Hoofdstuk 4

We gaan nog even op het bed zitten en eten het ontbijtje op.
'KUT' roept Sabine ineens, ik heb m'n ouders niet gebeld dat ik bij jou slaap, "ze slaat een hand op haar voorhoofd".
Owen kijkt haar aan.. "Wat nu?".. of ik loop naar huis, of ik moet bellen.
Beter bel je, straks worden je ouders nog boos, 'ja, je hebt gelijk, ik bel wel' Owen brengt Sabine naar de telefoon.
Ze toetst het nummer in.. Tuut.. Tuut.. Tuut.. ze zucht. Haar vader neemt op "WAAR WAS JIJ GODVERDOMME, JE WEET WAT ER NU GAAT GEBEUREN, JE KOMT NU ON MIDDELIJK HIERHEEN! 'Ik sliep bij Owen, en was vergeten te bellen..' "WIE IS OWEN?, dat boeit me niet eens, KOM NU HIERHEEN!!!"
'NEE, IK BLIJF HIER' Schreeuwt Sabine, en ze drukt hem weg. een tijdje blijft ze naar de telefoon staren.
Owen legt z'n handen op haar schouders, Sabine draait zich om en Owen geeft haar een knuffel 't'komt wel goed'.
Ik blijf gewoon hier' zegt Sabine verzekerd.
Terwijl Owen zijn hand op haar rug legde werd ze bang schichtig keek ze om zich heen.