• Eyes 039

Net als ik een hap wil nemen van mijn zelfgemaakte spaghetti galmt het geluid van de bel door de kamer. Met een vlugge beweging leg ik mijn bestek neer, en sta op om vervolgens verbaasd de deur open te doen.
‘’Hola señora’’ in de deuropening staat een man in een deftig pak een beetje zenuwachtig aan zijn snor te plukken. ‘’Hello, do you speak English?’’ vraag ik vriendelijk. Ongemakkelijk knikt de man, ‘’there is someone waiting for you in the car.’’
‘’The car, which car, and who’s in it?’’ verbaasd kijk ik hem aan. ‘’Can’t say that miss, but please come with me.’’
Ik ben te nieuwsgierig om de man alleen terug naar zijn auto te laten lopen. ‘’Wait a minute please. Guess I have to change clothes.’’ Grinnikend werp ik een blik op mijn joggingspak. Snel draai ik me om en ren naar mijn kast. Zonder na te denken gris ik een chique zwart jurkje uit de kast, en een paar bijpassende zwarte peep toes. Terwijl ik een borstel door mijn haar haal, trek ik het jurkje aan. Smeer ook nog snel een dun laagje mascara op mijn wimpers en trek als laatste mijn schoenen aan.
‘’Thanks for waiting’’ hijg ik als ik weer bij de deur aankom. Een zuinige glimlach speelt rond de lippen van de man.
Plechtig houdt de man de deur van de, veel te dure, auto voor me open.
‘’Goedenavond beautiful’’ fluistert een hese stem in mijn oor als ik de auto binnenstap. Kippenvel verspreid zich over heel mijn lichaam. Voorzichtig draai ik mijn hoofd naar rechts, en kijk in het lachende gezicht van Ibrahim.
‘’Eh, hallo’’ groette ik hem ongemakkelijk. ‘’Ik kan me niet herinneren dat wij iets hadden afgesproken vanavond?’’ met gefronste wenkbrauwen kijk ik hem aan.
“Nouja, vanmiddag had je niet echt een duidelijk antwoord gegeven, dus ik dacht; wie zwijgt stemt toe.’’ Lipbijtend schud ik mijn hoofd, arrogantie op zijn top.
‘’Vind je het dan niet leuk?’’ zijn hoofd is nu zo dicht bij het mijne dat ik zijn adem langs mijn oor voel schrapen. ‘’ik, eh, weet niet.’’ Fluister ik stamelend, overduidelijk van mijn stuk gebracht. ‘’Je weet niet’’ ik voelde hoe zijn lippen de huid net onder mijn oor ontmoetten. Opnieuw verspreid het kippenvel zich over heel mijn lichaam. Voorzichtig legt Ibrahim zijn hand op mijn been waarna hij weer normaal gaat zitten.
Ik weet precies in welk spel ik ben aanbelandt, en ik weet dat het nu mijn beurt is. ‘’Nee, ik vrees dat je me eerst moet overtuigen, dat dit heel leuk is.’’ Uitdagend bijt ik op mijn lip. Alle haat gevoelens die ik eerst voor deze jongen voelde zijn weg. Het voelt alsof ik betoverd ben door zijn ogen. Hij kan me alles laten doen wat hij wil met één blik. Ik weet dat ik me in een gevaarlijke zone begeef.
‘’Dat kan ik best hoor.’’ Met een zwoele blik houdt Ibrahim mijn blik vast, en schuift een stukje naar me toe.
Speels laat ik mijn tong over mijn lippen glijden, ‘’show me then’’