zei ik lachend. ik liep naar de koelkast 'cola?'
'uhuu... zeg, zou isabella cola lusten? of kan jij flesjes klaarmaken. ze jankt'
ik schonk langzaam de glazen in. 'zou ze ervan dood gaan?' vroeg ik op een duivels toontje
'nee, tuurlijk niet' zei jason lachend. hij graaide snel een flesje van de lage tafel af en draaide de dop eraf.
ik liep met fles en al naar jason toe en schonk snel het flesje vol met prik. 'laten we haar maar eens goed opvoeden' zei ik grinnekend.
Jason knikte en deed het tuutje weer op de fles. ik zette snel de fles weg en rende vervolgens samen met jason naar de bovenverdieping. isabella lag te huilen in haar ledikantje.
ik pakte het flesje en ging over de rand van haar bedje hangen.
'isabella, kijk, flesje!' zei ik troetelend. het kostte me moeite niet te lachen.
isabella keek er met grote ogen naar en begon er toen aan te sabbelen.
ik en jason begonnen metteen te lachen nu. we schrokken ons even en ongeluk alleen omdat we de auto van mijn ouders aan hoorde komen op ons terein.
ik trok de fles uit isabella's mond en stormde met jason metteen de trap af. het flesje leegde we snel. vervolgens gingen we met onze eigen cola op de bank zitten.
een stel licht chagerijnige ouders kwamen binnen. mijn vader zei dat we de auto in moesten en dat we naar de macdonalds gingen. mijn moeder ging isabella en cynthia nog was drinken geven. zweigend gingen we mee.
'volgens mij hebben ze geen sneeuw kunnen verbieden' fluisterde ik naar Jason