Verliefd op het vriendje

Sem kijkt op uit haar boek, versuft kijkt ze om zich heen, net als ze veder wilt lezen dringt het tot haar door dat er helemaal niemand anders was, behalve zijzelf.
Wat best raar is,omdat de aula altijd vol met allerlei mensen staat.Ze staat op van de trap en met haar boek onder haar armen gaat ze opzoek naar waar iedereen zou kunnen zijn.Sem kijkt in de gymzaal,de bibliotheek,de kamer van de docenten ,de gangen en de klas lokalen,maar er is helemaal niemand te bekennen.Er is geen enkel teken van een levende ziel op deze school verzucht Sem.Net toen ze de hoop op gaf,en naar beneden liep,zag ze haar vriendin Elisia samen met een jongen boven aan de trap staan.Ze kijkt verbaast naar haar vriendin en de jongen Er was toch helemaal niemand waarom zijn hun dan wel hier? Veel tijd om na te denken kreeg ze niet.
Elisia en de jongen stonden nu vlak voor haar neus.Ze wist geen zin te verzinnen die niet totaal idioot zou klinken,en niet alleen om dat ze niet wist wat ze moest zeggen,maar vooral omdat ze niks uit kon brengen,ze was sprakeloos.Ze bekeek de jongen van top tot teen.'Wauw wat een stukBedacht ze zich,maar weer kreeg ze niet veel nadenktijd.Haar vriendin keek haar doordringend aan,maar aangezien sem niks uit kon brengen,zette Elisia maar de eerste stap:"Wat doe je hier?"Vroeg ze niet begrijpend "iedereen is toch al weg?" "Toch hierweg?',herhaalde Sem op een niet begrijpende toon waarschijnlijk nog onbegrijpelijker dan als haar vriendin had geklonken. "Ja' Antwoorden Elisia haar vraag,"Iedereen is toch al weg het is half 6!'
"Ohw vandaar'glimlacht Sem naar Elisia en de jongen die bij haar is "Ik dacht al waar is iedereen' Maar onderbreekt Sem het gesprek wat doen jullie hier dan? En wie is die jongen?' Vroeg ze op een nadrukkelijke toon op het woordje 'jongen'.Elisia begint te vertellen " ik ben mijn spullen van geschiednis vergeten, en hij is mijn vriendje. Sem kijkt verlegen naar beneden "oh' mompeld ze."Maar we gaan nu het is al laat,en morgen hebben we belangerijke toetsen doei!' Ze geeft Sem een knuffel, loopt naar haar kluisje,pakt er wat boeken en spulletjes uit en vervolgens loopt ze de schooldeuren door. De jongen loopt ook richting de schooldeuren, kijkt even achterom en rent daarna zijn vrienin achterna.

Terwijl Sem op de fiets zit onderweg naar huis laten die laaste woorden haar niet met rust,ze dreunen na in haar hoofd,háár vriendje.
Eenmaal thuis gekomen loopt ze naar boven naar haar kamer en laat zich op haar bed vallen,en terwijl ze in slaap valt,blijven die woorden in haar hoofd spoken.
Het wordt zo erg dat het zelfs lijkt dat de woorden een eigen leven aan het leiden zijn. Ze heeft er totoaal helemaal niks meer over te zeggen..
En ook de rest van de nacht laten de woorden haar niet met rust, met een slapeloze nacht als gevolg,Ze moet alsmaar aan die jongen denken,de zelfde jongen die haar nog zo lief aankeek met zijn licht blauwe ogen,zijn haar dat zo mooi in model had gezeten, zijn leuke kleding die hij aan had, Hij is perfect,vooral toen hij zich nog even omdraaide voor hij zijn vriendin achter na rende.Sem wist het zeker,hij is háár ideale man.Alleen er is een ding dat haar tegen zit,niet haar ouders of de ouders van die jongen, nee dat zeker niet,Maar waar ze echt mee zit wat haar de hele tijd al wakker houdt.
Hij is het vriendje van háár vriendin...