76.

Elena Johnson

Na lang discussiëren hadden Louis en ik besloten dat ik mee ging naar het eerste land waar ze gingen touren. We gingen kijken het met Nate ging, en daarna zouden we kijken of ik met Nate terug zou vliegen, of dat we samen verder zouden reizen. Tot mijn grote verbazing was Nate heel de vliegreis stil geweest, en had dus geen andere passagiers gestoord. Het mannetje had heerlijk in mijn armen liggen slapen. Na een redelijk korte reis waren we geland: Italië. We waren meteen naar het hotel gegaan, waar ik nu Nate de borst aan geven was, terwijl Louis stond te douchen. Pappa gaat morgenavond optreden,' zei ik terwijl ik over zijn blonde haar aaide. 'Maar ik blijf bij jou,' beloofde ik hem. Op dat moment kwam Louis de kamer weer inlopen met alleen een handdoek rond zijn middel geknoopt. Op zijn borst parelden nog enkele druppels, en ik kon niks anders dan naar zijn perfect gebruinde borst kijken. Hij had zich echt ontzettend snel weer omgekleed en drukte een kus op mijn lippen. 'Ik heb een interview, zie ik je vanavond weer bij het eten?' vroeg hij. Alsof ik hier ergens heen kan, wilde ik antwoorden, maar ik plaats daarvan knikte ik braaf. Hij gaf Nate nog een aai over zijn bol en was toen verdwenen. Ik zuchtte diep. Hopelijk was ie snel terug.

Ik zat op de kleine tweezitsbank tv te kijken, met het volume zacht, zodat Nate kon slapen. Op een gegeven moment ging de deur open en stond Louis in de deuropening. 'Dag schoonheid,' glimlachte hij. Hij sloot de deur achter zich en liep naar me toe. Hij pakte mijn gezicht tussen twee handen en drukte zijn lippen dwingend op die van mij. Ik duwde hem echter van me af. 'Waarom ben je zo laat?' vroeg ik hem. 'We gingen met de groep uiteten,' zei hij. 'Waarom belde je dan niet even?' 'Niet aan gedacht?' 'Heb je gedronken?' vroeg ik toen. Louis gedroeg zich anders. 'Ja, ik heb enkele biertjes op, is daar iets mis mee?' vroeg de man me. Ik keek hem even aan. 'Ik ga slapen,' zei ik toen en ik stond op van de bank. Louis pakte me bij mijn middel vast en trok me terug op zijn schoot. 'Ik ben net terug,' zei hij wat verbaasd. 'Lou, ik ben moe, ik heb de hele avond voor Nate moeten zorgen, die maar niet wilde stoppen met huilen.' 'Blijf nog even?' vroeg hij, en hij keek me met zijn grote puppyogen aan. Ik slikte en zuchtte zachtjes. 'Oké,' stemde ik uiteindelijk in. 'Hoe ging je interview?' vroeg ik hem toen maar. Louis begon meteen uitgebreid te vertellen over zijn interview, maar ik kon mijn aandacht er eerlijk gezegd niet bijhouden. 'Hè, luister je wel?' vroeg Louis. 'Lou, gaat het altijd zo? Ik bedoel. Ben je altijd zo laat thuis, want morgen is jullie concert, en dan zul je ook wel laat thuis zijn. Heeft dit wel zin? Je hebt Nate vandaag nog geen een keer vast gehouden. Ik moest mee voor Nate, maar ik zie er het nut niet van in.' Louis streelde een pluk haar uit mijn gezicht. 'Vandaag was gewoon druk. Morgen heb ik meer tijd voor jou en Nate. En natuurlijk zijn niet alle dagen zo. Elke dag is hier anders,' beloofde de man me. Ik knikte. Hij drukte een kus op mijn lippen. 'Ga maar slapen, dan ga ik nog even bij Nate kijken.'